Η “ΑΛΛΗ” ΕΛΛΑΣ ΤΟΥ Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ - 1967-1973: ΣΤΗΝ ΔΙΕΘΝΗ ΠΡΩΤΟΠΟΡΕΙΑ

Στήν “μεταπολιτευτική” Ἑλλάδα συνέβη μία δυσεξήγητη ἀ­ντί­­φαση κατεστημένου συστήματος καί λαϊκοῦ ὑποσυνειδήτου: Σύσσωμο τό πολιτικό “κατεστημένο”,  συνεπικουρούμενο ἀπό τά “συστημικά” Μ.Μ.Ε., παρουσίασε τήν 21^η Ἀπριλίου, ὡς ἔνα δῆθεν λαομίσητο  δικτατορικό καθεστώς, πού δέν προσέφερε τίποτε θετικό στον τόπο. Ἀντιθέτως, στήν μνήμη ὅσων ἔζησαν ἐκείνη τήν περίοδο, ὑπῆρ­ξαν συχνά νοσταλγικές ἀναφορές στήν «χρυσή ἐποχή τοῦ Παπα­δό­πουλου».  Ἡ φράση «Πού εἶσαι Παπαδόπουλε» ἔγινε ἔνα ἀπό τά συχνά “σλόγκαν” τῆς “μεταπολιτευτικής” ἐποχῆς. Καί προήλθε κυρίως ἀπό τόν καθημερινό Ἕλληνα βιοπαλαιστή, τόν ἀγρότη, τόν ἐργάτη, τόν ἐπαγγελματία, πέρα ἀπό κόμματα καί παρατάξεις…

1^η  θέση σέ ρυθμούς οἰκονομικῆς καί κοι­νωνικής ἀναπτύξεως

Την περίοδο 1967-1973, ἡ Ἑλλάς κατέκτησε τήν διε­θνῆ πρωτοπορεία σχεδόν σέ ὅλους τους τομεῖς τῆς οἰκονομικῆς καί κοι­νωνικής ἀναπτύξεως:

- Μέ τούς ὑψηλότερους ρυθμούς ἀναπτύξεως στήν ἱστορία της, πού τήν κατέταξαν 1^η στήν Εὐρώπη καί 2^η μεταξύ τῶν μελῶν τοῦ Ο.Ο.Σ.Α. καί τήν εἰσήγαγαν γιά πρώτη φορᾶ στόν κατάλογο τῶν ἀνε­πτυγμένων Χωρῶν «ὑψηλοῦ εἰσοδήματος»! (1971). Ἀπό 774 δολλάρια τό 1967 ἔφθασε τά 1266 δολλάρια τό 1973, σημειώ­νο­ντας μέση ἐτήσια αὔξηση 7,8%.

- Μέ ἐθνικό νόμισμα πού κατακτοῦσε τήν 1^η θέση σέ σταθε­ρό­τητα διεθνῶς.

- Μέ 5πλασιασμό τοῦ συναλλαγματικοῦ ἀποθέματος, πού ὀ­δή­­γησε τό Δ.Ν.Τ. νά ἀναγνωρίση γιά πρώτη φορᾶ τήν Ἑλλάδα ὡς ἀποδέκτη εἰδικῶν τραβηκτικῶν δικαιωμάτων (S.D.R.), 16.000.000 δολ­λαρίων.

- Μέ  τόν χαμηλότερο ἐτήσιο ρυθμό αὐξήσεως Δημοσίου Χρέ­ους τῆς μετα­πολεμικῆς περιόδου (21,32% τοῦ Α.Ε.Π.) καί ἀπό τά μι­κρότερα παγ­κοσμίως ἐξωτερικά χρέη (5,6% τοῦ Α.Ε.Π).

- Μέ δυό συνεχόμενες βραβεύσεις OSCAR Οἰκονομίας τοῦ οἴ­κου Lom­bard καί μάλιστα γιά «τήν καλλίτερη γενική (all round) ἐπί­δοση» τῆς οἰκο­νομίας της! (1971 & 1972).

- Μέ συνεχεῖς ἐπαίνους τῆς Ὑποεπιτροπῆς Γεωργικῆς Πολιτι­κῆς τοῦ Ο.Ο.Σ.Α.

- Μέ κατάκτηση τῆς 1^ης θέσεως σέ αὔξηση βιομηχανικῆς παρα­γωγῆς (Ο.Ο.Σ.Α., Ἰούλιος 1970 καί ἔπειτα) καί σέ ρυθμούς ἀνόδου παραγωγῆς στούς κλάδους μεταλλουργίας, χημικῆς βιομηχανίας, τσι­μέντου, σιδη­ρομεταλλευμάτων καί ὑφαντικῆς βιομηχανίας. Τό Α.Ε.Π. τῆς Βιομηχανίας διπλασιάσθηκε καί οἱ βιομηχανικές μονά­δες πού ἱδρύθηκαν ξεπέρασαν ὅσες εἶχαν ἱδρυθῆ ἀπό τό 1923 μέχρι τότε.

- Μέ κατάκτηση τῆς 1^ης θέσεως ἀπό τόν Ο.Ο.Σ.Α.:

α) Σέ ρυθμό αὐ­ξήσεως ἠλεκτρικῆς ἐνεργείας (1971 καί ἔπειτα). Ἠλεκτροδοτήθηκαν 5.634 χωριά καλύπτοντας τό 98,7% τῆς Ἐπικρα­τείας.

β) Στήν Ἐμπο­ρι­κή Ναυτιλία (“Lloyds Register of Shipping” Ἰούνιος 1970). Ἀπό μόλις 1.775 πλοῖα ὑπό ἑλληνική σημαία χω­ρητικότητος 7.850.000 κό­ρων 1967, ἔφθασαν τά 3.150 πλοῖα, χωρητικότητος 24.000.000 κόρων τό 1973. Καί ἡ ναυπηγική παραγωγή τῆς Ἑλλάδος 18πλασιάσθηκε…

Στίς τη­λεπικοινωνίες! Οἱ τηλεφωνικές συνδέσεις ἀπό 579.083 τό 1966 ἔφθασαν τίς 1.900.000 τό 1973, καλύπτοντας τό 98,6% τοῦ πληθυσμοῦ.

γ) Σέ ρυθμό τουριστικῆς ἀναπτύξεως (ἀπό τό 1971 καί ἔπειτα). Ἔγιναν 421 ξενοδο­χειακές μονάδες μέ 81.249 νέες κλίνες (διπλα­σια­σμός). Οἱ τουρίστες ἀπό 996.473 τό 1967 ἔφθασαν τούς 2.731.587 τό 1972. Τό τουριστικό συνάλλαγμα ἀπό 126.800.000 δολλάρια τό 1967 ἔφθασε τά 401.050.000 δολλάρια τό πρῶτο 9μηνο τού  1973.

δ) Σέ ρυθμό ἀνόδου οἰκοδομικῆς δραστηριότη­τος (Ο.Η.Ε. ἀπό τό 1970 καί ἔπειτα).

- Μέ κατάκτηση 1^ης θέσεως μεταξύ 180 χωρῶν σέ ποσοστό αὐ-ξή­σεως ἀμοιβῆς τῶν ἐργαζομένων, ἀπό τό «Διεθνές Γραφεῖο Ἐργα­σίας» καί τόν Ο.Ο.Σ.Α. (1969), ἀπό τόν Ο.Η.Ε. (Ἰούλιος 1970) καί ἀπό τήν ἐπιθεώρησι «Vision» (Ἰανουάριος 1972).

- Μέ τήν 1^η θέση ἀπό τόν Ο.Η.Ε. σέ αὔξηση κατοικιῶν σέ σχέση μέ τόν πληθυσμό. Καί τήν 2^η θέση κατά τόν Ο.Ο.Σ.Α. σέ περατω­θεῖ­σες κατοικίες ἀνά 1000 κατοίκους!

Κυριαρχία τῆς Ἑλλάδος σέ ὅλα τά μέτωπα

Τέλος, ὁ πρωτοφανής ἐξοπλισμός τῶν Ε.Δ. ἐξ ἐθνικῶν πό­ρων, ὑπῆρξε ὁ μεγαλύτερος πού ἔγινε στήν νεωτέρα Ἱστορία μας. Ἀποτέλεσμά του ὑπῆρξε: α) Ἡ ἀριθμητική ἀνατροπή τοῦ συσχετισμοῦ δυνάμεων μέ τήν Τουρκία ἀπό 4 πρός 10, σέ 7 πρός 10! β) Ἡ ἐπίτευξη ἰσορροπί­ας χερσαίων δυνάμεων! γ) Ἡ πλήρης ποιοτική ἀεροναυτική ὑπερο­πλία τῆς Ἑλλάδος σέ Αἰγαῖο καί Κύπρο! δ) Ἡ αὐτόνομη γεωστρα­τηγική κάλυψη τοῦ ἐνιαίου Ἑλλαδοκυπριακοῦ χώρου! Ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος εἶχε φροντίσει γιά τήν κυριαρχία τῆς Ἑλλάδος σέ ὅλα τά μέτωπα:

Ἕβρος: Τό 1967 ἡ Ἑλλάς διέθετε μόνο 3 Ἐπιλαρχίες Μέσων Ἁρμάτων ἔναντι 10 τουρκικῶν! Τό 1973 διέθετε πλέον  9  Ἐπιλαρχίες Μέσων Ἁρμάτων (μέ δυ­να­τότητα ἐνισχύσεως μέ ἀκόμη 4 ἀπό τήν Κεντρική Μακεδονία) ἔ­ναντι 14 τουρκικῶν. Διέθετε ἐπιπλέον τό συγκριτικό πλεονέκτη­μα τῶν συγχρόνων ἁρμάτων ΑΜΧ - 30, ἔναντι τῶν πεπαλαιωμένων τουρκικῶν.

Βόρεια Σύνορα: Τό 1967 ἦσαν ἐκτεθειμένα σέ ἐπίθεση τῆς Βουλγαρίας καί κίν­δυ­νο παράλληλης ἐπιθέσεως ἀπό τό ἀριστερό μέτωπο τοῦ Ἕβρου, σέ περίπτωση συρράξεως μέ τήν Τουρκία. Τό 1973 ἡ πλήρης ἀνακατασκευή τῶν Ὀχυρῶν Μακεδονίας - Θράκης ἐκμηδένισε τόν κίνδυνο  “πλευροκοπήσεως” τῶν δυνά­με­ῶν μας.

Αἰγαῖο: Τό 1967 ἡ Ἑλλάς δέν διέθετε καμμία ἀεροναυτική ἰσορροπία ἔναντι τῶν Τούρκων.  Τό 1973 καί ἔπειτα, διέθετε συντριπτική ποιοτική ἀεροναυτική ὑπεροπλία ἔναντι τῶν Τούρκων: Τά Ὑποβρύχια τύπου 209 καί οἱ Πυραυλάκατοι ἐξασφάλιζαν ὑπεροχή στήν θάλασσα. Καί τά F4E Phantoms II διασφάλιζαν τήν κυριαρχία στόν ἀέ­ρα. Ἡ Ἑλλάς εἶχε τήν δυνατότητα πλήρους κυριαρχίας σέ ἀέρα καί θάλασσα ἐντός 48 ἤ 72 ὡρῶν!... Τό 1967 οἱ νῆσοι τοῦ Ἀνατολικοῦ Αἰγαίου διέθεταν μερικά τμή­μα­τα Χωροφυλακῆς καί ΤΕΑ μέ ὑποτυπώδη ὁπλισμό. Τό 1973 πλέον, διέθεταν Τακτικά Συγκροτήματα μέ Ἅρματα Μάχης, Πυροβολικό καί Ἀντιαρματικά μέσα, καθώς καί Ἐπάκτιες Ὀχυρώσεις μέ ὁπλισμένο σκυρόδεμα!...

Κύπρος: Τό 1967 ἡ Ἑλλάς δέν διέθετε δυνατότητα ἀποστολῆς ἀε­ρο­ναυ­τικῶν δυνάμεων. Ἀρχικά διέθετε μόνο τήν δυνατότητα ἀπο­στο­λῆς ἑνός Συντάγματος ΠΖ καί 100 ἀλεξιπτωτιστῶν (σχέδιο “Πυρσός”) καί κατόπιν ἀπέστειλε τήν ΕΛΔΥΚ/Μ, χωρίς ἀε­ρο­ναυτική κάλυψι. Καί τά δύο ἦσαν σχέδια οὐτοπικά... Ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος ἦταν ὁ μόνος πού κατανόησε ὅτι τό “κλειδί” γιά τήν ἄμυνα τῆς Κύπρου ἦταν ἡ ἀεροναυτική κυριαρ­χία ἐπί τῆς νήσου! Τό Σ.Α.Κ. “Ἀφροδίτη 1973” προέβλεπε γιά πρώ­­τη φορά τήν ἀποστολή ἀεροναυτικῶν δυνάμεων στήν Κύπρο:

- Ἕνα Ὑποβρύχιο τύπου 209 καί δύο Πυραυλάκατοι θά ἔπ­λητ­ταν ἀπό θαλάσσης τόν τουρκικό ἀποβατικό στόλο. - Μία μοῖρα F4E Phantom ἐφορμοῦσα ἀπό τήν Κρήτη, θά τόν ἔπ­ληττε ἀπό ἀέρος. Συνεπῶς, τουρκική ἀποβατική ἐνέργεια θά ἦταν ἐκ προοιμίου  κα­ταδικασμένη, πρίν κάν προσεγγίσει τίς ἀκτές τῆς Κύπρου! Παράλληλα ἡ Ε.Φ. θά ἐξουδετέρωνε ὅλους τούς τουρκικούς “θύ­λακες” τῆς νήσου. Καί ἡ ΕΛΔΥΚ θά διετηρεῖτο ὡς ἐφεδρεία μέ ἀπο­στολή ἐπίθεση γιά ἐξάλειψη “προγεφυρώματος” στήν ἀπί­θανη περίπτωση πού οἱ Τοῦρκοι ἔφταναν στήν ἀκτή!

Θά ζούσαμε σέ “ἄλλη” Ἑλλάδα…

Κλείνοντας, παραθέτω ἀπόσπασμα ἀπό τόν ἐπίλογο πού ἔγραψε ο ἐξαίρετος φίλος καί συμμαχητής ἱδεῶν Χρήστος Χαρίτος στό βιβλίο μου «Τό Ἔργο τοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου: 1967-1973- Λεπτομερής ἀνάλυσις σέ ὅλους τούς τομεῖς»:

«Μέ τό «ἄν», σίγουρα δέν γράφεται ἡ ἱστορία. Μποροῦμε ὅμως νά κάνουμε κάποιες λογικές ὑποθέσεις ἐργασίας. Ἄν δηλ. δέν με­σο­λαβοῦσε τό πραξικόπημα Ἰωαννίδη καί ἡ χώρα ἀκολουθοῦσε τόν ἐκπεφρασμένο δρόμο ἐκδημοκρατισμοῦ, μέ τήν προκήρυξη βου­­­λευτικῶν ἐκλογῶν ἀπό τόν Σπύρο Μαρκεζίνη τόν Φεβρουάριο τοῦ 1974, ἡ Ἑλλάς σίγουρα θά εἶχε ἄλλη κατάληξη, ἀπό αὐτή πού βιώ­νουμε σήμερα:

Πρῶτον, δέν θά εἴχαμε τόν Ἀττίλα στήν Κύπρο. Μπορεῖ ἡ Ἕ­νω­σις νά εἶχε πλήρως ὑπονομευθεῖ ἀπό τόν Μακάριο καί τίς Συμ­φωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου, ἀλλά δέν θά ὑπῆρχαν τουρκικά στρα­τεύματα κατοχῆς. Ὁ Παπαδόπουλος δέν ἔπαιζε μέ τήν ἐθνική ὑ­πό­θεση τῆς Κύπρου.

Δεύτερον, ἡ χώρα θά εἶχε τό Πολίτευμα τῆς Προεδρικῆς Δημο­κρατίας, τό ὁποῖο εἶχε ἤδη ἐγκριθεῖ μέ τό Δημοψήφισμα τοῦ 1973. Αὐτό, δυνητικῶς, θά μποροῦσε νά περιορίσει κατά πολύ τίς θεσμι­κές μας παθογένειες καί τίς πελατειακές σχέσεις (σέ διορίζω - μέ ψηφίζεις).

Τρίτον, θά εἶχε πλήρως ἀνανεωθεῖ τό πολιτικό προσωπικό τῆς χώρας, ἀπό τήν πρόαπριλιανή φαυλοκρατία. Νέα κόμματα καί νέ­οι πολιτικοί θά συμμετεῖχαν στίς δρομολογημένες ἐκλογές τοῦ 1974. Οἱ ἐκλογικές λίστες τοῦ 1974 θά ἦταν ἀγνώριστες σέ σχέση μέ αὐτές τοῦ 1967.

Τέταρτον, δέν θά φθάναμε ποτέ στήν χρεωκοπία καί στόν ἐ­θνι­­κό ἐξευτελισμό μέ τήν Τρόικα καί τήν κηδεμονία τοῦ ΔΝΤ, τήν φτωχοποίηση μεγάλων τμημάτων τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Μέ ὅτι αὐτό συνεπάγεται γιά τό γεωπολιτικό βάρος τῆς Ἑλλάδος στήν διε­θνῆ σκηνή.

Πέμπτον, δέν θά ζούσαμε τήν μεταπολιτευτική ἰδεολογική ἡ­γε­­μονία τῆς ἀριστερᾶς, τήν ἀποδόμηση κάθε ἐθνικῆς καί ἠθικῆς ἀξίας στό ὄνομα τῆς «δημοκρατίας» καί τῶν «δικαιωμάτων». Τό ἰδε­­ολογικό καί πολιτικό βάρος τοῦ «ἔθνους» θά ἐξακολουθοῦσε νά εἶναι πρωτεῦον στόν δημόσιο λόγο καί στά πολιτικά προγράμ­ματα».

Δέν θά ἦταν ὑπερβολή λοιπόν νά ποῦμε, ὅτι ἡ περίοδος διακυβερνή­σεως τοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου προσέφερε τήν μεγαλύτερη οἰκονομική, κοινωνική, διοικητική, πολιτιστική καί ἐξοπλι­στική ἀναδημιουργία τῆς νεοελληνικῆς Ἱστορίας! Ὅποτε ἀπαντᾶται μέ εὐκολία καί τό ἐρώτημα γιατί ὁ καθημε­ρινός Ἕλληνας βιοπαλαιστής πού ἔζησε ἐκείνη τήν ἐποχή, μετέ­τρεψε σέ “σλόγκαν” τῆς “μεταπολιτευτικής” ἐποχῆς τήν φράση «Πού εἶσαι Παπαδόπουλε».

Τό φαύλο “μεταπολιτευτικό” σύστημα, πλήρως ἀπαξιωμένο στήν συ­νεί­δηση τοῦ λαοῦ δέν ἀντέχει σέ συγκρίσεις μέ τήν ἐποχή ἐκεί­νη. Λογικό λοιπόν πού τήν πολεμάει καί θά τήν πολεμάει συστηματικά μέ κάθε λασπολογία… Ἀς γνωρίζουν ὅμως ὅτι ἡ Ἱστορία ἔχει τούς δικούς της νόμους καί ἡ ἀλήθεια θά ἐπικρατήση…

Χριστός Ἀνέστη, Χρόνια Πολλά σέ ὅλους τούς Ἕλληνες καί σύντομα νά ξανααναφωνήσουμε καί τό «Ἑλλάς Ἀνέστη»…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΑ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΑΣ "ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ 1967-1973: ΛΕΠΤΟΜΕΡΗΣ ΑΝΑΛΥΣΙΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ". ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΠΕΛΑΣΓΟΣ", ΧΑΡ. ΤΡΙΚΟΥΠΗ  14 ΑΘΗΝΑ, ΤΗΛ. 210 6440021