Θα ήταν άκομψο, υπερφίαλο και ενδεχομένως αφελώς ριψοκίνδυνο, λαμβανομένης υπ’ όψιν όλης της ρευστής εν είδει χυλού καταστάσεως στο πολιτικό προσκήνιο, να προτρέψει κανείς μετά βεβαίας πεποιθήσεως δίκην επηρμένου παντογνώστου τον κόσμο να συμμετέχει υπέρ τινός σ’ αυτήν την, καθώς φαίνεται, ήδη προδιαμορφωμένη εκλογική αναμέτρηση, με θετική ή αρνητική (διαμαρτυρίας) ψήφο. Πλείστοι όσοι Έλληνες με πατριωτικό φρόνημα, ανιδιοτελή κίνητρα και για πρώτη φορά διάθεση ανατροπής μέσω οξείας, αποφασιστικής και γενναίας τιμωρίας της σαθράς κομματοκρατίας των διεθνιστών, η οποία διοικεί μονοπωλιακώς τον δύσμοιρο αυτόν τόπο, ηυρέθησαν πρό αδιεξόδου, αδυνατώντας να καταλήξουν σε μία επιλογή, η οποία, αν όχι να τους δικαιώσει, τουλάχιστον να τούς άγει αξιοπρεπώς σε συνείδηση καθαρά και ήσυχη, ότι δεν έγιναν ως απλοί πολίτες συναυτουργοί στην προδοσία ή εν γένει βλάβη της πολυπάθου Πατρίδος μας. Τα αφεντικά των διαφόρων κομματιδίων στον καταχρηστικώς μάλλον καλούμενο ως Πατριωτικό Χώρο φρόντισαν με τον τρόπο τους να ναρκοθετήσουν την οιανδήποτε πολιτική αλλαγή αποζητούσε ο λαός, αλλά παράλληλα έρριψαν -άθελά τους- τα προσωπεία της εθνοκαπηλείας από εκείνους που ποτέ, ως εφάνη, δεν επίστευσαν σε τίποτε άλλο πέραν ειδώλων και κομματικών λαβάρων, άρα σε ιδιοτελή συμφέροντα.

Είναι αδιανόητο το πόσο γρήγορα απεκδύθησαν την προβιά του Εθνικιστή όσοι συνετάχθησαν άνευ ενδοιασμών, δισταγμών και περαιτέρω σκέψεως, πλήρως ελαφρά τη καρδία, με την μηδενιστική Αριστερά, υπό το φαιδρό πρόσχημα ότι μία σύντομη εργαλειακή επάνοδός της στην εξουσία θα έφερνε δεύτερες εκλογές και άρα δεύτερη ευκαιρία για τις Ιδέες μας, ώστε να εκπροσωπηθούν στη Βουλή, όταν κατά τραγελαφική αντίφαση κατά πρώτον το μέτωπο του μπολσεβικισμού συγκεντρώνει απείρως περισσότερες πιθανότητες να σχηματίσει κυβέρνηση με πρώτο κόμμα το ΣΥΡΙΖΑ και δεύτερον δεν υπάρχει καμμία ένδειξη ότι ο Άρειος Πάγος θα περιγελαστεί και θα αποστεί της αρχικής του αποφάσεως. Προσπερνώντας, όμως, την εν κρανίω τρικυμία ενίων, οι οποίοι ακόμα δεν έχουν συνειδητοποιήσει το βάρος των δηλώσεών τους και το μέγεθος της θλιβεράς εκθέσεώς τους, η οποία τελεί σε αγαστή συνάρτηση με την ακαταλληλότητά τους να διαπλάσσουν την δέουσα εναλλακτική, διεφάνη αναγλύφως κάτι υπερεχόντως σοβαρότερο, μία βαθειά διαιρετική τομή, η οποία ως προϋπάρχουσα υπέρβοσκε στο Εθνικιστικό περιβάλλον, αλλά νύν εξεδιπλώθη και αναφέρεται στην Πίστη στην Ορθοδοξία και τις αρχές που συνθέτουν έναν αληθινά ορθόδοξο τρόπο ζωής. Έχουμε τονίσει κατ’επανάληψιν των διατυπώσεων πεφωτισμένων διδασκάλων της Ρωμιοσύνης ότι η ηθική απορρέει από την μεταφυσική. Όσοι έχουν δομήσει έναν ουσιαστικό δεσμό με τον πνευματικό βίο της Εκκλησίας, μετέχουν έμπρακτα στα μυστήρια και τις ακολουθίες, ακολουθούν τους Λόγους των Αγίων Πατέρων και πορεύονται διψώντας για τον Χριστό και αναζητώντας αενάως το θέλημά Του, εμπειρικά επαληθεύθη πως όχι μόνο δεν κατεδέχθησαν, αλλά αντέστησαν σθεναρά στη συστράτευση με τους εκσυγχρονιστές προαγωγούς της αθεΐας, της ανωμαλίας, της διαστροφής και των παραλόγων αξιώσεων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητος, την οποία ηυαγγελίζοντο με θράσος ορισμένοι. Πρόκειται για τους ανθρώπους, οι οποίοι αναθρεμμένοι μέσα στην παράδοση με ζωηρές παραστάσεις από την πολυτεκνία, τα συντηρητικά πρότυπα και μιά πραγματικά βιωματική σχέση με την εκκλησιαστική αλήθεια έχουν πιο οξυμένη, έντονη και ειλικρινή την ευαισθησία τους γύρω από ζητήματα οικογενείας και μεταλλάξεως της κοινωνίας επί το προοδευτικότερον. Χωρίς την αναστήλωση της κανονικής παραδοσιακής οικογενείας του υγιούς ετεροφύλου ζεύγους, η οποία αποτελεί το κύτταρο αιμοδοτήσεως της φυλετικής μας συνεχείας με στρατιές Ελληνόπουλων, το Έθνος δεν επιβιώνει. Η υποβάθμιση της σημασίας των πολιτικών που επιδιώκουν την αντικατάσταση της φυσιολογικής οικογενείας με νέες μορφές παρά φύσιν σχέσεων, ιδίως μεταξύ ομοφύλων και λοιπών πανσεξουαλιστών, οι οποίοι εκ των πραγμάτων δεν θα γευτούν ποτέ την χαρά του γέλιου των δικών τους τέκνων, οδηγώντας συνάμα σε εκφυλισμό των ανθρωπίνου προσώπου με νέα πρότυπα εξαλλαγής και ηδονισμού, ανάγεται σε βαρειά ζημιογόνα συμπεριφορά σε βάρος του Έθνους μας. Ακατήχητοι, αλειτούργητοι, αποίμαντοι και αλιβάνιστοι, όπως λέει ο Παπαδιαμάντης, οι οποίοι δεν συγκινούνται ιδιαίτερα απ’ όλα αυτά παρά μόνο τα αποδέχονται θεωρητικώς κι αυτό πάλι υπό τις αιρέσεις των προτεσταντιζουσών κακοδοξιών τους και γι’ αυτό φέρουν χαμηλά ένσημα Αγώνος σε δράσεις κατά των εκτρώσεων, των βιβλίων σεξουαλικής διαπαιδαγωγήσεως του Υπουργείου Α-Παιδείας και των παρελάσεων των κίναιδων, δυσκολεύονται να αντιληφθούν ότι τα Εθνικά θέματα δεν είναι μόνο η Βόρειος Ήπειρος, η Κύπρος, η λαθρομετανάστευση και τα ελληνοτουρκικά, αλλά πρωτίστως τα Παιδιά και η Παιδεία των παιδιών μας.          

Αγαπητοί μου αδερφοί, δεν υπάρχει Εθνικός Αγών με προοπτική ευοδώσεως, τελεσφορίας και καρποφορίας, αν δεν είναι ευλογημένος, αν δεν συνάδει με την αποστολή μας ως Χριστιανών να ομοιωθούμε τω Αναστάντι Κυρίω Ιησού Χριστώ κι αν αυτό δεν το συλλάβουμε ως στόχο μεταφυσικό του ιδίου του Έθνους μας, ήτοι να ομοιωθεί κι αυτό μαζί μ’εμάς. Συμμαχίες με τον διάβολο και τους ομνύοντες εις αυτόν υπό ευκαιριακές λογικές εκ του πονηρού δεν πρέπει να βρούν τη συναίνεση και την απόδοχή μας. Τιμωρούμε με την ψήφο μας τον συρφετό της νεοδημοκρατικής αλητείας, αλλά δεν συνηγορούμε σε καμμία συνεργασία με τους μαρξιστές απάτριδες.