ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ ΕΔΩ
Είναι βράδυ της 16ης Απριλίου του σωτήριου έτους 1973. Στον 3ο όροφο μιας πολυκατοικίας στην Ρώμη, ζει ο Μάριο Ματέι, σκουπιδιάρης στο επάγγελμα και ακτιβιστής του MSI, μαζί με την συζυγό του Άννα Μαρία και τα έξι τους παιδιά: Τον Βιργίλιο, ετών 22, Σύλβια, ετών 19, Λουσία, ετών 15, Αντονέλα, ετών 9, Στέφανο, ετών 8 και Τζιανπάολο, ετών 3. Μέσα στο βράδυ, εύφλεκτα και εκρηκτικά υλικά, συμπεριλαμβανομένης και βενζίνης, πετάχτηκαν κάτω από την πόρτα, μέσα στο διαμέρισμα της οικογένειας και άναψαν, προκαλώντας φωτιά. Ο Μάριο πέταξε τον εαυτό του και τη Λουσία από ένα μπαλκόνι σε έναν κάτω όροφο. Η σύζυγός του Άννα διέφυγε, μαζί με τα δύο μικρότερα παιδιά, την Αντονέλα και τον Τζιαμπάολο, από την είσοδο του διαμερίσματος που φλεγόταν. Η Σίλβια πετάχτηκε από το μπαλκόνι της κουζίνας, αλλά οι γραμμές ρούχων μείωσαν την πτώση και κατέληξε στο έδαφος με μόνο δύο πλευρά σπασμένα. Ο Βιργίλιο και ο Στέφανο δεν μπόρεσαν να πηδήξουν από το παράθυρο, έτσι ο Βιργίλιο κοίταζε έξω ζητώντας βοήθεια. Τελικά, ο Βιργίλιο και ο Στέφανο κάηκαν ζωντανοί.
Τα δύο πτώματα βρέθηκαν απανθρακωμένα, το ένα κοντά στο άλλο. Δύο αδέλφια, τα "αδέλφια Ματτέι" όπως έγιναν γνωστά. Επί δεκαετίες η αριστερά προσπαθούσε να αποδώσει τις δολοφονίες σε "ακροδεξιά προβοκάτσια". Αυτό υπεστήριζε ακόμη και η "συστημική αριστερά". Απεδείχθη όμως τελικά ότι οι θύτες ήταν "ακτιβιστές" ακροαριστερών οργανώσεων. Σύμφωνα μάλιστα με έναν εξ' αυτών, εμπλεκόμενοι δεν ήταν μόνον τρία άτομα αλλά και άλλοι, συμπεριλαμβανομένης και της κόρης δύο "ιστορικών στελεχών" της ιταλικής αριστεράς. Πενήντα χρόνια μετά η κυβέρνηση Μελόνι εξέδωσε 200.000 από τα εικονιζόμενα γραμματόσημα, για να τους τιμήσει.
Η ίδια η Τζόρτζια Μελόνι έκανε δήλωση, αναφέροντας ότι δεν ξεχνάμε την ιστορία μας, αλλά προχωράμε μπροστά... Δεν τίμησε τους «αγώνες» της αριστεράς, αλλά τα θυματά της. Κάτι που εδώ είναι πλέον σχεδόν… παράνομο.
