Του Αντώνη Δ. Αθανασόπουλου
Νομικού και Ιστορικού
Ο εκλογικός Θρίαμβος του Ντόναλντ Τράμπ. Τα κύρια σημεία της εκλογικής του Νίκης τα βαθύτερα πολιτικά και κοινωνικά αίτια της επικράτησής του και οι διανοιγόμενες προοπτικές.
Τα κύρια σημεία της εκλογικής νίκης του Ντόναλντ Τράμπ υπήρξαν:
1ον το ότι κέρδισε τις εκλογές όχι μόνο σε επίπεδο εκλεκτόρων αλλά και σε επίπεδο αριθμού λαικών ψήφων δηλ. καθ’ ολοκληρίαν και συντριπτικά,
2ον Το γεγονός ότι αύξησε τα ποσοστά του και την δύναμή του σε παναμερικανική κλίμακα, δηλ. απ’ άκρη σε άκρη της Ηπείρου από την ανατολική ακτή μέχρι και την Καλιφόρνια δηλ. δεν υπήρξαν μόνο τοπικοί θρίαμβοι αλλά αύξησε την δύναμή του παντού και ειδικότερα σε τέως «δημοκρατικές» λεγόμενες Πολιτείες, τις οποίες κατέκτησε ψήφο - ψήφο με το σπαθί του και μάλιστα η άνοδός του αυτή στις δημοκρατικές περιοχές ήταν σε διπλό ποσοστό από τις άνοδό του στις λοιπές λεγόμενες «Ρεπουμπλικανικές» περιοχές ή Πολιτείες .
3ον Το αντικειμενικό γεγονός ότι εκλογικά διείσδυσε με επιτυχία σε κοινωνικές ομάδες όπως οι μαύροι και οι ισπανόφωνοι που παραδοσιακά στήριζαν κατά πλειοψηφία τους δημοκρατικούς . Στους μεν μαύρους έλαβε το 20% των ψήφων και στους ισπανόφωνους το 50%.
4ον Το ότι ο απίστευτος αυτός εκλογικός άθλος σημειώθηκε έπειτα από μία αναπάντεχη ήττα του 2020 και την συνακόλουθη βαθιά απογοήτευση που επέφερε σε όλα τα κλιμάκια του Ρεπουμπλικλανικούτ Κόμματος. Το γεγονός ότι ο Ντονάλντ Τράμπ ήδη φθαρμένος πολιτικά και ηττημένος μάλιστα από ένα δευτεροκλασάτο υποψήφιο του Δημοκρατικού Κόμματος, όπως ήταν αναμφίβολα ο Τζο Μπάιντεν έκανε σχεδόν αδύνατη την επιστροφή του στον Λευκό Οίκο με δεδομένη μάλιστα την προβεβηκυία ηλικία του , για τους γνωρίζοντες ο νικητής των εκλογών έχει κλείσει τα 79 χρόνια, επομένως ήταν ουσιαστικά βιολογικά η τελευταία του ευκαιρία να πετύχει το ακατόρθωτο. Η Νίκη του όμως προκάλεσε αναμφίβολα συγκίνηση στο ευρύ κοινό και για άλλους δύο λόγους, αφενός μεν για το γεγονός ότι σημειώθηκε έπειτα από απίστευτες πολιτικές διώξεις με έγερση αγωγών και ποινικών διώξεων σε βάρος του που στόχο είχαν να τον εξουθενώσουν πολιτικά και να τον εξοντώσουν , αλλά και για το γεγονός ότι η Νίκη επιτεύχθηκε έπειτα από δύο απόπειρες δολοφονίας εναντίον του που στόχο είχαν πια και την βιολογική του εξόντωση.
Αλλά και το απίστευτο πολιτικό και εκλογικό αυτό γεγονός, το ότι υπήρξε ουσιαστικά ο μοναδικός Πρόεδρος στη Ιστορία των ΗΠΑ , (για την ακρίβεια ο δεύτερος διότι ο πρώτος Πρόεδρος που το είχε επιτύχει, επίσης Ρεπουμπλικάνος είχε επιστρέψει έπειτα από διακοπή μίας θητείας το 1876 ) ο οποίος έπειτα από μία εκλογική αποτυχία καταφέρνει να πάρει την ρεβάνς και να σημειώσει το μοναδικό και ανεπανάληπτο πολιτικό και προσωπικό come back στον Λευκό Οίκο ήταν επιπρόσθετα συγκλονιστικό ιστορικά από κάθε άποψη.
Τα βαθιά αίτια της πολιτικής επικράτησης του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και του ίδιου του Τράμπο προσωπικά είναι αναμφίβολα πολυσύνθετα, είναι πολιτικά, αξιακά, οικονομικά αλλά και κοινωνικά.
Η νίκη του Τράμπ ήταν μία νίκη ενός Εθνους που θέλει να ζήσει, μία νίκη μιας κοινωνίας που θέλει να παραμείνει κόντρα σε όλα ενιαία και Χριστιανική, μία νίκη των εργαζομένων, μία νίκη της προόδου, μία νίκη της Ελπίδας, μία νίκη όλων εκείνων των απλών ανθρώπων των ξεχασμένων από τα κυρίαρχα «συστήματα» πολιτών που τους είχαν πετάξει στα αζήτητα μίας παγκοσμιοποίησης, μία ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.
Αναμφίβολα πολυσχιδή υπήρξαν τα αίτια αυτής της επικράτησης . Από μία άποψη όλα βοήθησαν στην επικράτηση του Τράμπ. Η αλαζονεία της εξουσίας έσπρωξε τον Μπαινταν στην πυροδότηση των δύο Πολέμων Στην Ουκρανία ευθέως και στην ανοχή της σύρραξης στην Μ. Ανατολή., Κυρίως ο καταστροφικός πόλεμος στην Ουκρανία έφθειρε στρατιωτικά το Νάτο , οικονομικά αφάνισε και αποσταθεροποίησε τόσο την Ευρώπη αλλά σε δεύτερο επίπεδο και τις ΗΠΑ με την αύξηση των αμυντικών δαπανών την εξαφάνιση όλων των στρατιωτικών αποθεμάτων του Νάτο και βεβαίως με την αύξηση των τιμών της ενέργειας παγκοσμίως , πόλεμος ο οποίος έλαβε τον χαρακτήρα του Πολέμου φθοράς κάτι το οποίος δεν είχε προγνωσθεί εγκαίρως από τους «επαίοντες» της Ουάσινγκτον .
Σε εσωτερικό επίπεδο η ουσιαστική εγκατάλειψη των συνόρων της αμερικανομεξικανικής μεθορίου και η εισβολή 20 εκ. λαθραίων μεταναστών από την Κεντρική Αμερική μέσα σε μόλις 4 χρόνια ουσιαστικά αποσταθεροποίησε μακροπρόθεσμα την αμερικανική κοινωνία που αδυνατεί να αφομοιώσει τόσα πολλά εκατομμύρια νέων πάμφτωχων μεταναστών και μάλιστα σε περίοδο γενικευμένης κρίσης, όξυνε τις κοινωνικές αντιθέσεις διεύρυνε την φτώχεια στα λαικά στρώματα αλλά όξυνε και τον εργασιακό ανταγωνισμό στις - χαμηλότερης απόδοσης - εργασίες. Ούτε αυτό ήταν αρκετό για να ξυπνήσει τους κυβερνώντες στην Ομοσπονδιακή Πρωτεύουσα. Ευρύτερα σε οικονομικό πεδίο η χρόνια υφέρπουσα οικονομική κρίση στις ΗΠΑ αλλά και στον δυτικό κόσμο ευρύτερα, με τις χαμηλές επενδύσεις την ύπαρξη μόνιμου ενδημικού στασιμοπληθωρισμού που κατατρώει τα λαικά εισοδήματα χαρακτηριστικά μίας οικονομίας σε οπισθοχώρηση και ύφεση απομάκρυναν την Μεσαία τάξη από το κυβερνών δημοκρατικό κόμμα που για πολλά χρόνια αδυνατούσε να διαχειριστεί τα οικονομικά πράγματα στην χώρα και δημιουργούσε ασφυκτικές κοινωνικές συνθήκες και αδιέξοδα .
Υπήρξαν όμως - πέραν όλων των υλικών παραμέτρων και αξιακές μεταβολές σε αυτήν την εκλογική αναμέτρηση στρατηγικού χαρακτήρα. Σε αυτήν την σφοδρή και μετωπική εκλογική αναμέτρηση νίκησε η κοινωνία «των ανοικτών οριζόντων, νίκησε η αξιοκρατία, νίκησε η εργατικότητα, νίκησε η ελπίδα, νίκησε η κοινωνία των ίσων ευκαιριών για όλους, νίκησε η ορθή επιδίωξη της ατομικής ευτυχίας ενταγμένης όμως σε μία ευημερούσα και χριστιανική κοινωνία σαν σύνολο . Από την άλλη καταδικάστηκε η κατακερματισμένη κοινωνία, καταδικάστηκε η άθεη, η αντίχριστη, η αιρετική σάπια διαβρωμένη κοινωνία των σεχτών, των αιρέσεων, των πάσης φύσεως αποκλίσεων, καταδικάστηκε η κοινωνία της παρακμής, καταδικάστηκε αμετάκλητα η κοινωνία της διαίρεσης, του τεμαχισμού του αδιεξόδου.
Εάν κάτι μείνει στο μέλλον ως αντικείμενο ανάλυσης για τον ιστορικό του μέλλοντος , θα είναι ότι στις προεδρικές εκλογές της 6ης Νοεμβρίου του 2024 ο Αμερικανικός Λαός στο σύνολό του σηκώθηκε και έδωσε την μάχη για να ζήσει , για να πολεμήσει και νίκησε για το Αύριο, δεν παραδόθηκε , προτίμησε να πολεμήσει από το να σβήσει στην λήθη της ιστορίας της ανθρωπότητας παραιτούμενος του αγώνα και παραδιδόμενος στην παρακμή.
Ως επίλογο αυτής της μικρής παρουσίασης θα προτιμήσουμε να υπενθυμίσουμε τα τελευταία λόγια , λίγο πριν κλείσουν οι κάλπες των Προεδρικών εκλογών του 2008 που ειπώθηκαν από τον τότε υποψήφιο του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος παλαίμαχου και μπρατουκαπνισμένου παλαίμαχου πολεμιστή του Βιετνάμ, γηραιού και πολύπειρου γερουσιαστή της Αριζόνα , υποψηφίου των Ρεπουμπλικανών Τζων Μακέιν στις εκλογές του 2008, όταν ρωτήθηκε γιατί αποφάσισε να ηγηθεί της εκστρατείας όταν ήταν βέβαιη η ήττα του, από την τότε δημοκρατική εκλογική πλημμυρίδα του Μπαράκ Ομπάμα.
Είπε «…. Εμείς δεν κρυβόμαστε ποτέ πίσω από την Ιστορία, εμείς γράφουμε την Ιστορία με την δράση μας. Don’t retreat! Don,t surrender! Never! Δεν παραδιδόμαστε! Δεν υποχωρούμε! Ποτέ!»
………………………………………………………
Οι πολιτικές ευθύνες για το Αύριο του Ελεύθερου Κόσμου για τον Ντόναλντ Τράμπ είναι πολύ βαριές, αναμφίβολα ακόμα και για τους στιβαρούς του ώμους και οι επιλογές του σε καίρια ζητήματα που απασχολούν τόσο τον Πλανήτη θα καθορίζουν την ζωή δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Ας επιτραπεί πάντως στον ταπεινό συντάκτη του παρόντος άρθρου να επισημάνει πως μόνο προς το καλύτερο δικαιούμεθα να ελπίζουμε μετά από όσα ζήσαμε από τις τελευταίες Προεδρίες του Δημοκρατικού κόμματος εκείνες του Ομπάμα (2008 2016) αλλά και του Μπάιντεν, οι οποίες υπήρξαν καταστροφικές τόσο για τις ΗΠΑ αλλά και για ολόκληρο τον Ελεύθερο Κόσμο. Σε κάθε πάντως περίπτωση και για κάθε πολιτική προσωπικότητα ισχύει το διαχρονικό και πάντα επίκαιρο «Αρχή άνδρα (δημόσιο) δείκνυσι….» Οψόμεθα λοιπόν, για την ενδιαφέρουσα αναμφίβολα συνέχεια….
