Όταν ο εξ Αλεξανδρείας ποιητής απαθανάτιζε μέσα από μελάνι του τους εξής στίχους :‘‘Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου, όπως την/ θέλεις, /τούτο προσπάθησε τουλάχιστον/ όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις.’’,αν είχε γνωρίσει για μιά στιγμή το φαιδρό πολιτικό προσωπικό του μικρού προτεκτοράτου των ημερών μας, θα ήμασταν βέβαιοι ότι θα τούς αφιέρωνε σ’ εκείνο, χωρίς δεύτερη σκέψη. Τα κυκλοφορούντα ανδρείκελα της κομματικής αγυρτείας, τα οποία δια γλοιωδών, αναξιοπρεπών και ποταπών μεθόδων διεκδικούν την ψήφο της καθημαγμένης κοινωνικής πλειοψηφίας, διαγκωνίζονται μεταξύ των συναγωνιζόμενοι για το ποιός θα εκμέσει την πιο εντυπωσιοθηρική ατάκα της προεκλογικής περιόδου, για να αλιεύσει τη στήριξη ευηθών, αφελών και πεπλανημένων. Τα περιθώρια για υποσχέσεις, δεσμεύσεις και επιταγές εξογοράς εξηλείφθησαν μετά την παγίωση της πεποιθήσεως, πως το κόμμα της εθνικής προδοσίας, ήτοι η Νέα Δημ(ι)οκρατία του νεποτισμού και των φατριών, έχει καθιερωθεί επ’ αόριστον στον θώκο της εξουσίας. Οπότε, το μόνο που μένει δια τους λοιπούς ασήμους λείχοντες τους εκλογείς που ετέθησαν εκτός Βουλής είναι δύο τινά : είτε να επιχειρήσουν να εισέλθουν σ’ αυτήν είτε να επιτύχουν κάτι ευκολότερο, να θέσουν προσκόμματα, ώστε να μην υπερβεί κανείς το όριο εισόδου και να πάνε όλοι μαζί και ταυτοχρόνως, όπως λέει κι ο Σαββόπουλος, κουβά, γιατί ορισμένοι έμπλεοι εγωϊσμού, φιλαυτίας και ζηλοφθονίας δεν αντέχουν στη σκέψη να εκλέξουν βουλευτές άλλα πατριωτικά κόμματα κι όχι η αρχοντιά τους.                                                                      

Όσο πλησιάζουμε, όμως, προς τις εκλογές αίρονται και οι ελάχιστες αμφιβολίες πως εκείνοι που δικαιώνονται βαθμιαίως, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη του κόσμου, γενόμενοι όλο και πιο συμπαθείς, εξαιτίας ενός αήθους, βδελυρού και συνάμα συκοφαντικού πολέμου, τον οποίον δέχονται επί καθημερινής βάσεως, είναι αυτοί που αποστασιοποιήθηκαν από τις διάφορες αναξιόπιστες διεργασίες συμφεροντολογικών συμμαχιών, απείχαν της λασπολογίας, των ύβρεων και των χυδαίων επιθέσεων προς έτερα μαγαζιά και είχαν μία καθαρά, έντιμη και υπεύθυνη στάση εξ υπαρχής, χαράσσοντας μία ατραπό μοναχική πλήν όμως τίμια. Ύστερα από μία σκληρή ολοκληρωτική τετραετή θητεία με υποχρεωτικότητες, εμβόλια, εγκλεισμούς, συρρίκνωση ατομικών ελευθεριών, σκάνδαλα υποκλοπών και παιδεραστίας, ισλαμικού εποικισμού και εθνικές ήττες στο πεδίον της εξωτερικής πολιτικής, το τελευταίο που απασχολεί τον πολίτη με πατριωτικές ανησυχίες αυτή τη στιγμή είναι τα τερτίπια, τα κόλπα και οι στρατηγικές της μπίθας, που λέμε εμείς εδώ οι ελευθερόστομοι στα Μεσόγεια, για να περιγελαστεί ένα καθεστώς, το οποίο ευθυμεί μεθ’ ιλαρότητος στη θέα του πολυκερματισμού, διασκοπισμού και αλληλοσπαραγμού ενός πολιτικού Χώρου, ο οποίος λειτουργεί ως utilis stultus, ήτοι χρήσιμος ανόητος, ωφελώντας δια των πράξεών του τις συστημικές δυνάμεις. Γκρότεσκα εγχειρήματα πλεοναζούσης γραφικότητος, τα οποία κατέρχονται στο άθυρμα του αποπροσανατολισμού, της διαλογής και του εγκλωβισμού ψηφοφόρων, όχι επειδή τω όντι βούλονται να υπεραμυνθούν του καταπατηθέντος Συντάγματος και του εθνικού συμφέροντος, ως ευαγγελίζοντο ψευδώς, καθ’ ότι μυχίως έχουν εμπεδώσει την θνησιγένεια της απόπειράς τους, αλλά επειδή κόπτονται να ικανοποιήσουν τις προσωπικές ματαιοδοξίες των ηγετίσκων τους, αφ’ ενός γελοιοποιούν έτι περαιτέρω τις ιδέες μας και αφ’ ετέρου θα χρεωθούν την όποια εκ του αποτελέσματος αδυναμία προκαλέσουν σε άλλα σχήματα με υψηλότερες και σοβαρότερες αξιώσεις να αποκτήσουν εκπροσώπηση κοινοβολευτική.

Όπως διδάσκουν οι Άγιοι Πατέρες, η ρίζα κάθε πάθους εντοπίζεται στον υπέρμετρο εγωκεντρισμό και την αναγωγή των πάντων στον εφάμαρτο εαυτό μας. Η αλαζονεία, η έπαρση και ο κομπασμός ενίων φιγούρων, οι οποίες αρνούνται να δεχθούν ότι το δικό τους πολιτικό κεφάλαιο έληξε, αλλοιώνουν το ήθος τους, δηλητηριάζουν την ψυχή τους και τίς άγουν σε απονενοημένες κινήσεις, οι οποίες βλάπτουν ωστόσο συνάμα και άλλους, στερώντας τους τη δυνατότητα να κομίσουν την φιλότιμη πρόσφορά τους στον Εθνικό Αγώνα, ώστε, ει δυνατόν, να υψωθεί ένα κάποιο ανάχωμα στις ισοπεδωτικές εθνοκτόνες αποφάσεις της κυβερνήσεως των στοών, της καπιταλιστικής αναλγησίας και της ελιτίστικης μπουρζουαζίας, η οποία ετοιμάζεται να αλώσει όλους τους θεσμούς με πρώτους την παραδοσιακή οικογένεια και την Ορθόδοξη Εκκλησία. Δια πλείστους όσους ο Εθνικός Χώρος δεν οράται παρά ένα δόξης λαμπρόν πεδίον για την αυτοπροβολή του λιλιπουτείου αναστήματος τους, επειδή δεν ηύρισκον θέση κάτω από τον γαλάζιο ήλιο της μαμάς ΝΔ στην οποία ανήκαν βρεφιόθεν. Η αστική κυνοβολευτική κλεπτοκρατία είναι ο στίβος των απατεώνων, των ιδιοτελών και των επηρμένων εθνοκαπήλων, οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται ούτε να οργανώσουν κίνημα με βάσεις, στελέχη και δομές ούτε να επενδύσουν μέσα από θυσίες σε μιά νεολαία, η οποία θα εκπαιδευτεί, γαλουχηθεί και δαμαστεί καταλλήλως, ώστε να θέσει τις προϋποθέσεις για την άνθιση του Εθνικισμού στην Ελλάδα των επομένων γενεών.

Το παιχνίδι έχει κριθεί εδώ και καιρό. Τα κόμματα έχουν απολέσει κάθε βαθμό φερεγγυότητος και αποτελεσματικότητος ως προς την υπεράσπιση του Έθνους. Έφτασε η στιγμή το τοπίο επιτέλους να εκκαθαριστεί από καιροσκόπους και επαγγελματίες της πολιτικής αποτυχίας, οι οποίοι μόνο ζημιογόνως δρούν, και να εκκινήσει η προσπάθεια για κινηματική οικοδόμηση της Ιδέας μέσα από πυρήνες, δράσεις και παρεμβάσεις μέσα στην ίδια την κοινωνία, ώστε να αρχίζει ξανά η Εθνική αντίσταση να κατακτά τους δρόμους, τις γειτονιές και τις πλατείες.