x 
Καλάθι - 0,00 €

Καλάθι

Το καλάθι σας είναι άδειο.

Κώστας Πλεύρης: «Αυτά είναι τα σκουπίδια της Δεξιάς»

| Πατριωτικός Χώρος

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ ΕΔΩ

ΣΤΕΙΛΤΕ ΜΗΝΥΜΑ

Ο Πατριωτικός Χώρος περιλαμβάνει τους Καλούς Έλληνας, οι οποίοι πιστεύουν στο τρίπτυχο «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια», με τον οποίο εμεγαλούργησε και εδοξάσθη η ΕΛΛΑΣ.

Πληθυσμιακώς ο Πατριωτικός Χώρος αποτελεί ουσιαστικώς το 95% του Ελληνικού Λαού, αλλά δεν φαίνεται δια τρεις λόγους, ήτοι: α) Δεν έχει ηγεσία δια να τον εκφράση, β) Ο Λαός παρασύρεται και ψηφίζει τα κόμματα που εξουσιάζουν την Πατρίδα, διότι οι εθνικόφρονες είναι πολιτικώς άστεγοι, γ) Η εντατική πλουτοδημοκρατικά και φιλοαριστερά προπαγάνδα ιδίως από τα ΜΜΕ παρασύρει τας λαϊκάς μάζας και δ) Στερείται οικονομικών πόρων που θα του δώσουν την δυνατότητα να ανταπεξέλθη στας απαιτήσεις του πολιτικού αγώνος.

Παρ’ όλα αυτά οι Καλοί Έλληνες περιφρονούν το κατεστημένο, όπως αποδεικνύεται στας δημοσκοπήσεις π.χ. έρευνα της ΚAPPA RESEARCH («Ελεύθερη Ώρα» 20-11-2020), διεπίστωσε, ότι το 81% δεν εμπιστεύεται τα κόμματα, το δε 87% δεν εμπιστεύεται τα ΜΜΕ.

Προκύπτει λοιπόν το ερώτημα: Πώς αντιδρά ο λαός; Επειδή στερείται πολιτικής στέγης αντιδρά δια της αποχής, στες εκλογάς, που μαζί με τα Λευκά ανέρχεται περίπου στο 50% των ψηφοφόρων.

Επίσης και δυστυχώς υπάρχουν, στον Πατριωτικό Χώρο δύο αρνητικοί παράγοντες που είναι: Πρώτος, η απουσία ικανής ηγεσίας και δεύτερος, η παρουσία ανικάνων έως γελοίων προσώπων, που χωρίς βεβαίως να είναι, παριστάνουν τον εθνικιστή.

Εν πάση περιπτώσει γενικώς τα χαρακτηριστικά τού Πατριωτικού Χώρου είναι:

α) Πολυδιάσπασις που οφείλεται στην αρχομανία.
β) Διάφοροι άχρηστοι συκοφαντούν, δια να προβάλλονται.

γ) Οι αυτοαποκαλούμενοι εθνικισταί δεν έχουν προσφέρει το παραμικρό στην Εθνικήν Ιδέαν, απεναντίας την βλάπτουν.
δ) Οι  Καλοί Έλληνες αηδιάζουν με το αλληλοφάγωμα των ποικίλων «εθνικιστικών» οργανώσεων και ψηφίζουν τα κόμματα.
ε) Η λαϊκή βάσις των εθνικιστών είναι μεγάλη, αλλά αναξιοποίητος.
στ) Εμφανίζονται και ρυπαίνουν με την παρουσία των τον Χώρο διάφορα σκουπίδια.
ζ) Οι ψευτοεθνικισταί έχουν οικονομικό συμφέρον από την ενασχόλησίν των στας οργανώσεις τού Χώρου.

Αποτελεί αρχήν μου να μην δίδω σημασίαν στους μικροψύχους, που ανίκανοι να δημιουργήσουν, φθονούν όσους είναι ικανοί να δημιουργήσουν. Από μία άλλη άποψι είναι τιμητικό να σε ψευδοκατηγορούν ανάξιοι άνθρωποι. Το δυσάρεστο θα ήτο να σε επαινούν.

Εν τούτοις τώρα θα κάνω μίαν εξαίρεσιν και θα περιγράψω τα κατακάθια που υπάρχουν στο Πατριωτικό Χώρο και τα οποία μπορείτε να επισημάνετε, από τα ακόλουθα χαρακτηριστικά των.

  1. Δεν κάνουν αγώνα, αλλά επιδίδονται στην κριτικήν αυτών που αγωνίζονται. Βλέπετε κάποιον που αυτοαποκαλείται εθνικιστής να μην ασχολείται με τους κομμουνιστάς, τους δημοκράτας, τους σιωνιστάς, τους σοσιαλιστάς, τους μετανάστας κ.τ.λ., αλλά με τους Έλληνας που μάχονται εναντίον των προαναφερθέντων.

Φυσικά επειδή δεν έχουν κάτι μεμπτόν να προσάψουν στους πραγματικούς εθνικιστάς προσφεύγουν εις ύβρεις και συκοφαντίας. Πάντοτε ανωνύμως, διότι είναι θρασύδειλοι, πάντοτε χωρίς στοιχεία, πάντοτε χωρίς λόγο. Έτσι, δια να προβληθούν.

  1. Οι άνθρωποι κρίνονται από τα έργα των. Προσωπικώς δέχομαι κριτικήν (όχι ύβρεις και συκοφαντίας) από ανθρώπους που ανήκουν στον Πατριωτικό ή εις οιονδήποτε άλλο ιδεολογικόν Χώρον και απαντώ στην επιχειρηματολογίαν των εφόσον αυτή αφορά εις πράξεις μου. Δεν είμαι υπεράνω κριτικής στο έργο μου. Δυστυχώς οι αυτοαποκαλούμενοι εθνικισταί που σκοπίμως θέλουν να με μειώσουν δεν κρίνουν το έργον μου, δεν κρίνουν τας πράξεις μου, αλλά με σχολιάζουν με χαρακτηρισμούς και όχι με στοιχεία.

Τέτοιοι τύποι δεν έχουν το θάρρος ούτε την εντιμότητα να με υβρίσουν κατά πρόσωπον, αλλά με υβρίζουν απόντα, όπως έλεγε ο Σωκράτης «εν απουσία μου επιτρέπω και να με δείρουν». Εννοείται όταν μαθαίνω ονόματα και διευθύνσεις συκοφαντών δεν τους συγχωρώ αλλά τους εκδικούμαι, όπως πρέπει κάθε αξιοπρεπής άνθρωπος να κάνη στους γλοιώδεις σκώληκας.

  1. Οι αυτοαποκαλούμενοι εθνικισταί όλοι των έχουν κοινόν γνώρισμα την αδράνεια. Είναι μόνο λόγια. Απεναντίας έχομεν γράψει πλήθος βιβλίων, έχομεν δικασθεί, έχομεν φυλακισθεί, έχομεν κινδυνεύσει, έχομεν πληρώσει, έχομεν κάνει πλήθος ομιλιών ή διαλέξεων, καθώς και τηλεοπτικών συζητήσεων με μόνη αμοιβή μας, ότι στον δρόμο μας χαιρετά κόσμος και μας επαινεί δια την δράσιν μας, με επιστολάς και τηλεφωνήματα. Όλα αυτά μας δίδουν το δικαίωμα να λέγωμεν «είμεθα εθνικισταί».

Οι αυτοαποκαλούμενοι εθνικισταί δια ποιον έργον ή δια ποιον λόγον θέλουν να λέγονται εθνικισταί. Με το τίποτε δεν είναι εθνικισταί. Είναι απλά μηδενικά στην δράσι, μηδενικά στην προσφορά στο Έθνος, μηδενικά στο ήθος.

Δια να κρίνης κάποιον πρέπει να έχης τα προσόντα, ενώ δια να συκοφαντήσης αρκεί ο σαπρός χαρακτήρ και η έλλειψι οικογενειακής αγωγής. Με άλλα λόγια έχω μία πολιτική δραστηριότητα εξήκοντα ετών και η πείρα με δίδαξε, ότι υπέχουν αυνάνες, που θα υβρίσουν από φθόνο και κακία.

  1. Οφείλω να αναγνωρίσω, ότι στας πολλάς διενέξεις μου με τους  κομμουνιστάς, τους δημοκράτας, τους σιωνιστάς, τους ομοφυλοφίλους, τους αντιρατσιστάς, τους αναρχικούς κ.τ.λ. ουδέποτε εκείνοι με υβρίζουν. Ναι, με είπαν φασίστα, Ναζί, Ακροδεξιό, Χουντικό και πολλά παρόμοια, που δηλώνουν πολιτικήν αντίθεσιν, αλλά δεν με ύβρισαν ούτε με εσυκοφάντησαν, διότι ήσαν ιδεολογικοί αντίπαλοι, αλλά δεν ήσαν άτιμοι, ούτε ανήθικοι, όπως είναι οι ψευτοεθνικισταί.
  2. Οι αυτοαποκαλούμενοι εθνικισταί πηγαίνουν εις διαφόρους εθνικιστικάς οργανώσεις και τας προτρέπουν δια περισσότεραν δράσιν, εντονώτατον αγώνα, ενώ αυτοί είναι οι πρώτοι, που δεν ακολουθούν τας συμβουλάς και τας προτροπάς που δίνουν στους άλλους. Ακολουθούν την τακτικήν τού: «Όλοι θα δοξασθώμεν ή όλοι θα σκοτωθήτε».

Στας οργανώσεις που εντάσσονται δεν μένουν για πολύ. Αφού κάνουν κακόπιστον κριτικήν αποχωρούν και πηγαίνουν εις άλλην οργάνωσιν, όπου συνεχίζουν τας γνωστάς των προτροπάς και συμβουλάς μέχρις ότου φύγουν και από εκεί κ.ο.κ.

Τέτοιοι είναι οι ψευτοεθνικισταί του λεγομένου Πατριωτικού Χώρου, οι οποίοι ευθύνονται διότι υπήρξαν και παραμένουν η αιτία της δυσφημήσεως της Εθνικής Ιδέας με την οποία ουδεμίαν σχέσιν έχουν και ουδεμίαν υπηρεσίαν της προσέφεραν.

Ωστόσο υπάρχει ο αληθής, ο γνήσιος Πατριωτικός Χώρος, ο οποίος περιλαμβάνει τους Καλούς Έλληνας, που πιστεύουν στην Πατρίδα και είναι πρόθυμοι να αγωνισθούν δι’ αυτήν.

Στον Πατριωτικό όμως Χώρο κινούνται και οι ψευτοεθνικισταί. Συμβαίνει δηλαδή, ό,τι συμβαίνει και στην ωραιοτέραν οικίαν, όπου υπάρχει το αποχωρητήριον. Εναπόκειται στους Καλούς Έλληνας να εξωπετάξουν και να αποβάλουν τα περιττώματα που παριστάνουν τον εθνικιστή.

Αυτό μπορεί να γίνη μόνον με έναν τρόπον, που είναι το ενιαίο Πατριωτικό κίνημα. Δηλαδή η ενότης των διεσπαρμένων φορέων (οργανώσεις, κόμματα) του εθνικισμού. Αλλά τούτο δεν πραγματοποιείται διότι όλοι θέλουν να είναι αρχηγοί.

Η πολυδιάσπασις των εθνικιστών ωφελεί μόνον τους εχθρούς των. Δυστυχώς, δεν γίνεται αντιληπτό, ότι η ένωσις σημαίνει ισχύν.

Αποκλειομένης λοιπόν της ενότητος τού Χώρου κατέληξα στο να προτείνω στους επί κεφαλής των ποικίλων κινήσεων να ενωθούν και να είναι όλοι τους αρχηγοί. Να συμφωνήσουν δηλαδή εις μίαν συναρχηγία εν όψει εκλογών και μετά ας βγάλουν τα μάτια των. Θα δεχθούν την πρότασίν μου; Πολύ αμφιβάλλω.

Οφείλω πάντως να προειδοποιήσω, ότι κύκλοι της αριστεράς επιδώκουν να αξιοποιήσουν τους ψευτοεθνικιστάς. Συγκεκριμένως αριστεροί παράγοντες ήλθαν εις επαφήν με στελέχη (εξαιρώ μόνον τον κ. Κρανιδιώτην) του Πατριωτικού Χώρου και θέλουν δι’ εκείνων να οργανώσουν τους Ακροδεξιούς, που είναι μία πολιτική οντότης, δια να κάνουν αντιπολίτευσι στην «Νέαν Δημοκρατίαν» από τα Δεξιά, ώστε στας εκλογάς να κόψουν κάποιο ποσοστόν από τους Δεξιούς ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας.

Χρειάζεται προσοχή, διότι αρκετά έχουν υποφέρει οι Δεξιοί, να μη φθάσωμεν στο σημείον να τους εκμεταλλευθούν οι αριστεροί. Προσοχή, λοιπόν, εάν ιδήτε κάποιους «εθνοσωτήρες» να κινητοποιούνται.

Θεωρώ σκόπιμον να αναφερθώ στην αιφνιδία εκλογική εκτίναξι της «Χρυσής Αυγής» που επέτυχε να αναδειχθή τρίτο κόμμα, παρά τας υπούλους και εμφανείς πολεμικάς εναντίον της. Απεδείχθη, ότι ο εθνικισμός είναι παρών και δυναμικός στην λαϊκή βάσι.

Η «Χρυσή Αυγή» απέτυχε, διότι με παράνομα μέσα τής επετέθη ένα παντοδύναμο σύστημα, πολιτικό και επικοινωνιακό. Αλλά αυτή τους έδωσε την αφορμή με την ποινικοποίησι των πολιτικών ιδεών της, με ανοήτους ξυλοδαρμούς. Η νίκη είναι σπουδαία. Υπάρχει όμως κάτι σπουδαιότερον που είναι η αξιοποίησις της νίκης, πράγμα που δεν έκανε η «Χρυσή Αυγή» με αποτέλεσμα να διαλυθή, να προδοθή και πάντοτε παρανόμως να αποκληθή «εγκληματική οργάνωσις» από τους πραγματικούς εγκληματίας, που καταστρέφουν την Ελλάδα. Και τώρα η ηγεσία της είναι στην φυλακήν.

Έτσι, με αστόχους χειρισμούς από πλευράς της και με παρανόμους και ατίμους μεθόδους των εχθρών της διελύθη ως οργάνωσις, αλλά όχι ως ιδέα, την οποίαν δεν επέτυχε να πραγματοποιήση.

Όταν σε ψηφίζουν 500.000 Έλληνες και Ελληνίδες, το πρόβλημά σου είναι η εκλογική προέλασις κι όχι ένας Πακιστανός μικροπωλητής.

Όταν σε ψηφίζουν 500.000 Έλληνες και Ελληνίδες και δεν καταλαβαίνης ότι εμπρός σου είναι η εξουσία, τότε δεν έχεις πολιτική σκέψι.

Κωνσταντίνος Α. Πλεύρης

 

 

 

Ο αξέχαστος φίλος Γρηγόρης

Με τον αείμνηστο Γρηγόρη Μιχαλόπουλο εγνωρίσθημεν το 1958, ως φοιτηταί στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τον ενθυμούμαι σαν να τον βλέπω τώρα. Υψηλός με πυκνά κατάμαυρα μαλλιά, βροντώδη φωνή, αεικίνητος και πάντοτε  έτοιμος να γελάση.

Ήτο ακόμη φοιτητής όταν εκυκλοφόρησε την εφημερίδα «Νέοι Άνθρωποι» όπου στο τεύχος της 25ης Μαρτίου 1960 δημοσιεύεται ότι η «Εθνική Φοιτητική Ένωσις Παντείου» (ΕΦΕΠ) εκέρδισε τας εκλογάς στο πανεπιστήμιο. Μεταξύ των εκλεγέντων ήσαν τα ονόματα Μιχαλόπουλος και Πλεύρης.

Εμείς οι δύο επεράσαμε τα όμορφα χρόνια της νεότητος στους πολιτικούς αγώνας.

Ο Γρηγόρης είχεν την  δημοσιογραφία στο αίμα του. Είναι αλήθεια, ότι ήτο γεννημένος δημοσιογράφος. Μετά τους «Νέους Ανθρώπους» ειργάσθη στην δημοσιογραφικήν εφημερίδα «Ελευθερία» του Πάνου Κόκκα. Κατόπιν εγνωρίσθη με τον Αθανάσιο Παράσχο εκδότη της εθνικιστικής εφημερίδος «Εθνικός Κήρυξ» και συνειργάσθη μαζί του. Και τέλος επραγματοποίησε το όνειρό του το 1981 και εκυκλοφόρησε την εφημερίδα «Ελεύθερη Ώρα» από τας στήλας της οποίας επεδόθη εις δυναμικήν αρθογραφίαν, υπέρ της Ελλάδος και του Χριστιανισμού.

Οι καθηγηταί μας στο Πάντειον Πανεπιστήμιον που τότε ονομάζετο Πάντειος Ανωτάτη Σχολή Πολιτικών Επιστημών (ΠΑΣΠΕ)  ήσαν εκλεκταί προσωπικότητες π.χ. Βεζανής, Παπαχατζής, Τενεκίδης, Θεοδωρακόπουλος, Στασινόπουλος, Δένδιας κ.α. που τέτοιοι δεν υπάρχουν τώρα. Αλλά και εμείς οι φοιτηταί διεφέραμεν από τους σημερινούς, διότι εσεβόμεθα τους καθηγητάς μας και είχαμεν υποχρεώσεις που  δεν έχουν οι τωρινοί φοιτηταί π.χ. επληρώναμε τα συγγράμματα, επληρώναμε εγγραφάς και εξέταστρα! Ακόμη δεν είχαμε κατοχυρώσεις μαθημάτων, ούτε μεταφοράς μαθημάτων. Παρά τας δυσκολίας εσπουδάσαμεν.

Ο Γρηγόρης υπήρξε τέρας δραστηριότητος στον πνευματικόν και δημοσιογραφικόν χώρο. Έγραφε άρθρα, δοκίμια, ποιήματα, σχόλια. Εκεί που ήτο αξιοθαύμαστος ήτο στο θέμα της Ελλάδος. Ανυποχώρητος στα εθνικά θέματα μετέτρεπε την γραφίδα του εις οβίδα κατά του κομμουνισμού και των πολιτικάντηδων της εποχής, δια τους οποίους έγραφε το υπονοούμενον «φρόνιμα».

Αι αποκαλύψεις του ήσαν καταλυτικαί  δι’ όσους υβρίζουν την 21ην Απριλίου την οποίαν είχαν πριν εξυπηρετήσει. Τους κατεκεραύνωνε π.χ. Δημ. Τσάτσος.

Στα βιβλία και στα άρθρα του υπήρξε άφοβος και με τόλμη υπεστήριξε την 21ην Απριλίου, τον Βασιλέα, την Εκκλησία και επολέμησε τους κομμουνιστάς, τους κιναίδους, τους σιωνιστάς. Επί δεκαετίας η Ε.Ω αποτελεί εθνικήν έπαλξιν  και θαρραλέα Ελληνική φωνή.

Μολονότι πολλάς φοράς αντεμετώπιζε οικονομικά προβλήματα δεν έπαυε να συμπαρίσταται εις ανθρώπους, που του εζήτουν βοήθεια. Πολλάς φοράς ενώ συνομιλούσαμε στα γραφεία της οδού Ακαδημίας ενεφανίζετο κάποια γριούλα και αμέσως της έδιδε χρήματα. «Τι να κάνω ρε Κώστα, δεν μπορώ», μου έλεγε.

Καθήμεθα στα γραφεία της εφημερίδος στην οδό Πειραιώς και διηγούμεθα ανέκδοτα, διότι είχε υψηλή αίσθησι του χιούμορ. «Λοιπόν απόψε θα σου τηλεφωνήσω και θα συζητήσουμε συνθηματικά ότι αύριο στις τρεις θα παραλάβωμεν μίαν βόμβαν».

Ευρισκόμεθα στην μεταπολίτευσι, που αι μυστικαί υπηρεσίαι παρηκολούθουν τους εθνικιστάς. Γύρω στας τρεις το μεσημέρι από τα παράθυρα των γραφείων της «Ελεύθερης  Ώρας» που τότε ήσαν στην οδό Πειραιώς είδαμε μερικά γκρι Φίατ να περιμένουν απέναντί μας στον δρόμον και κάποιοι να βλέπουν τάχα αδιάφοροι τας βιτρίνας των καταστημάτων.

Τότε ο Γρηγόρης εμφανίζεται στο παράθυρο και φωνάζει με την βροντώδη φωνή του «Η παραλαβή της βόμβας αναβάλλεται δια την Παρασκευή». Οι  κάποιοι εισήλθαν βιαστικοί στα Φίατ και εξηφανίσθησαν.

Χαρακτηριστικόν του επίσης ήτο η βιβλιοφαγία του. Παντού είχε πλήθος βιβλίων. Στοίβες εγέμιζαν το γραφείον του. Εδιάβαζε με υπερηχητικήν ταχύτητα και ακάματος έγραφε, έγραφε. Το ύφος του αιχμηρόν και δίκαιον. Διετύπωνε τας απόψεις του, δίχως ωραιοποίησι, δίχως δισταγμό αλλά προθύμως ανεγνώριζε, ότι κάπου είχε λάθος, διότι έτσι του επέβαλε το ήθος του. Οπωσδήποτε μία ολόκληρον ζωή υπήρξε συνεπέστατος στην ιδεολογίαν του, πράγμα σπάνιον, ιδίως στους  καιρούς μας.

Μερικά καλοκαίρια επηγαίναμε με τον Γρηγόρη, που κατήγετο από την Τρίπολι, στο χωρίον της μητρός μου Μάναρι πλησίον  της Τριπόλεως. Εκεί εκάναμε συζητήσεις με θέματα κυρίως πολιτικά και ειλικρινώς εντυπωσιαζόμουν από τον τρόπο σκέψεως με τον οποίον ανέλυε διαφόρους καταστάσεις. Επίσης μου ετόνιζε ότι «Δεν γίνεται πολιτικός αγών αν δεν έχεις καθημερινή εφημερίδα και καθώς βλέπω τελικά θα κυριαρχήση η τηλεόρασις . Άρα εάν δεν έχεις τηλεόρασι είσαι χαμένος». Υπάρχει και το οικονομικό ζήτημα του υπενθύμιζα. Μου έλεγε: «Ουδέν πρόβλημα άλυτον δια τον Μιχαλόπουλον πλην του οικονομικού».

Στο Μάναρι ο Γρηγόρης εγνωρίσθη με τον Λεωνίδα Παρασκευόπουλο, μετέπειτα Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, με τον οποίον συνεζήτει διάφορα θεολογικά θέματα. Πρέπει να τονίσω, ότι ο Γρηγόρης ήτο θρησκευόμενος και θύμα διαφόρων μοναχών από τους οποίους επρομηθεύετο εικόνας Αγίων, τας οποίας ακριβοπλήρωνε.

Μεταξύ πολλών ευτραπέλων γεγονότων ενθυμούμαι που κάποτε ο Γρηγόρης αυτοδιορίσθη δικαστής. Είμεθα εγώ, ο στενός συνεργάτης του Γρηγόρη στην Ε.Ω., ο Χρήστος Φρίγγελης και ο Ταγματάρχης Αλέξης  Λιανόπουλος μάρτυρες εις μίαν δίκην δημοσιογράφων. Δια να περάση η ώρα καθήμεθα εις μίαν άδειαν αίθουσαν, όταν αίφνης εισέρχονται τρεις γύφτοι. «Μπα, κυττάξτε αυτό το τρίο ολέ» λέγει ο Φρίγγελης. Οι γύφτοι μας ρωτούν: «Εδώ θα γίνη η δίκη;», «Για ποια κατηγορία είσθε;» «Είμαστε για τους πυροβολισμούς». Ο Λιανόπουλος απευθύνεται στον Γρηγόρη «Θα τους δικάσετε τώρα κ. Πρόεδρε», «Χτυπήσατε κανένα;» ερωτά ο Γρηγόρης. «Όχι κύριε Πρόεδρε, εμείς….», «Καλά, καλά, μόνο να προσέχετε στο μέλλον, αθώοι», «Ευχαριστούμε πολύ» είπαν οι γύφτοι και έφυγαν.

Μοιραίως φθάνει κάποτε το τέλος.

Μετά μίαν σοβαράν εγχείρισιν καρδίας εκλονίσθη η υγεία του. Αλλά δεν εσταμάτησε να αγωνίζεται. Στην κηδεία του ήρωος Στρατηγού Νικολάου Ντερτιλή εξεφώνησε έναν σημαντικό επικήδειο λόγον, όπως είχε εκφωνήσει στην κηδεία του Παπαδοπούλου.

Το ταξίδι της ζωής του επλησίαζε στο τέλος του. Το εγνώριζε. Είχε ιδεί τον γύπα να ανοίγη τα πτερά του. Έτσι, την 22αν Φεβρουαρίου 2013 έφυγε αφού προηγουμένως είχε εξομολογηθή και κοινωνήσει.

Όσοι τον ήξεραν θα χαρούν να τον συναντήσουν, αν υπάρχη άλλη ζωή, πέραν της γηΐνης.

Κωνσταντίνος Α. Πλεύρης



e-genius.gr ...intelligent web software