Στο ναό αυτό γίνονταν οι στέψεις, εκεί εκκλησιάζονταν οι μεγάλες βυζαντινές οικογένειες αυτοκρατόρων, των Σούτσων και των Κατακουζηνών.
Θεωρείται από πολλούς ένα σύμβολο της ενότητας της σλαβόφωνης ορθοδοξίας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Λίγοι γνωρίζουν ότι το 1587 η εκκλησία έγινε Πατριαρχικός Ναός μετά τη Μονή της Παμμακάριστου επί Ιερεμία Β’.
Μερικά χρόνια αργότερα, το 1593 στην ίδια τοποθεσία ανακηρύχθηκε το αυτοκέφαλο της Ρωσικής Εκκλησίας, ενώ εκεί αποφασίστηκε και η εφαρμογή του νέου ημερολογίου.
Το μεγαλύτερο μέρος της Παναγίας Παραμυθίας καταστράφηκε από πυρκαγιά το 1974, όμως η ελληνική κοινότητα συνεχίζει τις οργανωμένες προσπάθειες αναστήλωσης, κόντρα στην τουρκική κωλυσυεργία.