Ελληνοτουρκικά: «Φίλε μου Μεβλούτ”… “Αδελφέ μου Νίκο»!
Τα σαλιαρίσματα όπως ήταν αναμενόμενο έχουν κόστος και αυτό το κόστος θα είναι Εθνικό και δυσβάστακτο…
Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Η Ελλάδα παγιδεύτηκε στο δίχτυ της μετασεισμικής αγαπησιάρικης ρητορικής την οποία εργαλειοποίησε τεχνηέντως η Τουρκία (χωρίς όμως να υποστείλει ούτε κατ’ ελάχιστο τις ευρύτερες αναθεωρητικές της διεκδικήσεις) και ακύρωσε πλήρως το συγκριτικό πλεονέκτημα της προηγούμενης περιόδου, τόσο στο περιβάλλον των αμφιλεγόμενων «συμμάχων» της, όσο και απέναντι σε μια Διεθνή κοινότητα η οποία δυσανασχετούσε από την διαρκή κλιμάκωση της Τουρκικής επιθετικής ρητορικής και τοποθετούταν ευνοϊκά έως και υποστηρικτικά απέναντι στην χώρα μας…
Τώρα, οι πάντες μιλούν για επικείμενη ανάληψη Αμερικανογερμανικής μετεκλογικής πρωτοβουλίας, που θα αποσκοπεί στην εδραίωση της αποκλιμάκωσης της έντασης μεταξύ των δύο χωρών και στην ενεργοποίηση ενός οδικού χάρτη «επίλυσης» των Ελληνοτουρκικών διαφορών. Όλοι αυτοί που πάσχιζαν να αποδυναμώσουν κάθε συζήτηση για επιβολή κυρώσεων σε βάρος της προκλητικά επιθετικής και θρασύτατης Τουρκίας, τρίβουν τα χέρια τους με αυτήν την απροσδόκητη εξέλιξη την οποία προφανώς τροφοδότησαν οι ανερμάτιστοι χειρισμοί της Ελληνικής Εξωτερικής πολιτικής.
Πρακτικά η Ελλάδα έχει διολισθήσει ανεπιστρεπτί σε μια λογική πολλαπλών συμβιβασμών, αλλά και έμπρακτων υπαναχωρήσεων, μέσα από τις οποίες είναι διάχυτη πλέον η πρόθεση του πολιτικού προσωπικού να βάλει στο κρεβάτι του Προκρούστη, κυριαρχία, κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά και το μέχρι πρότινος αδιαφιλονίκητο του status των Διεθνών Συνθηκών, που ισχυροποιεί την φυσιογνωμία της και την περιφερειακή της θέση.
Η Ελλάδα που θα προκύψει μετά από την ολοκλήρωση της συγκεκριμένης μετεκλογικής πρωτοβουλίας των Αμερικανογερμανών, η οποία ειρήσθω εν παρόδω είναι καταδικασμένη μόνον να επιτύχει διότι αυτό απαιτούν τα συμφέροντα των ενορχηστρωτών, θα είναι ένα υβριδικό τερατούργημα, ένας γεωπολιτικός Φρανκενστάιν στην οποία θα έχει παραχωρηθεί μια «αναβαθμισμένη» περιφερειακή θέση περιορισμένης διάρκειας που θα διευκολύνει τις απαραίτητες προσαρμογές της Δυτικής Αρχιτεκτονικής με ορίζοντα δεκαετίας, για να μπορεί έτσι το πολιτικό της προσωπικό να «πουλήσει» διαμετακομιστική και λοιπή γκλαμουριά στο πόπολο, ενώ την ίδια στιγμή, αυτή η Ελλάδα, θα συρρικνώνεται κυριαρχικά, μέσα σε ένα σταθερά μεταλλασσόμενο γεωπολιτικό status, προσαρμοσμένο απόλυτα στις απαιτήσεις της αναθεωρητικής Τουρκίας.
Οι Αμερικανονατοϊκοί και Ευρωπαίοι «εταίροι» μας είναι αισιόδοξοι γι’ αυτά που έρχονται… Οι Έλληνες πολίτες έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν και να αρχίσουν επιτέλους να αφυπνίζονται. Τα κρίσιμα Εθνικά στοιχήματα της επόμενης μέρας, δεν θα τα ορίσει ο συστημικός λαγός που ακούει στο όνομα Βαρουφάκης, ούτε τα ληγμένα πολιτικά αδέσποτα που τον στηρίζουν πολιτικά και εκλογικά.
Η χώρα καρκινοβατεί σε μια προεκλογική περίοδο, χωρίς Εθνικά προτάγματα και με το πολιτικό της προσωπικό να έχει εξοβελίσει πλήρως από την συζήτηση την θεμελιώδη Εθνική ατζέντα, διότι οι κυρίαρχοι του πολιτικού σκηνικού, είναι προαποφασισμένοι να συμφωνήσουν σε ότι απαιτηθεί από τους διαχρονικούς προστάτες τους, αρκούμενοι σε καθρεφτάκια που ακούν στο όνομα «ενεργειακή διαμεσολάβηση» και «επενδυτική βαθμίδα», αφήνοντας έτσι τον μπουτζούρη να σκάσει στα χέρια του επόμενου δουλοπρεπούς.