ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ ΕΔΩ
Οι παραδοσιακοί χριστιανοί αντιδρούμε τόσο έντονα στην προοπτική καθιέρωσης ηλεκτρονικών ταυτοτήτων – πέρα από τα πολιτικά προβλήματα του ηλεκτρονικού φακελώματος και της παροχής πλήρους δυνατότητας στο κατεστημένο για παρακολούθηση και αποκλεισμό μας από βασικές ανάγκες – λόγω του κεφαλαίου 13 του βιβλίου της «Αποκάλυψης», εντός της Καινής Διαθήκης, το οποίο φαίνεται να περιγράφει μια παγκόσμια δικτατορία, με έντονο οικονομικό χαρακτήρα, στην οποία οι άνθρωποι θα κληθούν να προσκυνήσουν «το Θηρίο» (έναν ηγέτη δαιμονικής προέλευσης) και θα πειστούν να «χαράξουν» στο μέτωπό τους ή στο δεξί τους χέρι «το όνομά του ή τον αριθμό του ονόματός του», που θα είναι το 666. Αν δεν το κάνουν, «δεν θα μπορούν να αγοράζουν ή να πωλούν τίποτε».
Το «χάραγμα» αυτό οδηγεί τη σκέψη στο πολυσυζητημένο ενδεχόμενο να κληθούν οι άνθρωποι, στο προσεχές μέλλον, να ενσωματώσουν τα δεδομένα της ηλεκτρονικής ταυτότητας με τσιπάκι στο σώμα τους. Για τις λεπτομέρειες του ζητήματος, ακολουθεί το άρθρο μας.
Η ανησυχία για μια ψηφιακή δικτατορία
Το πρόβλημα των νέων, ηλεκτρονικών ταυτοτήτων, εκ πρώτης όψεως, είναι πολιτικής φύσεως. Έγκειται σε τρία ζητήματα:
α) Το λεγόμενο «ηλεκτρονικό φακέλωμα», δηλ. τη συγκέντρωση όλων των στοιχείων που αφορούν στη ζωή ενός ανθρώπου (οικονομικών, ιατρικών, οικογενειακών και φυσικά προσωπικών) σε μια μοναδική βάση δεδομένων, στην οποία θα έχουν πρόσβαση όσοι είναι εμπλεκόμενοι – είτε το κράτος, είτε και ιδιώτες, που θα διαχειρίζονται αυτό το σύστημα για λογαριασμό του κράτους. Έτσι, η ιδιωτική ζωή μας παύει να είναι προσωπική ή «απόρρητη» και γίνεται «διάφανη» σε ανθρώπους μιας εξουσιαστικής αρχής, προς τους οποίους δυστυχώς δεν υπάρχει εμπιστοσύνη.
β) Η διαφαινόμενη μελλοντική χρήση της ηλεκτρονικής ταυτότητας για να έχουμε πρόσβαση σε υπηρεσίες διαφόρων τύπων, χρήση που δεν ξέρουμε καθόλου μέχρι πού μπορεί να φτάσει. Ένα αυριανό ολοκληρωτικό καθεστώς, με αυτό τον τρόπο, μπορεί να σε αποκλείσει ακόμη και από την πρόσβαση σε είδη πρώτης ανάγκης, τρόφιμα, νοσοκομεία, σπουδές, τα πάντα, ό,τι θελήσει, επειδή διαφωνείς μαζί του.
Ας μου επιτραπεί να πω («ψεκασμένος» είμαι έτσι κι αλλιώς) ότι οι όλοι χειρισμοί της πανδημίας μας έδωσαν μια γεύση αυτού του αποκλεισμού σε παγκόσμιο επίπεδο. Άνθρωποι π.χ. αποκλείονταν από προγραμματισμένα χειρουργεία, επειδή δεν διέθεταν πιστοποιητικό εμβολιασμού, παρότι μπορούσε με μια εξέταση να διαπιστωθεί ότι δεν ήταν φορείς κορωνοϊού! Φοιτητές αναγκάζονταν να διακόψουν τις σπουδές τους κ.τ.λ.!
γ) Σε αυτό προσθέτουμε βεβαίως και τη δυνατότητα παρακολούθησης της καθημερινής δραστηριότητας των ανθρώπων μέσω του ψηφιακού ίχνους των χρήσεων της αστυνομικής μας ταυτότητας.
Προφανώς ήδη έχει καταστρατηγηθεί η ιδιωτικότητα (έχουμε εκπαιδευτεί, με δυο λόγια, να μην έχουμε ιδιωτική ζωή), εφόσον κάθε χρήση ψηφιακών μέσων αφήνει το «ίχνος» της, εφόσον έχουμε όλοι κινητά τεχνολογίας smart, εφόσον πατάμε «αποδοχή» στη χρήση «cookies» και εφόσον πάρα πολλοί κυριολεκτικά ζουν και αλληλεπιδρούν σχεδόν αποκλειστικά μέσω των σελίδων κοινωνικής δικτύωσης. Τα παιδιά μας βεβαίως (αν δεν αναστρέψουμε αυτή την κατάσταση) δεν θα ξέρουν καν άλλη μορφή σχέσεων με τον κόσμο και τους ανθρώπους εκτός των ψηφιακών (εμείς κάτι θυμόμαστε, εκείνα όμως όχι).
Είναι ένα βήμα παραπάνω όμως – το καθοριστικό βήμα – η ενσωμάτωσή όλων των δεδομένων σε έναν «φάκελο», και πολλοί φοβούνται (όχι άδικα, θεωρώ) ότι μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001 προχωράμε σταδιακά, αλλά σταθερά, προς έναν παγκόσμιο ολοκληρωτισμό, με πλήρη έλεγχο της ζωής των ανθρώπων «για την ασφάλειά τους». Έχοντας όλα τα στοιχεία που μας αφορούν στα χέρια τους, το κράτος και οι ιδιώτες που θα είναι συμβεβλημένοι με το κράτος, έχουν έτοιμα τα δεσμά μας. Αν επιπλέον έχεις αποκλειστικά «ηλεκτρονικό χρήμα» (όχι μετρητά), το καθεστώς μπορεί να σε αφήσει άφραγκο εν ριπή οφθαλμού.
Η ανησυχία για έναν παγκόσμιο ολοκληρωτισμό με τη βοήθεια της τεχνολογίας (που μπορεί να σε μετατρέψει, από φιλήσυχο οικογενειάρχη, σε καταζητούμενο χωρίς κανένα τόπο καταφυγής) δεν είναι παραλογισμός θρησκόληπτων και οπισθοδρομικών «ψεκασμένων», αλλά συνιστά έναν από τους βασικούς εφιάλτες του σύγχρονου ανθρώπου, γι’ αυτό και έχει δώσει τροφή σε πλήθος δυστοπικών ιστοριών στη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, από τα διάσημα μυθιστορήματα «Ο θαυμαστός καινούργιος κόσμος» του Άλντους Χάξλεϋ (1932) και «1984» του Τζωρτζ Όργουελ (1948), μέχρι τις πάρα πολλές σύγχρονες δημιουργίες, όπως τα «Ρόμποκοπ», «Παγιδευμένοι στο Δίκτυο», «Αγώνες πείνας», «Minority Report», «Τι συνέβη στη Δευτέρα», «Ο Κύκλος», η τηλεοπτική σειρά «Person of Interest» και πολλές πολλές άλλες.