Έτσι κουμαντάρονται οι Κοινωνίες στον Δυτικό Κόσμο…

Ο όρος Δικτάτορας ή Δικτάτωρ δεν είναι ελληνικός και προέρχεται από το λατινικό Dictator με το οποίο και χαρακτηρίζεται αυτός που κελεύει (διατάζει ή προστάζει). Ενδεικτικά, στις πλέον διαδεδομένες ευρωπαϊκές γλώσσες, η (ελληνική) λέξη Υπαγόρευση αποδίδεται ως:

• Dictation (Αγγλική)
• Dictée (Γαλλική)
• Dettatura (Ιταλική)
• Dictado (Ισπανική)
• Diktat (Γερμανική)
• Диктант (Ρωσική)

Συνεπώς, ο Δικτάτορας, πέραν του γεγονότος ότι δεν είναι εκλεγμένος και πέραν του ότι λειτουργεί εκτός συνταγματικού πλαισίου, είναι εκείνος που υπαγορεύει τους κανόνες διακυβέρνησης κατά το δικό του δοκούν και συμφέρον. Στη Δικτατορία, ο Πολίτης παύει να είναι ελεύθερος ως δικαιούται και υφίσταται ετεροπροσδιορισμό (προσδιορίζεται από έτερον/άλλον).

Ο ετεροπροσδιορισμός είναι ο αντίθετος τρόπος (ίσως και πιο εύηχος) για να περιγράψουμε την Υπαγόρευση εντολών και κανόνων, που χρειάζεται να διενεργήσει μια Δικτατορία, για να λειτουργήσει. Δηλαδή, όταν λέμε ότι «το σύστημα Α υπαγορεύει εντολές στον πολίτη Β», είναι ακριβώς το ίδιο με το να πούμε ότι «ο πολίτης Β ετεροπροσδιορίζεται από το σύστημα Α».

Σήμερα, πολλοί άνθρωποι διαισθάνονται ότι ετεροπροσδιορίζονται (δηλαδή κάτι άλλο κάνει κουμάντο στη ζωή τους και μάλιστα με στρεβλό τρόπο), αλλά όταν περιγράφουν το συναίσθημά τους αυτό, τότε ορμούν επάνω τους οι «σφουγκοκωλάριοι του συστήματος», για να τους χλευάσουν κι ενίοτε για να τους χαρακτηρίσουν ως γραφικούς συνωμοσιολόγους…

Οι παραπονούμενοι ετεροπροσδιορισμένοι έχουν δίκιο, αλλά αδυνατούν να τεκμηριώσουν τον ισχυρισμό τους. Εδώ λοιπόν, εμείς επεμβαίνουμε για να τους βοηθήσουμε στην τεκμηρίωση.

Επειδή το κυβερνόν σύστημα είναι εξόχως πονηρό, επιλέγει ένα σύνθετο τρόπο λειτουργίας, προκειμένου να χάνονται τα ίχνη του όταν κάποιος επιχειρήσει να αναλύσει πράγματα και καταστάσεις. Έτσι το σύστημα επιλέγει έναν πολλαπλό ετεροπροσδιορισμό, μέσα από ταυτόχρονους διαφορετικούς δρόμους και μέσα από πολλαπλά επίπεδα, όπως το έχουμε αποδώσει στο σχετικό διάγραμμα. Το θέμα παραμένει ότι όλοι οι δρόμοι ετεροπροσδιορισμού καταλήγουν στον ίδιο αποδέκτη, που είναι ο Πολίτης και που αποτελεί στόχο καθυπόταξης.

Ασχολούμενοι πάντα με την διακυβέρνηση των Δυτικών Κοινωνιών, του δήθεν «ελεύθερου και πολιτισμένου κόσμου», επιχειρούμε να λύσουμε το κουβάρι ξεκινώντας από τον Πολίτη - στόχο καθυπόταξης:

Σε 1^η βαθμίδα:

Ο Πολίτης ετεροπροσδιορίζεται από τρεις σημαντικούς παράγοντες:

Α) Την Κυβέρνηση, που του επιβάλλει απευθείας νόμους, οι οποίοι εξυπηρετούν συγκεκριμένες σκοπιμότητες.

Β) Τα ΜΜΕ, που δολίως του περνούν προπαγάνδα συγκεκριμένης κατεύθυνσης και σκοπιμότητας (διενεργείται υπό μορφή πολιτικού σχολιασμού), υποσυνείδητα μηνύματα (μέσα από ταινίες και διαφημίσεις) έως και άκυρες ειδήσεις (fake news) ή στοχευμένη απόκρυψη ειδήσεων.

Γ) Τις επιχειρήσεις, στις οποίες ο Πολίτης είναι είτε υπάλληλος (άρα ήδη ετεροπροσδιορισμένος), είτε καταναλωτής αγαθών και υπηρεσιών ολιγοπωλιακού χαρακτήρα (πχ Ενέργεια, κινητή τηλεφωνία, αυτοκινητόδρομοι, συγκοινωνίες με εναέρια και πλωτά μέσα κλπ.), είτε ελεύθερος επαγγελματίας / μικρομεσαίος επιχειρηματίας (οπότε ετεροπροσδιορίζεται από κρατικές αρχές και εμπορικές τράπεζες).

Σε 2^η βαθμίδα:

1) Τα ΜΜΕ και οι επιχειρήσεις ετεροπροσδιορίζονται από τις Εμπορικές Τράπεζες, που ελέγχουν το δανεισμό τους και ανά πάσα στιγμή μπορούν να τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια των ΜΜΕ και των δανεισμένων επιχειρήσεων.

2) Η Κυβέρνηση, είναι στην ουσία μια μαριονέτα, που ετεροπροσδιορίζεται από τους λεγόμενους «Θεσμούς» (κατ ουσίαν Πολιτικούς Θεσμούς), όπου συμπεριλαμβάνονται και οι δήθεν «ανεξάρτητες αρχές», που μόνο ανεξάρτητες δεν είναι, αλλά αντιθέτως αποτελούν εργαλεία καθυπόταξης των κοινωνιών υπερ της κυβερνώσας Ελίτ.

Σε 3^η βαθμίδα:

1) Οι λεγόμενοι «Θεσμοί» (όρος που επικρατεί στην ΕΕ, στις ΗΠΑ ο αντίστοιχος επικρατών όρος είναι «δικλείδες ασφαλείας» του δήθεν… δημοκρατικού τους συστήματος) ετεροπροσδιορίζονται (μέσα από αδιαφανείς διαδικασίες) από:

• «Κλειστές Λέσχες», όπως η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ,
• Ιδιαίτερες Οργανώσεις όπως το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (ιδρύθηκε το 1971 από τον περιβόητο Κλάους Σβαμπ) και
• Μυστικές Αδελφότητες όπως οι Ιλλουμινάτι.

Όλοι αυτοί, που υπαγορεύουν κανόνες στους «Θεσμούς», λειτουργούν εν κρυπτώ και χωρίς τη συγκατάθεση των Κοινωνιών (δεν εκλέγονται από τις Κοινωνίες των Πολιτών).

2) Οι Εμπορικές Τράπεζες, σε ρόλο τροχονόμου του χρήματος, αποφασίζουν ποιος χρηματοδοτείται και ποιος όχι, με άλλα λόγια (και οικονομικούς όρους) ποιος ζει και ποιος πεθαίνει. Οι Εμπορικές Τράπεζες ετεροπροσδιορίζονται από τις Κεντρικές Τράπεζες, που έχουν αναλάβει ρόλο Τραπεζικής Αρχής (εννοείται «Ανεξάρτητης Αρχής», ως προς το φαίνεσθαι όμως).

Σε 4^η βαθμίδα:

Οι «Κλειστές Λέσχες» και οι Κεντρικές Τράπεζες (τόσο με τα κατά τόπους υποκαταστήματά τους στις χώρες της ΕΕ, όπως Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδος, της Γαλλίας, της Ιταλίας κλπ., όσο και με τον καθαυτό κύριο οργανισμό τους, ήτοι ΕΚΤ για την Ευρώπη και Fed Bank για τις ΗΠΑ), ετεροπροσδιορίζονται από την Ηγεσία της Παγκόσμιας Ελίτ, δηλαδή συγκεκριμένες οικογένειες, όπως οι οικογένειες Rothschild & Rockefeller, που είναι οι ιδιοκτήτες των Κεντρικών Τραπεζών ΕΚΤ και Fed Bank, καθώς και λιγοστές ακόμη οικογένειες.

Σε 5^η βαθμίδα:

Ερευνώνται τα κίνητρα της Ηγεσίας της Παγκόσμιας Ελίτ, η οποία λειτουργεί πάνω από δυο αιώνες και έχει ήδη συσσωρεύσει τεράστιες ποσότητες πλούτου και οικονομικής δύναμης.

Γιατί, όμως, άραγε παλεύει ακόμη λυσσωδώς και μάλιστα θέτει σε κίνδυνο ολόκληρο τον κόσμο, μέσα στον οποίο ζει και η ίδια…; Μήπως χρειάζεται περισσότερα χρήματα…;

Μάλλον όχι, δεν μπορεί να είναι τόσο άπληστη. Κάτι άλλο συμβαίνει…

Η απόκτηση της Παγκόσμιας Κυριαρχίας (Mundus Dominatus) ήταν πάντα και ακόμη παραμένει το απόλυτο ζητούμενο για την Παγκόσμια Ελίτ. Ο μόνος λόγος που θα μπορούσε να εξηγήσει αυτή την εμμονή της Ελίτ, είναι η ιερή προσήλωσή της σε κάποιο θρησκευτικό στόχο, ενδεχομένως παραθρησκευτικής οργάνωσης, πιθανότατα Σατανιστικής ή παρόμοιας. Ένας θρησκευτικός στόχος της Ελίτ, ενδεχομένως είναι η καθυπόταξη των Κοινωνιών, προκειμένου να προετοιμαστεί ο δρόμος ενός επερχόμενου Μεσσία/Αντίχριστου, ο οποίος θα χρειαζόταν να βρει τις Κοινωνίες καθυποταγμένες, καθημαγμένες κι εξαθλιωμένες, προκειμένου εκείνος να εμφανισθεί ως «κομίζων αγαθά και παροχές», που βέβαια οι δικοί του οπαδοί θα είχαν προηγουμένως φροντίσει να αφαιρέσουν από τους ανθρώπους…

Έτσι, διερευνώντας τον ετεροπροσδιορισμό του εκάστοτε ετεροπροσδιοριζόμενου στοιχείου, μπορούμε να φτάσουμε στην κορυφή της στρεβλής ιεραρχίας ή αλλιώς την Πηγή του Κακού, που βιώνουμε.

Το σίγουρο είναι ότι το πολιτικό σύστημα δεν είναι το κυρίαρχο σύστημα, αλλά αποτελεί υποσύστημα του Κυρίαρχου Τραπεζικού Συστήματος (που αφορά τους ιδιοκτήτες των Κεντρικών Τραπεζών).

Το άλλο σίγουρο είναι ότι δυστυχώς ζούμε σε δικτατορία, που ασκείται από αφανείς δικτάτορες, οι οποίοι διοικούν μέσω των μπροστινών, που εκείνοι έχουν επιλέξει.

Τέλος, όλο αυτό δεν αποτελεί θεωρία συνωμοσίας, καθότι όπως είδατε τεκμαίρεται πλήρως.

Καλά κι Ευλογημένα Χριστούγεννα,

από το VERBUM VERUM,

το Ελληνικό Think Tank

email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.