Γράφει ο Βαγγέλης Παπαδόπουλος
Συνεχίζεται το δημόσιο προσκύνημα του σκηνώματος του Πάπα Φραγκίσκου από τους πιστούς, αφού προηγήθηκε ο αποχαιρετισμός από τους καρδινάλιους της Καθολικής Εκκλησίας! Σε λίγες μέρες θα συνέλθει το Κονκλάβιο για να επιλέξει το νέο Πάπα.
Ο Πάπας Φραγκίσκος, απέθανε στις 21 Απριλίου, κηδεύτηκε και ετάφη το περασμένο Σάββατο στις 26 του μηνός, με όλες τις προβλεπόμενες τιμές και σύμφωνα με το πρωτόκολλο του Βατικανού, με μόνη εξαίρεση, ότι ενταφιάστηκε εκτός του Αγίου Πέτρου, στη Βασιλική της Σάντα Μαρία Ματζόρε!
Η κηδεία του υπήρξε παγκόσμιο γεγονός, αφού ο Φραγκίσκος εκτός από θρησκευτικός ηγέτης της Καθολικής Εκκλησίας, ήταν και ο αρχηγός του Κράτους της Πόλης του Βατικανού, με απόλυτη μοναρχία του Παπακαισαρισμού!
Ολα έγιναν με την παρουσία πολλών ηγετών του κόσμου, βασιλιάδων, προέδρων, πρωθυπουργών, αντιπροσωπειών κρατών και θρησκειών, πολλών άλλων διακεκριμένων επισήμων και εκατομμυρίων ανθρώπων που κατέκλυσαν το Βατικανό αλλά και στήθηκαν μπροστά στις τηλεοπτικές οθόνες σε όλο τον κόσμο! Ηταν ο θρησκευτικό ηγέτης 1,3 δισεκατομμυρίων βαφτισμένων ως το 2019 Καθολικών!!!
Περίμενα με υπομονή να γίνει η κηδεία του Πάπα για να διατυπώσω ορισμένες σκέψεις μου που νομίζω, ότι έχουν σημασία για την ενημέρωση των αναγνωστών μου. Και το υποστηρίζω γιατί αυτές τις μέρες το γεγονός του θανάτου του Φραγκίσκου, αντιμετωπίστηκε κοσμικά, επιδερμικά και επικοινωνιακά χωρίς να διερευνηθούν βασικές παράμετροι του γεγονότος. Εμείς, λοιπόν, που συναντιόμαστε κάθε πρωί στις σελίδες αυτές, θα πρέπει να ξέρουμε και ορισμένα άλλα στοιχεία, ώστε να μη μείνουμε στις διάφορες προπαγάνδες και σκοπιμότητες.
Ποιός επέλεξε πριν από 12 χρόνια τον Φραγκίσκο για Πάπα, έναν άγνωστο στους πολλούς καρδινάλιο της Λατινικής Αμερικής; Το Άγιο Πνεύμα; Τα χρόνια της θητείας έδειξαν, ότι ο Πάπας ελευθερίασε και ξέφυγε από την παράδοση της Εκκλησίας και του Αγίου Πνεύματος. Αυτό σημαίνει, ότι άλλες δυνάμεις τον επέλεξαν για να υπηρετήσει τη νέα τάξη πραγμάτων, και τη woke ατζέντα της παγκοσμιοποίησης. Και είναι γνωστό στους χριστιανούς που πιστεύουν, ότι οι “άλλες δυνάμεις” παίρνουν κατά περίπτωση διάφορες μορφές προσώπων για να εξαπατούν! Οι πληροφορίες λένε, λοιπόν, πως τον Φραγκίσκο τον επέβαλαν στο σώμα του Κονκλάβιου ο Σόρος, ο Ομπάμα, η Χίλαρι Κλίντον και άλλοι θιασώτες της παγκόσμιας διακυβέρνησης για να περάσει με νεωτεριστικό τρόπο τα μηνύματα της νέας τάξης! Γι αυτό και υπηρέτησε με ευλάβεια την παγκοσμιοποίηση και όλες τις ΜΚΟ που κυρίευσαν τον κόσμο εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των νεοταξιτών! Θυμάστε το επικοινωνιακό σόου του Πάπα στη Λέσβο υπέρ των μεταναστών, έχοντας δίπλα του ως υποτακτικούς τον Βαρθολομαίο, τον Ιερώνυμο και τον …Τσίπρα; Θυμάστε τις δηλώσεις τους υπέρ των ΛΟΑΤΚΙ; Θυμάστε που ήταν θαυμαστής του Σβαμπ και τον θεωρούσε ανώτερο από τον Χριστό; Ξεχάσατε πως επεδίωξε να αντικαταστήσει ορισμένες από τις δέκα εντολές με νέες που να επιτρέπουν τη γενετική ασυδοσία; Διαφεύγει της προσοχής σας η δήλωση που έκανε κάποτε λέγοντας, ότι οι παιδόφιλοι έχουν ειδική θέση στον Παράδεισο και ότι ο σατανισμός είναι η σωστή και έγκυρη διαδρομή προς το Θεό; ΄Η δεν θυμάστε το εξώφυλλο του ΤΙΜΕ που είχε τον Φραγκίσκο με κέρατα, δήθεν ότι ξέφυγε του γραφίστα να αφήσει πάνω από το κεφάλι του την αρχή του γράμματος Μ!!! Σε κάθε επίμαχο παγκόσμιο θέμα ο Πάπας Φραγκίσκος έκανε δημόσια παρέμβαση για να περάσει την προπαγάνδα με χριστιανικό επικάλυμμα!
Ο αποθανών Φραγκίσκος ήταν επίσης η έκπληξη για την Καθολική Εκκλησία. Εμφάνισε ένα πρόσωπο ανθρώπινο, λαϊκό, κοσμικό και προσιτό στον αδικημένο κόσμο, χωρίς όμως να τολμήσει να πάρει πρωτοβουλίες πραγματικής προσφοράς. Γι αυτό και έγινε αγαπητός και γι αυτό κρίθηκε από όλους με το πνεύμα του κόσμου. Η σοφία του Θεού για τον κόσμο είναι μωρία. Αλλο όμως είναι ο χριστιανισμός και άλλο ο ανθρωπισμός. Ο χριστιανός είναι κατά τεκμήριο ανθρωπιστής. Ο ανθρωπιστής όμως δεν είναι πάντα χριστιανός! Ο Φραγκίσκος, λοιπόν, αντί να εκχριστιανίσει τον κόσμο εκκοσμίκευσε την Καθολική Εκκλησία και ουσιαστικά τη δίχασε. Οσα έκανε ο Φραγκίσκος ήταν σε επίπεδο προπαγάνδας για να κλονίσει την αυστηρή παράδοση της συντηρητικής Καθολικής Εκκλησίας και να προχωρήσει στον προσεταιρισμό των άλλων δογμάτων, σεχτών και θρησκειών για να υποταχθούν στην παγκόσμια διακυβέρνηση! Επιχείρησε, δηλαδή, “να κερδίσει τον κόσμον όλον”!!! Τι ωφελήσει όμως τον άνθρωπο εάν κερδίσει τον κόσμον όλον και ζημιωθεί την ψυχή αυτού; Ουσιαστικά ήταν ένα Ιησουίτης -Μαρξιστής, ο πιο επικίνδυνος για την Καθολική Εκκλησία την οποία ουσιαστικά δίχασε και τώρα δυσκολεύεται να εκλέξει νέο Πάπα για να επανορθώσει και να φέρει τον Καθολικισμό στην παράδοση.
Ο αποθανών Πάπας υπηρέτησε πιστά τις εντολές που πήρε από τους προστάτες και υποστηρικτές του, οι οποίοι τον χαρακτήρισαν ως ποιμενάρχη που αναζήτησε έναν πλανητικό ανθρωπισμό που θα αντανακλά τις αρχές του Τεκτονισμού! Ως έναν προκαθημενο που θα απηχούσε τις αρχές ενός “εσωτερικού ναού”, ενός “κοινού οίκου” και που ο διαλογος με τους άλλους θα ήταν όργανο αυθεντικής δύναμης ! Σε όλη αυτή τη θεολογική φιλολογία που αναπτύχθηκε επί της θητείας του δεν προβλήθηκε η χριστιανοκεντρική βάση της Εκκλησίας, αλλά η εκκλησιαστική καθολική γλώσσα προσαρμόστηκε στην πολιτική ορθότητα της woke ατζέντας και στις κατευθύνσεις της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων. Γι αυτό και η προσέγγιση με την Ορθοδοξία έγινε με έξυπνο και διπλωματικό τρόπο, αφού προηγουμένως οι Καθολικοί πήραν με το μέρος τους και τον Οικουμενικό Πατριάρχη, προκαλώντας ακόμα ένα νέο σχίσμα, αυτό στην Ουκρανική Εκκλησία! Το μόνο εμπόδιο στην καθυπόταξη των θρησκειών ήταν και είναι η Ορθοδοξία !!! Και ο διακαής πόθος και επιδίωξη του Βατικανού ανέκαθεν, είναι να συγχωρεθεί για το σχίσμα που προκάλεσε το 800 -1054 μ.Χ., και να γίνει αποδεκτό από την Ορθόδοξη καθολική και αποστολική εκκλησία, αλλά με έναν όρο που τον κρύβουν επιμελώς: να έχουν τον πρώτο λόγο, την πρωτοκαθεδρία και την εξουσία! Ως τώρα η Ορθοδοξία παραμένει σταθερή και ανένδοτη, αν δεν επιστρέψουν οι Καθολικοί στην πρωτοχριστιανική παράδοση των 7 Οικουμενικών Συνόδων. Πως, όμως, να αποδεχτεί σήμερα κανείς, μια τέτοια προσέγγιση, όταν ο ίδιος ο αποθανών Πάπας μιλώντας το 2015 αποτίμησε το γεγονός της σταύρωσης ως “ αποτυχία του σταυρού;” και πως να παραδεχτεί και να επικυρώσει την προσπάθεια που έκανε στο Κολυμπάρι των Χανίων για την αναγνώριση των λοιπών δογμάτων και σεχτών ως κανονικές εκκλησίες;
Ποιός Πάπας όμως θα μπορούσε να αποδεχθεί τις δοξασίες της νέας τάξης και να τις υπηρετήσει πιστά κάνοντας ηθικές συνειδησιακές κωλοτούμπες αν δεν είχε ένοχο παρελθόν; Μόνον οι οπορτουνιστές κάνουν τέτοιες επικύψεις και έχουν ελαστική συνείδηση για να αποδέχονται να υπηρετήσουν τους κατά καιρούς αφέντες τους. Οσοι διάβασαν επαρκώς τα στοιχεία που αφορούν τον Πάπα και όσοι είδαν την καταπληκτική ταινία “Οι δύο Πάπες” θα θυμούνται ασφαλώς την περιγραφή της ζωής και της δράσης του την περίοδο της Χούντας στην Αργεντινή. Με τους δικούς μας όρους ο Φραγκίσκος ήταν χουντικός! Την εποχή του “βρώμικου πολέμου” στη χώρα αυτή το 1970 αποδοκιμάστηκε η συμπεριφορά του από τους μοναχούς της αδελφότητας που διοικούσε οι οποίοι αρνήθηκαν να εκτελέσουν τις εντολές του και τον εγκατέλειψαν. Υπήρξε αργότερα υπόδικος στα χρόνια της δημοκρατίας, όταν κατηγορήθηκε από την Αστυνομία και Δικαιοσύνη γιατί βοήθησε την απαγωγή αντιπάλων της χούντας της Αργεντινής! Ακόμα και οι δικηγόροι και οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων τον κατηγόρησαν για εμπόριο βρεφών μαζί με τη καθολική και διάσημη τότε Μητέρα Τερέζα!
Το Βατικανό είναι ένοχο απέναντι στην ιστορία. Και ουδείς βεβαίως ξεχνά τις υπερβολές και τις αστοχίες του κατά το παρελθόν. Και μόνο αν σκεφτεί, ότι εξαιτίας του σχίσματος που προκάλεσε οδήγησε αργότερα και δεύτερο, τη νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου και τη δημιουργία του Προτεσταντισμού και της πολυδιάσπασης του χριστιανισμού, νομίζω ότι αρκεί! Αλλά και σήμερα, η στάση της είναι πολύ χειρότερη αφού υιοθέτησε την παγκοσμιοποίηση ξεφεύγοντας από τον χριστιανικό οικουμενισμό. Και αν κανείς τα έχει συγχωρέσει όλα αυτά, δεν μπορεί να αγνοήσει τη σχέση του Καθολικισμού μεταπολεμικά με το ναζισμό ή με τις τεκτονικές στοές και καθολικές τράπεζες που προκάλεσαν σκάνδαλα ακόμη και αυτοκτονίες, με αλλοίωση των δογμάτων και των αρχών της ευαγγελικής διδασκαλίας.
Ο Φραγκίσκος πέρασε στην ιστορία με αγγελικό ταπεινό και καλοκάθαγο πρόσωπο και άμβλυνε τις άσχημες εντυπώσεις των προηγούμενων που ανέχτηκαν σκάνδαλα παιδεραστίας και αυταρχισμού. Και εμφάνισε έναν θρησκευτικό ηγέτη πρόσχαρο, καταδεχτικό ο οποίος πλησίασε το σύγχρονο και ανερμάτιστο άνθρωπο με τις αρχές τις δοξασίες και τις επιδιώξεις της παγκοσμιοποίησης, την woke ατζέντα και αγκαλιάζοντας τους ΛΟΑΤΚΙ. Έφυγε από τη ζωή πριν καν έρθει σε σύγκρουση με τον Τραμπ ο οποίος ευαγγελίζεται άλλη πολιτική, τη φυσική εξέλιξη των πραγμάτων και άλλες διακρατικές εθνικές και θρησκευτικές σχέσεις με εθνικό πρόσημο. Την ίδια μέρα του θανάτου του Φραγκίσκου, παραιτήθηκε και ο εμπνευστής της επανεκκίνησης Σβαμπ που διαφέντευε από το Νταβός τις οικονομικές εξελίξεις και την αλλαγή τρόπου ζωής των ανθρώπων-κρατών.
Στην αντίθετη πλευρά και στο περιθώριο, αλλά δραστήριοι στο παρασκήνιο, είναι οι Ομπάμα, Χίλαρι, Σόρος και άλλοι παγκοσμιοποιητές. Επομένως, θα έχει τεράστιο ενδιαφέρον να δούμε πως θα ενεργήσουν τώρα στην εκλογή του νέου Πάπα. Θα είναι ο υποψήφιος που θα υποστηρίξουν, ο δικός τους άνθρωπος συνεχιστής της πολιτικής του Φραγκίσκου που στην ουσία δίχασε την Καθολική Εκκλησία, ή θα εκλεγεί νέος Πάπας ο οποίος θα επαναφέρει την Καθολική Εκκλησία στο συντηρητισμό και στο δόγμα αλλά με σύγχρονο τρόπο;
Οπως εξελίσσονται τα πράγματα και σε συνάρτηση με όσα γίνονται στην Ουκρανία, η “μπάλα” θα πάρει και τον Οικουμενικό Πατριάρχη, αν δεν προσαρμοστεί στις νέες απαιτήσεις των καιρών. Δεν έγινε γνωστό, ως τώρα, αν οι Πούτιν και Τραμπ είχαν στην ατζέντα των επαφών και συνομιλιών τους τις εξελίξεις στην Ορθοδοξία και ιδιαίτερα στην Ουκρανική Εκκλησία. Και θα ήταν όντως περίεργο, αν δεν έθιγαν το θέμα αυτό, τη στιγμή μάλιστα που ο Τραμπ δεν αντιτίθεται στην αναγνώριση της Κριμαίας και των άλλων περιοχών, ως ρωσικά εδάφη. Μπορεί, όμως, να γίνει μια τέτοια διευθέτηση, αν δεν επουλωθεί η διατάραξη της ειρήνης στην Ουκρανική Εκκλησία; Και ποιό ρόλο θα παίξει στο θέμα αυτό ο Βαρθολομαίος; Εχει κοντά του ακόμα στο Πατριαρχείο την εκπρόσωπο της CIA για τα θρησκευτικά θέματα που οργάνωσε τη Σύνοδο στο Κολυμπάρι; Ισχύει ακόμα η ίδια αμερικανική πολιτική που ασκήθηκε επί Μπάιντεν ή έχουμε μια διαφορετική προσέγγιση των εκκλησιαστικών σχέσεων στο χώρο της Ορθοδοξίας; Μήπως τελικά θα δούμε σύντομα νέο Οικουμενικό Πατριάρχη και νέο Αρχιεπίσκοπο στην Ελλάδα; Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και οι κινήσεις του Τραμπ καταιγιστικές πριν προλάβουν οι αντίπαλοί του να ανασυνταχθούν και βρεθούν μπροστά του για να ανακόψουν την πορεία του…
Μετά τα πλήγματα και τις ρωγμές που σημειώθηκαν στο στρατόπεδο των παγκοσμιοποιητών, οι αντίπαλοι του Τραμπ βλέπουν πως οι κατηγορίες που εκτόξευσαν εναντίον του λόγω των δασμών και της τακτικής που ακολουθεί όχι μόνο δεν απέδωσαν αλλά και τον βοήθησαν να πετύχει. Πρώτα- πρώτα αγνόησαν το αδιέξοδο της αμερικανικής οικονομίας η οποία παρέμενε στάσιμη λόγω του δημόσιου χρέους των ΗΠΑ που ανέρχεται στα 37 τρισεκατομμύρια δολάρια. Απέφυγαν να κάνουν κάποια παρέμβαση και άφησαν την κατάσταση ανεξέλεγκτη. Με την επιβολή δασμών ήδη οι ΗΠΑ εισέπραξαν τον πρώτο μήνα 15 δις δολάρια αριθμό διπλάσιο από το προηγούμενο μηνιαίο σύνολο και 6 φορές μεγαλύτερο από την εποχή προ Τραμπ που μόλις έφτανε τότε το 1-2 δισεκατομμύρια!!! Οι αλλαγές όμως και οι παρεμβάσεις του Τραμπ γίνονται σε όλους τους τομείς ταυτοχρόνως με αποτέλεσμα να αλλάξει τον ρου της ιστορίας. Κανείς δεν ξέρει που θα οδηγηθούμε τα ερχόμενα χρόνια. Και προς το παρόν όλος ο κόσμος βρίσκεται σε αναβρασμό με τάσεις αναθεώρησης! Η πολιτική Τραμπ δεν περιορίζεται μόνο σε οικονομικά και γεωπολιτικά πεδία. Αφορά και τα πνευματικά θέματα, τον πολιτισμό και τη θρησκεία. Αλλωστε η εκπρόσωπός του στο Λευκό Οίκο το δήλωσε απερίφραστα. Ο πόλεμος που κάνουμε είναι πνευματικός. Και μέσα στα πλαίσια αυτά είναι και οι ηγεσίες των Εκκλησιών.
Ηδη στην Ελλάδα αρκετοί μητροπολίτες βγήκαν μπροστά και προβάλλονται ως πιθανοί διάδοχοι του Ιερωνύμου παρόλο που ακόμα δεν έγινε γνωστό ποιός από αυτούς εκφράζει τη νέα πολιτική του Τραμπ στο χώρο της θρησκείας και γενικά στην αντιμετώπιση της ανηθικότητας, του εκφυλισμού, της ανωμαλίας και της εθνικής ταυτότητας. Θα είναι εκλεκτός ο Ελπιδοφόρος που ήδη από καιρό διαχώρισε την γραμμή του από εκείνη του Μητσοτάκη; Θα είναι κάποιος άλλος που ακόμα δεν ξέρουμε; Και ποιός θα διαδεχθεί τον Ιερώνυμο; Ο συντηρητικός και πνευματικά καταρτισμένος Χρυσόστομος Μεσσηνίας; Θα είναι ο απόφοιτος του Χάρβαρντ Νικόλαος, που ήρθε στη χώρα πριν από χρόνια με αυτό το στόχο και από το Άγιο Όρος έγινε μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής;΄Η θα επιλεγεί από τους εφοπλιστικούς και επιχειρηματικούς κύκλους ο μητροπολίτης Νέας Ιωνίας Γαβριήλ; Εχουμε να δούμε ακόμη πολλά.
