ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ ΕΔΩ
Το ακροδεξιό τσουνάμι που σαρώνει τα τελευταία χρόνια την Ευρώπη πέρασε αρχές καλοκαιριού και από τη χώρα μας, στέλνοντας για πρώτη φορά στην Ελληνική Βουλή τρία διαφορετικά κόμματα που τοποθετούνται στον πέραν της δεξιάς χώρο.
Σπαρτιάτες, Ελληνική Λύση και Νίκη άθροισαν ποσοστό της τάξης του 12,8%, αποδεικνύοντας αν μη τι άλλο ότι τη φορά αυτή ο κόσμος έπραξε το καθήκον του, πηγαίνοντας μαζικά στις κάλπες και δίνοντας ισχυρή φωνή στα πατριωτικά κόμματα.
Η συνέχεια μπορεί να μην ήταν η αναμενόμενη, αυτό όμως που δεν μπόρεσαν να επιτύχουν τα ίδια τα πατριωτικά κόμματα μέσα από την κοινοβουλευτική τους παρουσία, έρχεται να τους προσφέρει η κυβέρνηση μέσα από την κεντροαριστερή στροφή της.
Ιδανικές οι συνθήκες για το χώρο της πατριωτικής δεξιάς ενόψει Ευρωεκλογών
Οι συνθήκες που τη στιγμή αυτή έχουν δημιουργηθεί δε θα μπορούσαν να είναι καλύτερες για περαιτέρω άνοδο της πατριωτικής δεξιάς.
Η κεντροαριστερά βρίσκεται σε κατάσταση αποσάρθωσης, και το κενό φαίνεται πως επιχειρεί να καλύψει η κυβέρνηση, η οποία με σημαία το νομοσχέδιο που αφορά τους γάμους και την τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια, απομακρύνεται από τους παροδοσιακούς υποστηρικτές της, εδραιώνεται ως κεντρώο κόμμα, αγγίζοντας ακόμα και τις παρυφές της αριστεράς.
Με τα ποσοστά του δεύτερου κόμματος να κινούνται πλέον περί του 12%-13%, αυτό που φάνταζε πριν από μερικά χρόνια ως άπιαστο όνειρο, ανάδειξη ενός πολιτικού φορέα που θα κινείται στον πέραν της δεξιάς χώρο σε αξιωματική αντιπολίτευση, φεύγει από τη σφαίρα της φαντασίας και αρχίζει να αποτελεί ένα αρκετά ρεαλιστικό σενάριο.
Το κατά πόσο ένα τέτοιο σενάριο θα μπορέσει τελικά να ευοδωθεί εξαρτάται τη στιγμή αυτή αποκλειστικά από δύο ανθρώπους.
Κασιδιάρης και Βελόπουλος αδιαμφισβήτητοι ηγέτες του πατρτιωτικού χώρου. Από αυτούς και μόνο εξαρτάται η πολυσυζητημένη ένωση
Η πολυσυζητημένη ένωση όλων των πατριωτικών δυνάμεων είναι ένα ζήτημα πολύ πιο απλό απ' όσο ακούγεται. Σίγουρα δεν αφορά τη συστράτευση κατά φαντασίαν προέδρων ανύπαρκτων πολιτικών σχηματισμών.
Οι Κωνσταντίνος Μπογδάνος και Πρόδρομος Εμφιετζόγλου προχώρησαν σε ένα τέτοιο εγχείρημα στις Εθνικές Εκλογές του Ιουνίου και το αποτέλεσμα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί στην καλύτερη περίπτωση τραγικό.
Παρότι ο Πατριωτικός Συνασπισμός που συγκρότησαν αποτελούταν όχι από δύο ή τρία, αλλά από δώδεκα πατριωτικά κόμματα, η σύμπαρξη όλων αυτών των άγνωστων πολιτικών μορφωμάτων δεν κατάφερε να συγκεντρώσει περισσότερους από 26.000 ψήφους, που αντιστοιχούν σε ποσοστό 0.5% επί των έγκυρων ψηφοδελτίων.
Επαληθεύτηκε έτσι για μια ακόμα φορά η τόσο απλή και αλάθητη μαθηματική πράξη, η οποία μας λέει ότι όσα μηδενικά και να προσθέσουμε το αποτέλεσμα θα παραμένει πάντοτε μηδέν.
Η πραγματικότητα επομένως είναι πολύ πιο απλή από τη φαντασία κάθε επίδοξου κομματάρχη, αφού τη στιγμή αυτή ο πατριωτικός χώρος στην Ελλάδα δεν είναι διασπασμένος σε δέκα ή δώδεκα κομμάτια αλλά σε δύο τμήματα και μόνο. Το ένα βρίσκεται υπό τον έλεγχο του Ηλία Κασιδιάρη, το άλλο υπό τον έλεγχο του Κυριάκου Βελόπουλου.
Μπορεί η ισχυρή πιθανότητα πατριωτικής αντιπολίτευσης, σε συνδυασμό με άλλα σημεία σύγκλισης, να κάνουν τους δύο ηγέτες του πατριωτικού χώρου να συστρατευθούν και να παραμερίσουν τις διαφορές τους;
Eίναι καλά γνωστό σε όλους τους οπαδούς του πατριωτικού χώρου ότι οι διαφορές που χωρίζουν τον Ηλία Κασιδιάρη και τον Κυριάκο Βελόπουλο είναι αρκετά μεγάλες.
Από την άλλη, αυτό που διακυβεύεται ενόψει ευρωεκλογών, η εμφάνιση ενός πατριώτικου κόμματος ή συνασπισμού που θα μπορούσε σχετικά εύκολα να φτάσει σε διψήφια ποσοστά, καταλαμβάνοντας ακόμα και τη δεύτερη θέση, είναι επίσης ένα γεγονός με πολύ μεγάλη σημασία.
Πέραν πάντως από αυτό, τη δεδομένη χρονική στιγμή θεωρούμε ότι υπάρχουν και άλλα σημεία σύγκλισης που θα μπορούσαν να φέρουν πιο κοντά τους δύο αδιαμφισβήτητους ηγέτες της πατριωτικής δεξιάς.
Ο Κασιδιάρης γνωρίζει ότι όσο παραμένει ο ίδιος φιμωμένος ο Βελόπουλος κινείται ουσιαστικά χωρίς αντίπαλο στο κοινοβουλευτικό παιχνίδι.
Ο Βελόπουλος γνωρίζει ότι ο Κασιδιάρης, σε διάστημα δύο μόλις εβδομάδων, έκανε το άνγωστο κόμμα Σπαρτιάτες να καταγρέψει ποσοστό μεγαλύτερο από εκείνο της Ελληνικής Λύσης.
Ο Κασιδιάρης γνωρίζει ότι τη στιγμή αυτή ο Βελόπουλος είναι πιθανώς ο μοναδικός πολιτικός αρχηγός που είναι σε θέση να τον επαναφέρει στα πολιτικά δρώμενα δίχως να κινδυνεύει να χαρακτηριστεί εικονικός πρόεδρος και αχυράνθρωπος.
Κανένας δικαστής δε θα τολμήσει να πει ότι η Ελληνική Λύση αποτελεί κόμμα κέλυφος που σχηματίστηκε με σκοπό να δώσει στέγη στους Έλληνες του Κασιδιάρη ή οποιοδήποτε άλλο πολιτικό σχηματισμό.
Ο Βελόπουλος με τη σειρά του γνωρίζει ότι ο Κασιδιάρης, πέραν από την απήχηση που έχει σε μεγάλη μερίδα του εκλογικού σώματος, εξακολουθεί να διατηρεί καλές σχέσεις με σημαντικό αριθμό βουλευτών των Σπαρτιατών, οι οποίοι θα μπορούσαν πιθανώς να ενισχύσουν την υφιστάμενη κοινοβουλευτική ομάδα της Ελληνικής Λύσης, επικυρώνοντας με τον πλέον επίσημο τρόπο την όποια μελλοντική συμπόρευση.
Αυτό υπό την προϋπόθεση ότι το κόμμα και οι βουλευτές των Σπαρτιατών θα παραμείνουν εντός του κοινοβουλίου και δε θα εκπέσουν των αξιωμάτων τους.
Ο Κασιδιάρης εμφανίζει πιο ισχυρή δυναμική στη Νότια Ελλάδα.
Ο Κυριάκος Βελόπουλος στη Βόρεια Ελλάδα.
Αυτά και άλλα σημεία αρκούν για να δείξουν πως το σενάριο που μελετάμε διαθέτει λογική βάση και να δεν κινείται στη σφαίρα της φαντασίας.
Την ίδια ώρα, στράτοπεδα φαίνεται να διαλέγουν οι βουλευτές των Σπαρτιατών, έχοντας πλέον συνειδητοποιήσει ότι πλησιάζει η διάλυση του πολιτικού τους φορέα
Την ίδια στιγμή, οι βουλευτές των Σπαρτιατών φαίνεται πως επιλέγουν νέα πολιτικά στρατόπεδα και σχεδιάζουν τις μελλοντικές τους κινήσεις.
Βλέποντας τα ποσοστά του κόμματος να έχουν καταρρεύσει από τη στιγμή που ο Ηλίας Κασιδιάρης απέσυρε τη στήριξή του και έπαψε να ασχολείται με τα όσα διαδραματίζονται στο συγκεκριμένο κόμμα, τους συνάδελφούς τους να ανεξαρτητοποιούνται ο ένας μετά τον άλλο, και τη συνεδρίαση του Εκλογοδικείου, που θα ορίσει το κοινοβουλευτικό τους μέλλον, να έρχεται όλο και πιο κόντα, όλοι φαίνεται να έχουν συνειδητοποιήσει πως το πολιτικό μόρφωμα το οποίο στελέχωσαν στις εκλογές του Ιουνίου διανύει τις τελευταίες ημέρες του.
Την περασμένη εβδομάδα, είδαμε τον βουλευτή Α' Αθήνας των Σπαρτιατών Αθανάσιο Χαλκιά, να δηλώνει με περηφάνια από τα κοινοβουλευτικά έδρανα ότι θα στηρίξει την πρόταση του κόμματος ΝΙΚΗ σχετικά με ονομαστική ψηφοφορία στο νομοσχέδιο που αφορά τα ομόφυλα ζευγάρια, παρότι ο Κυριάκος Βελόπουλος και η Ελληνική Λύση είχαν καταθέσει αντίστοιχη πρόταση δύο ημέρες νωρίτερα.
Λίγες ημέρες μετά, ο ίδιος βουλευτής εμφανίστηκε ως ομιλητής στο συλλαλητήριο του Συντάγματος, προλογίζοντας ουσιαστικά τον πρόεδρο του κόμματος ΝΙΚΗ Δημήτρη Νατσιό, που ήταν και ο βασικός ομιλητής του συλλαλητηρίου.
Αυτό αρκεί για να μας υποψιάσει πως ο συγκεκριμένος βουλευτής έχει πάρει αποστάστεις από τον πρόεδρο των Σπαρτιατών Βασίλειο Στίγκα και έχει ήδη επιλέξει ποιος θα είναι ο επόμενος πολιτικός προορισμός του.
Κάτι πάρομοιο θα πρέπει να συμβαίνει και με τους υπόλοιπους βουλευτές των Σπαρτιατών.
Πηγές που εδράζουν εντός του κοινοβουλίου, μας έχουν πληροφορήσει ότι τις τελευταίες εβδομάδες έχουν παρατηρηθεί περίεργα πηγαδάκια και σύσφιξη σχέσεων μεταξύ βουλευτών και συνεργατών που ανήκουν στους Σπαρτιάτες και βουλευτών και συνεργατών της Ελληνικής Λύσης.
Ό,τι και αν συμβαίνει πάντως, το σίγουρο είναι ότι τη στιγμή αυτή ισχυρές ζυμώσεις πραγματοποιούνται στο χώρο της πατριωτικής δεξιάς.
Εν αναμονή των εξελίξεων.
Αναδημοσίευση με επιφύλαξη από το bankingnews.gr
