ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ ΕΔΩ
Γράφει ο Γιάννης Ζωγράφος
Δικηγόρος- ΜΔΕ Ποινικού Δικαίου
Η τοξικότητα που εκπέμπεται από τον λεγόμενο «πατριωτικό» χώρο προς όλες τις κατευθύνσεις, έχει ξεχειλίσει από τα στενά όρια της ομφαλοσκόπησης και εκτείνεται πλέον στο σύνολο του πολιτικού συστήματος της χώρας.
Αν οι κομμουνιστές με τις παραφυάδες τους καπηλεύτηκαν την μεταπολίτευση και το κλίμα που απέπνεε η «ελευθερία» του Μάη του ’68 στην ατμόσφαιρα, ώστε να περάσουν την δική τους ατζέντα στην κοινωνία, που στη συνέχεια μεταλλάχθηκε ως «φιλελευθερισμός» , για να καταντήσει σήμερα ψυχική ανωμαλία, οι λεγόμενοι «πατριώτες», εκμεταλλευόμενοι ακριβώς αυτή την εγγενή ανωμαλία της woke κουλτούρας, έχουν σε τέτοιο βαθμό εξευτελίσει κάθε έννοια πολιτικής, που είναι απορίας άξιο πώς συνεχίζουν να βρίσκουν ακόμα δημόσιο βήμα, χωρίς να μαζεύουν γύρω τους ζαρζαβατικά και αυγά.
Η απάντηση σε αυτό, είναι τεχνική. Επειδή ακριβώς αν μιλούσαν σε δημόσιο χώρο θα έλυναν την καθημερινή αγωνία τους τι να μαγειρέψουν, έχουν επιλέξει το διαδίκτυο, που τους παρέχει αφενός της αναγκαία ασφάλεια της απόστασης, αφετέρου την ψευδαίσθηση ότι αυτοί που τους «παρακολουθούν» συμμετέχουν ολοψύχως στις ηλιθιότητες που ξεφουρνίζουν, είναι το ίδιο αγράμματοι και ψυχασθενείς όσο και οι ίδιοι ώστε να μην τους διορθώνουν και εν τέλει αυτοϊκανοποιούνται πως έκαναν ό,τι πέρναγε από το χέρι τους (κυριολεκτικά!) για να «σώσουν την πατρίδα».
Δυστυχώς πολλοί εξ αυτών, πλήρως αποτυχημένοι προσωπικά, επαγγελματικά, οικογενειακά και συνήθως μπατίρηδες και απόκληροι, έχουν βρει τον πλέον εύκολο και προσοδοφόρο ενίοτε τρόπο να κοροϊδεύουν άλλους αφελέστερους, ώστε να βιοπορίζονται χωρίς να χρειάζεται να δουλεύουν. Άλλοι ιδρύουν εξωχώριες εταιρείες για να διοχετεύουν τη λεία από τους χαζούς που εξαπατούν για τις «συνδρομές», άλλοι «επενδύουν» αγοράζοντας πολυτελή αυτοκίνητα και άλλοι εκβιάζουν τους παλιούς «συναγωνιστές» τους να τους συνδράμουν ώστε να μην φανερωθούν στον «χώρο» απόκρυφα και ύποπτα μυστικά που θα τους κατέστρεφαν την πολυπόθητη «καριέρα» του επαγγελματία πολιτικάντη και επίδοξου απατεώνα.
Επειδή μάλιστα ο «χώρος» είναι γεμάτος από πράκτορες (του πενηντάρικου, όχι σοβαρούς!), ρουφιάνους, ανεπάγγελτους, κουτσομπόληδες και εν γένει άχρηστους, τα νέα κυκλοφορούν με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός, την ίδια ώρα που εκείνοι νομίζουν ότι τα «εκμυστηρεύτηκαν» σε κάποιον πολύ έμπιστό τους! Κατά τον ίδιο τρόπο, λειτουργεί και η κατάντια που ονομάζεται δημοσιογραφία, στο μεγαλύτερό της μέρος. Αστοιχείωτοι χαρτογιακάδες και ημιμαθείς τροτέζες με μικρόφωνα, αντί να ξεστραβώνονται για την είδηση και να ερευνούν το περιεχόμενό της, λαμβάνουν «ενημερώσεις» από την Κυβέρνηση και τους παρατρεχάμενούς της, που και πιο ξεκούραστο είναι και ελπίδες ανέλιξης στη μίζερη ζωή τους, καλλιεργεί. Έτσι, για μήνες ακούγαμε από αυτούς ότι δήθεν η πολυαναμενόμενη απόφαση του Εκλογοδικείου για τους «Σπαρτιάτες» θα ήταν μία και μοναδική: Θα τους στερούσε δια παντός τις έδρες και μάλιστα άμεσα και χωρίς καθυστέρηση, οι βουλευτές τους θα αντικαθίσταντο από συγκεκριμένα ονόματα τα οποία και έγραφαν (!) και οι μισθοί τους θα τους ζητούντο πίσω αναδρομικά. Όλα αυτά μέχρι προχθές, που το ΑΕΔ, όχι μόνο δεν ακολούθησε τις παραινέσεις τους και τις «πληροφορίες» που δήθεν είχαν, αλλά έπραξε και το απολύτως ορθό, για το οποίο είχα τοποθετηθεί από την παρούσα στήλη πριν από περίπου ενάμιση μήνα: Πως εφόσον η υπόθεση ερευνάται ποινικά και μάλιστα από την Εισαγγελέα του ΑΠ, δεν γίνεται παρά να υπάρξει απάντηση από το την ποινική δικαιοσύνη, προτού η διοικητική δικαιοσύνη ασχοληθεί με το ίδιο θέμα. Επειδή δεν μπορείς να στερήσεις τις έδρες από κάποιους που μπορεί να απαλλαγούν για την ίδια κατηγορία ποινικά, γιατί μετά, «δεν σε ξεπλένει ούτε ο Νιαγάρας», στην ευρωπαϊκή δικαιοσύνη, που σε έχει και στο μάτι ως χώρα. Τόσο απλά.
Βέβαια, κάποιοι, συνεχίζουν να μη βάζουν μυαλό. Εφόσον άνοιξε η κερκόπορτα της «εξαπάτησης εκλογέων» δια των εικονικών ηγεσιών, που δεν φαίνεται να κλείνει σύντομα λόγω της δικαστικής διερεύνησης τόσο σε ποινικό όσο και σε διοικητικό επίπεδο, εκείνοι αντί να είναι προσεκτικοί, όχι μόνο δεν έμαθαν τίποτα, αλλά συνεχίζουν να είναι προκλητικοί και αμετανόητοι, μέχρι να καταφέρουν να πετύχουν τον σκοπό τους, που δεν είναι άλλος από καθαρά οικονομικός. Εφαρμόζουν την ίδια συνταγή, ελπίζοντας ότι θα έχει άλλη κατάληξη! Σαν τον παθολογικά αφελή που παρακολουθεί την ίδια ταινία δράσης, ελπίζοντας ότι θα έχει διαφορετικό τέλος. Με τον τρόπο αυτό, εξοργίζουν όχι μόνο τους πλέον νουνεχείς της ίδιας της αυλής τους (που τυχαίνει να είναι και οι πιο αδικημένοι από τις άστοχες και ασυνάρτητες επιλογές τους) αλλά και εμμέσως δουλεύουν για το «σύστημα» εκείνο που δήθεν αντιμάχονται, παρέχοντας επιχειρήματα για την ίδια την καταδίκη τους. Ποιος είναι ο λόγος που το κάνουν αυτό, θα αναρωτηθεί κάποιος. Είναι τόσο αφελείς ή τόσο εξαγορασμένοι; Ό,τι από τα δύο και να ισχύει, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Καταλήγει σε φιάσκο, όπως πάντα.
Το ελπιδοφόρο είναι ότι τώρα, κάποιοι, δείχνουν να το καταλαβαίνουν. Και επειδή μιλάνε, κάποιοι άλλοι ανησυχούν. Και καλά κάνουν και ανησυχούν, αν με ρωτάτε..
