ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ ΕΔΩ
Η πραγματικότητα για την «καριέρα» ενός στελέχους των ΕΔ με προέλευση ΑΣΣΥ μέσα από τα δικά του μάτια και βιώματα
Αξιότιμε κύριε Καρβουνόπουλε,
έλαβα την απόφαση να αποστείλω αυτή την επιστολή, ανωνύμως για ευνόητους λόγους, καθώς μετά από μία γεμάτη εμπειρίες πορεία στις ΕΔ θεωρώ ότι επιτέλους πρέπει κάποιος να μεταφέρει στην κοινή γνώμη την ΑΛΗΘΕΙΑ, χωρίς ωραιοποιήσεις. Πριν σχεδόν 30 χρόνια ξεκίνησα τη σταδιοδρομία μου στον χώρο των ΕΔ, όχι από υπέρμετρο πατριωτισμό, όχι από λατρεία σε κάποιο από τα πολυδιαφημισμένα όπλα (αεροπλάνα, άρματα μάχης, φρεγάτες), όχι από την ανάγκη άσκησης κάποιας μορφής εξουσίας, αλλά από την ανάγκη βιοπορισμού. Με την είσοδό μου στη σχολή Υπαξιωματικών που είχα επιλέξει, διαπίστωσα δε ότι η πλειοψηφία των συμμαθητών μου, είχε βρεθεί στις τάξεις των ΕΔ για τον ίδιο ακριβώς λόγο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όλοι εμείς πέραν της ανάγκης για βιοπορισμό δεν διακατεχόμαστε από την αγάπη για την πατρίδα μας και από το αίσθημα καθήκοντος, όπως άλλωστε θεωρώ ότι ισχύει για την πλειοψηφία των Ελληνίδων και Ελλήνων, ανεξαρτήτως αν υπηρετούν στις ΕΔ ή όχι. Επέλεξα λοιπόν τον δύσκολο δρόμο για την είσοδο μου στις ΕΔ, αλλά συνάμα και τον πλέον αξιοπρεπή, αυτόν της συμμετοχής μου στις Πανελλήνιες Εξετάσεις. Η επιτυχία μου σε αυτές ήταν δεδομένη καθώς και στα μαθητικά μου χρόνια υπήρξα ένας συνεπής και φιλότιμος μαθητής, με αποτέλεσμα να εισαχθώ στην σχολή προτίμησής μου και μάλιστα στις πρώτες θέσεις εισαγωγής, με βαθμολογία δε, που μου επέτρεπε να εισαχθώ σε οποιοδήποτε Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα της χώρας. Η οικονομική κατάσταση της οικογενείας μου τη δεδομένη στιγμή, με οδήγησε στον μονόδρομο αυτής της επιλογής και όχι τα όνειρά μου για επαγγελματική σταδιοδρομία. Η επιλογή μου αυτή υπήρξε συνειδητή και γι’ αυτόν τον λόγο ουδέποτε μετάνιωσα και ούτε θα το πράξω ποτέ, καθώς οι ΕΔ μου έδωσαν την ευκαιρία να ζω μία λιτή μεν, αλλά αξιοπρεπή ζωή με την οικογένεια που δημιούργησα.
Στην πορεία μου ως Υπαξιωματικός των ΕΔ και τα τελευταία χρόνια της σταδιοδρομίας μου ως Αξιωματικός, γέμισα από εμπειρίες και μπόρεσα να δω με ψυχραιμία και χωρίς παρωπίδες όσα βιώνω καθημερινά εντός των ΕΔ. Η πραγματικότητα είναι κάτι που διαφέρει σημαντικά από αυτό που μεταφέρεται στην κοινή γνώμη. Πριν την εισαγωγή μου στις ΕΔ, θεωρούσα ότι είναι ένας χώρος αριστείας, αξιοκρατίας που διακατέχεται από αδιαπραγμάτευτες ηθικές αρχές και αξίες. Δυστυχώς όμως δεν άργησα να συνειδητοποιήσω ότι η αλήθεια βρισκόταν μακράν αυτών. Εξ αρχής κατανόησα τη θέση μου στις ΕΔ, ουδέποτε φαντάστηκα τον εαυτό μου σε υψηλές θέσεις της ιεραρχίας, καθώς εκ προελεύσεως αυτό δεν ήταν δυνατό, ουδέποτε ζήλεψα συναδέλφους που είχαν επιλέξει άλλη αφετηρία εκκίνησης (σχολές ΑΣΕΙ), ουδέποτε προσπάθησα να ζημιώσω συναδέλφους με τη συμπεριφορά μου ή τις πράξεις μου. Τι εισέπραξα όμως; Εισέπραξα αδικία, άνιση μεταχείριση, χλευασμό των γνώσεων μου και της υπόστασής μου ως στελέχους και ανθρώπου. Αδικία και άνιση μεταχείριση καθώς είδα συναδέλφους που επέλεξαν αναξιοκρατικούς τρόπους εισαγωγής στις ΕΔ να τυγχάνουν καταφανέστατα ευνοϊκότερης μεταχείρισης, συγκεκριμένα βαθμολογικά σε σχέση με συναδέλφους οι οποίοι εισήχθησαν στις ΕΔ με τρόπους αδιαφανείς και αναξιοκρατικούς, με την πλήρωση των ετών υπηρεσίας για συνταξιοδότηση θα κατέχω δύο βαθμούς λιγότερους από αυτούς. Χλευασμό από συναδέλφους αποφοίτους ΑΣΕΙ, οι οποίοι όντας απόφοιτοι κάποιας από τις γαλαζοαίματες σχολές αξιωματικών, θεωρούν ότι κατέχουν την απόλυτη γνώση, επί παντός θέματος και αντικειμένου, άσχετα αν απέναντι τους έχουν κάποιον ο οποίος πέραν του πτυχίου ΑΣΣΥ κατέχει πτυχίο ΑΕΙ, καθώς και μεταπτυχιακό τίτλο, καθώς στις ΕΔ το μόνο που μετράει για να εκφράσεις την άποψή σου και να εισακουστείς είναι το γαλόνι στον ώμο σου. Αδικία βλέποντας κατηγορίες συναδέλφων άλλης προέλευσης (Ανακαταταγέντες, ΕΜΘ, ΕΠΥ, ΕΠΟΠ) που ενώ γνώριζαν εξ αρχής τον σταδιοδρομικό τους χάρτη στις ΕΔ να εγείρουν αιτήματα για προνομιακή μεταχείριση, τα οποία υλοποιούνται με τεράστια άνεση από πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, χωρίς να εξετάζεται ποτέ αν με αυτή τη μεταχείριση αδικούμαστε όλοι εμείς που προερχόμαστε από έναν άλλον θεσμό. Αναρωτιέμαι αν οι απόφοιτοι ΑΣΣΥ αξίωναν ποτέ τον βαθμό του Ταξιάρχου, έστω εν αποστρατεία, ή την μεταφορά τους στο μισθολογικό κλιμάκιο Α που αφορά τους αποφοίτους ΑΣΕΙ, θα υπήρχε ηγεσία να το συζητήσει; Απαντώ, ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΗΓΕΣΙΑ και μάλιστα δικαίως δεν θα το έκανε, καθώς καθένας από εμάς, έχοντας τη δική του αφετηρία, πρέπει να πορεύεται με τις επιλογές του.
Η επιστολή αυτή δεν έχει όμως τον χαρακτήρα των παραπόνων προς καμία κατεύθυνση, αντίθετα αποτελεί μία δήλωση αξιοπρέπειας. Με ξενίζει αφάνταστα η συμπεριφορά «συνδικαλιστικής» ένωσης που χαϊδεύει τα αυτιά στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας με τεχνητές και προσχεδιασμένες αντιδικίες, οι οποίες οδηγούν σε ψήφιση νομοσχεδίων ρουσφετικού και ψηφοθηρικού χαρακτήρα. Μιλάω ξεκάθαρα για την ΠΟΜΕΝΣ, η οποία με ύφος που προσομοιάζει μόνο σε δουλοπρεπείς και επαίτες, συμφωνεί σε νομοθετικές ρυθμίσεις που αφορούν λίγους και αρεστούς και αποτελούν προεκλογική τροφή στην εκλογική πελατεία Υπουργού και πολιτευτών. Δεν ζητάμε να εξομοιωθούμε με κανέναν, δεν ζητάμε να προσπεράσουμε κανέναν, το μόνο που ζητάμε είναι να πάρουμε πίσω όσα πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, ανά τα έτη μας έκλεψε, βαθμολογικά, μισθολογικά, καθώς και σε επίπεδο αναγνώρισης και εξομοίωσης των τίτλων σπουδών μας με τις λοιπές σχολές που υπάγονται στο Υπουργείο Παιδείας. Δεν μπορεί μαθητές που επιτυγχάνουν υψηλότατες βαθμολογίες να θεωρούνται απόφοιτοι μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ενώ απόφοιτοι Ιδιωτικών Κολλεγίων είναι εξομοιωμένοι με αποφοίτους ΑΕΙ ακαδημαϊκά και επαγγελματικά. Δεν μπορεί συνάδελφοι που για την εισαγωγή τους στις ΕΔ χρειάστηκε μόνο ένα «μπιλιετάκι» από βουλευτή, ανώτατο αξιωματικό ή Υπουργό να αποστρατεύονται Συνταγματάρχες και όσοι μόχθησαν για να λάβουν τον βαθμό του Λοχία διαβάζοντας ατελείωτες ώρες να αποστρατεύονται Λοχαγοί και Ταγματάρχες.
Πέραν της ειδικής, δυσμενούς μεταχείρισης, που τυγχάνουμε βάση προέλευσης, πρέπει να σταθώ και στην αντιμετώπισή μας ως πολίτες. Οι στρατιωτικοί σήμερα είναι ξεκάθαρα ειδική κατηγορία πολιτών. Είναι οι μοναδικοί που το δελτίο ταυτότητάς τους αναγνωρίζεται αποκλειστικά από το Ελληνικό κράτος και όχι απόλυτα, χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι ένας στρατιωτικός δεν μπορεί να εκδώσει για τα παιδιά του οποιοδήποτε πιστοποιητικό μέσω της πλατφόρμας gov.gr καθώς το δελτίο ταυτότητάς του δεν είναι καταχωρημένο στο Εθνικό Μητρώο ταυτοτήτων, ένα πρόβλημα που εύκολα λύνεται απλά με την έκδοση για όλους μας δελτίου Αστυνομικής ταυτότητας και τη διατήρηση του υπάρχοντος δελτίου, αποκλειστικά για υπηρεσιακούς σκοπούς. Ένας στρατιωτικός σήμερα δεν μπορεί να λάβει ηλεκτρονική συνταγογράφηση από ιδιώτη ιατρό της επιλογής του, καθώς είναι υποχρεωμένος να προσέλθει σε στρατιωτικό νοσοκομείο για αυτό τον σκοπό, ακόμα και αν η υγεία του δεν το επιτρέπει. Ένας στρατιωτικός για να εκτελέσει μία συνταγή σε φαρμακείο πρέπει να αναζητήσει κάποιο συμβεβλημένο με το ΥΠΕΘΑ για να μην καταβάλει το συνολικό κόστος της συνταγής, σε κάθε άλλη περίπτωση πρέπει να μπει σε έναν γραφειοκρατικό κυκεώνα, ο οποίος θα οδηγήσει στην αποζημίωσή του μετά από πολλούς μήνες. Τα παιδιά των υπηρετούντων στην Πολεμική Αεροπορία δεν δικαιούνται συνταγοφράφησης για γυαλιά οράσεως, υποχρεώνοντας τον γονέα να πληρώσει το σύνολο του τιμήματος για την αγορά τους, ποσό διόλου ευκαταφρόνητο.
Το τελευταίο διάστημα μέσω φίλου και συναδέλφου έγινα κοινωνός ακόμα μίας κατάφωρης και απάνθρωπης αδικίας. Μετά τη διάγνωση του με ασθένεια ανίατη η οποία όμως δεν τον εμποδίζει να ασκεί τα καθήκοντά του, ετέθη σε καθεστώς υπηρεσίας γραφείου. Σε κάθε άλλη περίπτωση αυτό θα είχε ευεργετικό αποτέλεσμα για την υγεία του, όντας όμως απόφοιτος σχολής ΑΣΣΥ τιμωρείται, καθώς οι αξιωματικοί αυτής της προέλευσης αποκλειστικά, μετά την μεταβολή της υπηρεσιακής τους κατάστασης για λόγους υγείας, δεν προάγονται πέραν του βαθμού του Υπολοχαγού. Κοινώς τίθενται ως ανθρώπινα σκουπίδια στο περιθώριο από την ηγεσία των ΕΔ, μόνο επειδή η ζωή τους έδωσε έναν επιπλέον Γολγοθά για να ανέβουν. Αυτό αφορά βέβαια ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ και ΜΟΝΟ του αποφοίτους ΑΣΣΥ που νόσησαν (ή θα νοσήσουν…) μετά τη δημοσίευση του νόμου 3883/2010.
Θα μπορούσα να γράψω ατελείωτες σελίδες για όλα όσα βιώνω και αισθάνομαι αλλά το πιθανότερο είναι να γίνω κουραστικός, δεν είναι αυτός ο σκοπός μου, ούτε θεωρώ ότι απλά γράφοντας αυτή την επιστολή κάποιος θα ασχοληθεί ή θα θορυβηθεί, πιστέψτε με όσοι κάνετε τον κόπο να διαβάσετε όσα γράφω, κανείς από όσους θα διαβάσουν αυτή την επιστολή και έχουν την δικαιοδοσία και εξουσία να διορθώσουν τα κακώς κείμενα, ούτε κατανοούν, ούτε θέλουν να παραδεχτούν τα γεγονότα, άλλωστε σε κύμα αλλεπάλληλων παραιτήσεων απαντούν με το κυνικό ουδείς αναντικατάστατος και έχουν δίκιο, φυσικά αυτό θα πρέπει κάποια στιγμή να το σκεφτούν και για τα άτομά τους, αλλά μάλλον αυτό τους είναι εξαιρετικά επίπονο. Σκοπός μου είναι να ενημερώσω, να αφυπνίσω και κυρίως να πω στους συναδέλφους μου ότι πάνω απ’ όλα είναι η αξιοπρέπειά μας, μην παγιδεύεστε σε λόγια και υποσχέσεις, μην θαμπώνεστε από δωράκια πλανόδιων πωλητών ονείρων που εγκαθίστανται στους ορόφους του ΥΠΕΘΑ και των επιτελείων. Ίσως κάποια μέρα, κάποιοι με νηφαλιότητα και αίσθημα δικαίου, διορθώσουν όλα όσα μας πληγώνουν, σίγουρα αυτή η μέρα δεν ήταν πάντως η χτεσινή με την ψήφιση του νομοσχεδίου «Μέριμνας» του ΥΠΕΘΑ και σίγουρα αυτός που θα το κάνει δεν έχει καμία σχέση με «συνδικαλιστές» προερχόμενους από κομματικό σωλήνα.
