ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ ΕΔΩ
Το πάλαι ποτέ ελληνικό «είναι μακέτο αυτό το έργο;» αναβίωσε πλήρως στην μεγαλειώδη τελετή της Δευτέρας στην Άγκυρα, αλλά με πρωταγωνιστή τον υποψήφιο για την τουρκική προεδρία Ταγίπ Ερντογάν.
Το να δημιουργηθεί η άτρακτος του αεροσκάφους είναι εντός των δυνατοτήτων της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας. Το να φτιάξουν λειτουργικά σκέλη προσγείωσης είναι κι αυτό εφικτό. Το να «δανειστούν» δυο αμερικανικούς κινητήρες είναι κι αυτό στο πλαίσιο της προσπάθειας του «clopy paste» και σχετικά εύκολο. Η τοποθέτηση ορισμένων avionics, για παράδειγμα μια τεραστίων διαστάσεων οθόνη με τις βασικές ενδείξεις πλοήγησης του αεροσκάφους, είναι θέμα ενός απλού γνώστη- ηλεκτρονικού.
Μέχρι εδώ όλα καλά. Έμπειροι αεροπόροι που έχουν γράψει χιλιάδες ώρες επιχειρησιακών πτήσεων με προηγμένους τύπους αεροσκαφών της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας λένε ότι «δεν πιστεύουμε ότι μπορεί να κάνει οτιδήποτε άλλο αυτό το αεροσκάφος».
Και εξηγούν ότι είναι άλλο πράγμα τα παραπάνω δεδομένα κι άλλο πράγμα το «πλήρως λειτουργικό» με ηλεκτρονικά τελευταίας γενιάς μαχητικό, ενώ παράλληλα δυο είναι τα μεγάλα ερωτηματικά.
Το πρώτο αφορά το ραντάρ ηλεκτρονική σάρωσης καθώς οι Τούρκοι έχουν δηλώσει ότι ξεκίνησαν ήδη προσπάθειες να δημιουργήσουν το AESA made in Turkey. Το δεύτερο ερωτηματικό, ίσως και ο μεγαλύτερος «βραχνάς» των γειτόνων μας είναι η κατασκευή του κινητήρα που θα καταφέρει να απογειώσει το νέο μαχητικό, που από TF-X, βαπτίστηκε εκ νέου από τον κ. Ερντογάν σε ΚΑΑΝ.
Το να κατασκευάσει κανείς ένα σκαρί παρόμοιο του F-35 ή F-22, να δηλώσει ότι έχει stealth δυνατότητες, δεν έγινε και κάτι. Από δηλώσεις πολιτικών σε προεκλογικές καμπάνιες οι πάντες πολλά ακούνε και ορισμένα είναι βέβαιο ότι δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Όμως μέσα από τις εικόνες που ακολούθησαν το τουρκικό προεδρικό show μπορούμε να ξεχωρίσουμε μια. Είναι μια εικόνα που θα την αποκαλέσουμε -σκωπτικά- «το σκουπόξυλο».
Η συγκεκριμένη φωτογραφία απαθανατίζει το TF-X ή αλλιώς ΚΑΑΝ με ένα κόκκινο έμβολο στήριξης της καλύπτρας του μαχητικού. Από αυτή και μόνο εξάγονται πολλά συμπεράσματα από ένα έμπειρο μάτι. Από την εικόνα αυτή και μόνο καταδεικνύονται οι σοβαροί περιορισμοί δυνατοτήτων που υπάρχουν. Μια στιβαρή κατασκευή δεν θα μπορούσε να χει ένα «ματσούκι» ακόμη κι αν είναι μεταλλικό και δεν πρόκειται φυσικά για κάποιο «σκουπόξυλο».
Υπάρχει η εξής απορία: Πως θα μπαίνει ο ιπτάμενος; Δεν είναι ένα πρόβλημα αυτό; Κι αν αυτό για τον οποιονδήποτε λόγο φύγει από τη θέση του, τι σημαίνει; Θα κοπούν χέρια; Αν η καλύπτρα επομένως δεν έχει τοποθετηθεί όπως ακριβώς προβλέπεται, η εικόνα αυτή μαρτυρά το γενικότερο πρόβλημα που υπάρχει.
Παράλληλα στα πλάνα της τουρκικής τηλεόρασης, όταν το αεροσκάφος τροχοδρομεί, το έμπειρο μάτι των αναλυτών λέει ότι φαίνεται πως δεν έχει τίποτα μέσα, ίσως ούτε δεξαμενές καυσίμου…
Προφανώς οι Τούρκοι θα ήθελαν να φτιάξουν ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης AESA, να κατασκευάσουν νέα κάσκα πολλαπλών ενδείξεων και πολλά άλλα. Μπορούν όμως;
Σίγουρα η τουρκική αμυντική βιομηχανία- το σημειώσαμε και χθες- έχει ανέβει σε πολύ υψηλό επίπεδο και προηγείται έτη φωτός της ελληνικής. Είναι ικανή να κατασκευάσει το Χουρτζέτ, το εκπαιδευτικό αεροσκάφος. Θεωρείται όμως επίσης βέβαιο ότι δεν είναι ικανή ν’ αγγίξει την τόσο υψηλή τεχνολογία της 4,5 ή της 5ης γενιάς μαχητικών αεροσκαφών.
Ο πιο απλός παραλληλισμός είναι αυτός με το αμερικανικής ανάπτυξης και τεχνολογίας F-35 από το οποίο αποβλήθηκε η Άγκυρα. Οι Αμερικανοί της Lockheed Martin ξεκίνησαν το ερευνητικό και το αρχικό κατασκευαστικό πλάνο τη δεκαετία του 2000, τότε που καλούσαν και την χώρα μας να μπει στο πρόγραμμα ως συμπαραγωγός χώρα αλλά η Ελλάδα δεν το έπραξε ποτέ χάνοντας το τρένο.
Από το 2000 ως τώρα, 23 χρόνια μετά το F-35 παρουσίασε προβλήματα τα οποία λύθηκαν ή άλλα είναι ακόμα σε στάδιο διερεύνησης και αντιμετώπισης. Άρα πως είναι δυνατό η Τουρκία μέσα σε ελάχιστο χρόνο ν’ ανακοινώνει ότι έχει ήδη κατασκευάσει μαχητικό 5ης -γι’ αυτήν- γενιάς;
Όπως φαίνεται κάποιος εμπαίζει τα πλήθη του κόσμου που τον ακολουθούν, στηριζόμενος στην αμάθεια, στο φιτίλι του εθνικισμού και στις υποσχέσεις που θα μείνουν προ της 14ης Μαΐου.
Στην τουρκική αμυντική βιομηχανία φούσκωσαν όπως τα παγώνια από την αναμφισβήτητη επιτυχία κατασκευής των Μη Επανδρωμένων Αεροσκαφών. Όμως είναι άλλη κατηγορία αυτή από εκείνη του μαχητικού αεροσκάφους καθώς αυτό είναι κάτι που ακόμη και με κλεμμένες ιδέες και χαρακτηριστικά δεν υλοποιείται αν δεν έχεις την τεχνογνωσία και το ερευνητικό επίπεδο.
Παρόλα αυτά, μετά τις εκλογές της 14ης Μαΐου, όποιος κι αν είναι ο Τούρκος πρόεδρος, το νέο υπουργικό συμβούλιο θα πρέπει να θέσει έναν στόχο ανάπτυξης για την αμυντική βιομηχανία της γείτονος.
Έως τώρα η Άγκυρα διαφημίζει, δυο αεροσκάφη. Ένα εκπαιδευτικό & ταυτόχρονα ελαφρύ μαχητικό και το δεύτερο είναι το TF-X που το λένε από τη Δευτέρα ΚΑΑΝ.
Επίσης στα σχέδια της Τουρκίας είναι πλοίο άμυνας περιοχής περίπου 8.000 τόνων. Ακόμα, ένα νέο επιθετικό ελικόπτερο (σ.σ. βεβαίως περιμένει από την Ουκρανία κινητήρες), νέους πυραύλους για τα Μη Επανδρωμένα αλλά και την απάντηση στον γαλλικής προέλευσης METEOR και τους Ισραηλινούς Spike Nlos, κ.α.
Η δημοσιονομική κατάσταση της Τουρκίας ιδίως μετά τον σεισμό της 6ης Φεβρουαρίου διολισθαίνει και την επομένη των εκλογών ο κυβερνήτης της γείτονος θα κληθεί ν’ αποφασίσει τι θα στηρίξει απ’ όλα όσα αναφέραμε πιο πάνω, για το αύριο της αμυντικής βιομηχανίας, διότι όλα σίγουρα δεν μπορούν να χρηματοδοτηθούν.
Επιπροσθέτως θεωρείται βέβαιο ότι ως το τέλος της δεκαετίας η Τουρκία κάτι θα χει απ’ όλη την γκάμα των συστημάτων που τώρα έχουν γίνει προεκλογικό φέιγ βολάν. Αυτό θα πρέπει να προβληματίζει την Αθήνα που εδώ και χρόνια δεν δίνει τη δέουσα σημασία στην αμυντική βιομηχανία και τα ελληνικά μυαλά, τα οποία αναγκάζονται τελικά να φεύγουν στο εξωτερικό για να αναζητήσουν μια πετυχημένη επαγγελματική σταδιοδρομία.
