Βαίνουμε πλέον ολοταχώς προς τις Εθνικές Εκλογές της 25^ης Ιουνίου οι οποίες θα κρίνουν σε μέγιστο βαθμό την πορεία της Ελλάδος για την επόμενη δεκαετία. Πρόκειται για τις εκλογές που κατόπιν της παρενθέσεως της εφαρμογής του εκλογικού νόμου της κυβερνήσεως Αλέξη Τσίπρα, ήτοι αυτού της απλής αναλογικής που ίσχυσε στις πρόσφατες εκλογές της 21^ης Μαΐου, επανερχόμεθα σε εκλογικό νόμο κατά τα πρότυπα της ενισχυμένης αναλογικής ο οποίος υπό προϋποθέσεις επιτρέπει τον σχηματισμό αυτοδύναμων κυβερνήσεων. Σαφέστατα, η Νέα Δημοκρατία, εκμεταλλευόμενη τις ιδεοληπτικές εθνικοκοινωνικές αβελτηρίες του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες πηγάζουν κατά κύριο λόγο από τις ανίατες νεοσταλινικές αντιλήψεις του και χωρίς η ίδια να έχει παρουσιάσει απτά και λαμπρά αποτελέσματα κατά την τετραετή διακυβέρνησή της, διατηρεί το πλεονέκτημα για την κατάκτηση της αυτοδυναμίας. Επιπλέον, οι πρόσφατες και επαναλαμβανόμενες δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του ΠΑΣΟΚ περί εφαρμογής στυγνής φορομπηχτικής πολιτικής, που τρομοκρατούν τους πολίτες, ισοδυναμούν με «θείο δώρο» υπέρ της Νέας Δημοκρατίας, λίγο πριν οι εκλογείς προσέλθουν εκ νέου στις κάλπες. Μέσα στην δίνη που προκαλεί η αβεβαιότητα των αλλεπάλληλων εκλογών, ο Ελληνικός Λαός αισθάνεται εγκλωβισμένος μεταξύ χείριστων επιλογών. Ο μεν Πρώτος Πόλος του πολιτικού συστήματος, ήτοι η Ν.Δ., όπως ανεφέρθη ουκ ολίγες φορές από το παρόν βήμα, μετετράπη επί ηγεσίας Κυριάκου Μητσοτάκη σε κεντροαριστερό κόμμα, έχοντας απομακρυνθεί από τις εθνικές και συντηρητικές αξίες που τηρούσε κάποτε, αντικαθιστώντας αυτές, με θέσεις παραπλήσιες με εκείνες του ΣΥΡΙΖΑ. Θέσεις που έχουν αναφορές στη μελλοντική συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, στις «δικαιωματιστικές» ανισορροπίες υπέρ οιασδήποτε κατασκευασμένης μειονότητος και στην φιλολαθρομεταναστευτική πολιτική που ζημιώνει ριζικά την Εθνική Ομοιογένεια των εξ αίματος Ελλήνων. Από την άλλη πλευρά, ο Δεύτερος Πόλος, απαρτιζόμενος από τον ΣΥΡΙΖΑ και τις λοιπές αριστερίστικες παραφυάδες, διεπόμενος από απαρχαιωμένες πολιτικές πρακτικές και θεωρίες του περασμένου αιώνος περί ουτοπικών σοσιαλιστικών «παραδείσων», παραπαίει, αποδεικνύοντας κάθε στιγμή, ότι η επάνοδός του στην εξουσία είναι άκρως επικίνδυνη και ανίκανη να εξυπηρετήσει τις σύγχρονες ανάγκες του Ελληνικού Λαού. Ως προς το νέο ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη, δεν υπάρχει λόγος να γίνει ιδιαίτερη αναφορά, τουλάχιστον έως ότου αποκρυσταλλώσει τις απόψεις του και παύσει να κινείται αναλόγως της εποχής, μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου πόλου, αδυνατώντας να αυτονομηθεί πλήρως.

Ως εκ των ανωτέρω προκύπτει, ότι ο μόνος τρόπος για να ξεπροβάλει μία αχτίδα ελπίδος και αισιοδοξίας, είναι η ενίσχυση της επιρροής του λεγόμενου Εθνικού Πόλου, ο οποίος με ραγδαίους ρυθμούς κατοχυρώνεται ως ο Τρίτος Πόλος του πολιτικού συστήματος. Ένας Πατριωτικός και εν δυνάμει Εθνικιστικός Πόλος, ο οποίος τελεί υπό διαμόρφωση, δεδομένου ότι οι κομματικοί σχηματισμοί «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ» του Κυριάκου Βελόπουλου και «ΝΙΚΗ» του Φλογερού Πατριώτη, Δάσκαλου, Θεολόγου και Συγγραφέα Δημητρίου Νατσιού, ήδη κατέγραψαν στις εκλογές της 21^ης Μαΐου αξιοπρόσεκτα ποσοστά, ύψους 4,45% και 2,92% αντιστοίχως. Επιπλέον, η «ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ» του Πρόδρομου Εμφιετζόγλου, το «ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ» του Μάνου Κώνστα, η «ΦΩΝΗ ΛΟΓΙΚΗΣ» της Αφροδίτης Λατινοπούλου, καθώς και άλλα κόμματα, αναμένεται να αποτυπώσουν εύληπτα τις δυνάμεις τους στον εκλογικό χάρτη την 25^η Ιουνίου. Να σημειωθεί επίσης, ότι οι Ανεξάρτητοι Υποψήφιοι «ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» μεταξύ των οποίων συμμετείχε και ο Ηλίας Κασιδιάρης και διέθεταν ισχυρή δυναμική, αποκλείστηκαν από την εκλογική διαδικασία με απόφαση του Αρείου Πάγου. Αναντίλεκτα, αποδέκτης θερμών συγχαρητηρίων πρέπει να τύχει ο Πρόεδρος του κόμματος με την επωνυμία «ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ», Πρόδρομος Εμφιετζόγλου, ο οποίος μετά το αυστηρό κόψιμο που υπέστη η Πατριωτική Ένωση στις πρώτες εκλογές, κατόπιν αποφάσεως του τμήματος Α1 του Αρείου Πάγου, επανήλθε δυναμικά και ήδη με προσωπική του μέριμνα, επετεύχθη η συμπόρευση 12 Πατριωτικών κομμάτων, τα οποία θα κατέλθουν στις νέες εκλογές με την γενική επωνυμία «ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΣ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ». Πρόκειται αναντίρρητα, για μία αξιέπαινη πρωτοβουλία του προαναφερθέντος Πατριώτη Επιχειρηματία και Εθνικού Ευεργέτη, αφού η εν λόγω Ένωση, αποτελεί μέχρι στιγμής την μοναδική αξιόλογη προσπάθεια που είναι προσηλωμένη στην υλοποίηση του διακαούς πόθου των Αγνών Ελλήνων Πατριωτών για την ενοποίηση της Εθνικο-Λαϊκής Δεξιάς.       

Οι διενεργηθείσες πολιτικές ζυμώσεις, δημιουργούν σοβαρές πιθανότητες ώστε ο Χώρος που κινείται ιδεολογικά δεξιότερα της Ν.Δ., να εκπροσωπηθεί στην επόμενη Βουλή από δύο έως τρία κόμματα, με την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ, τη ΝΙΚΗ και τον ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ να διατηρούν (ερμηνεύοντας την περιρρέουσα ατμόσφαιρα) προβάδισμα, χωρίς να αποκλείεται να αναδειχθούν σε ευχάριστες εκπλήξεις και άλλες Λαϊκοπατριωτικές δυνάμεις, δεδομένου ότι το εκλογικό σώμα, έχει λάβει την περίοδο αυτή, χαρακτηριστικά «κινούμενης άμμου». Εάν λοιπόν επαληθευθεί το ανωτέρω επιθυμητό σενάριο, ο Δεξιός Χώρος πρόκειται να διαδραματίσει ρόλο ρυθμιστή, λειτουργώντας ως ακλόνητος βράχος ενάντια σε μελλοντικές κυβερνητικές αυθαιρεσίες, οφείλοντας να διατυπώσει έναν άτεγκτο και συνεπή πολιτικό λόγο, συνοδευόμενο από τεκμηριωμένα και αδιάσειστα εθνικά και πολιτικά επιχειρήματα, απέχοντας από τις γραφικότητες, τις άναρθρες κραυγές, τα τσιτάτα και τα φθηνά συνθήματα του αποτυχημένου παρελθόντος. Ασφαλώς όμως, προκειμένου να ανέλθει και να καθιερωθεί το Πατριωτικό Κίνημα ως υπολογίσιμος πολιτικός παράγοντας, απαραβίαστη προϋπόθεση είναι τα κόμματα του Χώρου που τελικά θα κατορθώσουν να υπερβούν το φράγμα του 3% και να αποτελέσουν κοινοβουλευτικές οντότητες, να παραμείνουν καθ’ όλη την διάρκεια της θητείας τους, πιστά και σταθερά στις θέσεις εκείνες, βάσει των οποίων οι ψηφοφόροι θα τα επιλέξουν. Κανείς δεν λησμονεί άλλωστε, τα «όνειρα θερινής νυκτός» που βίωσαν επανειλημμένως οι Έλληνες Πατριώτες, αισθανόμενοι την απογοήτευση από πληθώρα ελπιδοφόρων μεν, ανακόλουθων δε πολιτικών δυνάμεων, φερομένων ως «πατριωτικών».

Δυστυχώς όμως, η αλήθεια εν συνόλω, έγκειται στο γεγονός ότι πέραν της δεδομένης δυναμικής του Εθνικού Χώρου, δεν επετεύχθη η Ένωση των Ελλήνων Πατριωτών σε ένα Μαζικό Κίνημα. Αιτίες, οι χρόνιες ενδοοικογενειακές έριδες, οι αντιπαλότητες των πολιτικών φατριών, η αδυναμία συνεννοήσεως και δημιουργίας μίας ενιαίας ιδεολογικής πλατφόρμας με προμετωπίδα την ανάδειξη της Εθνικής Ταυτότητος, η αποτυχία εξαλείψεως του χάσματος ως προς την στρατηγική και την μεθοδολογία αποτυπώσεως των κοινών ιδεολογικών θέσεων και πρωτίστως, η αρχομανία και η εγωπάθεια. Ως εκ τούτου, μολονότι η δύναμη της Πατριωτικής Δεξιάς, αθροιζόμενη δύναται να φθάσει σε εντυπωσιακά ποσοστά κινούμενα από το 12% έως και το 15%, αυτή εν τέλει θα παραμείνει κατακερματισμένη, απειλώντας λιγότερο τα συστημικά κόμματα. Θα εξακολουθήσει δε, να είναι υποδεέστερη και να ευρίσκεται σε αναντιστοιχία, εν συγκρίσει με το Δεξιό τσουνάμι που σημειώνεται τα τελευταία έτη, στην πλειοψηφία των κρατών της Γηραιάς Ηπείρου. Η πιθανή είσοδος περισσοτέρων του ενός, πατριωτικών κομμάτων στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, είναι αναμφισβήτητα μία έξοχη αρχή. Και η αρχή που είναι το ήμισυ του παντός, είναι επιτακτική ανάγκη να φθάσει στον τελικό στόχο, που ταυτίζεται με την σύμπηξη μίας Ισχυρής Εθνικής Αντιπολιτεύσεως με προοπτικές μετεξελίξεώς της σε Κυβέρνηση Εθνικού Προσανατολισμού. Μία Κυβέρνηση που θα τερματίσει την αδηφάγο μεταπολιτευτική εποχή που οδηγεί τάχιστα στον εθνικό αφανισμό και την πλήρη κατάργηση του εναπομείναντος Κράτους Δικαίου. Καλό Αγώνα Συνέλληνες, με στόχο την Νίκη των Ελλήνων.