Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ

Στην αρχής είχαμε θεοποιήσει την ΕΟΚ. Νομίζαμε ότι εάν μπαίναμε σ’ αυτή την «κοινότητα», θα γινόμασταν… «Ευρωπαίοι»! Η προπαγάνδα για την ένταξή μας, επηρέασε μέγα τμήμα τού πολιτικού φάσματος. Αποτέλεσμα ήταν, να καταστρέψουμε την παραγωγή μας. Μειώσαμε τα ελληνικά προϊόντα. Δεν είχαμε δικαίωμα να παράγουμε όλα όσα μας έδινε η γη μας. Κι αυτό το λέγαμε… «πρόοδο»! Κατόπιν, θεοποιήσαμε την Ευρωπαϊκή Ένωση! Για να είμαστε «ευρωπαίοι», οφείλαμε να δεχόμαστε αποφάσεις που ήσαν καταστροφή για τους απλούς εργαζόμενους. Δεχθήκαμε τους διεθνείς τραπεζίτες, σαν «ανώτατη αρχή». Καταργήσαμε απερίσκεπτα το εθνικό μας νόμισμα και δεχθήκαμε το «ευρώ». Μόνο, που με το νόμισμα, είχαμε παραδώσει όχι μόνο την οικονομική, αλλά και την εθνική μας ανεξαρτησία στους μεγαλοκαρχαρίες τής «κοινότητας».

Είδαμε, τι έγινε επί Τσίπρα, όταν διανοήθηκε να μην υπακούσει στις διαταγές των Βρυξελλών. Έκλεισαν τις τράπεζες, ουρές έξω απ’ αυτές περιμένοντας οι πολίτες να τρέξουν σταγόνες από χρήμα. Κάλεσαν έξω τον αρχηγό τού ΣΥΡΙΖΑ, του έδωσαν να καταλάβει ότι δεν είμαστε ανεξάρτητο κράτος, κι απ’ εκείνη την στιγμή, η σουρεαλιστική ψευδοαριστερά, έγινε υμνητής της μαντάμ Μέρκελ και των Αμερικανών. Αυτοί άλλωστε (ΝΑΤΟ – Αμερικανοί – «εταίροι») επέβαλαν την επαίσχυντη συμφωνία των Πρεσπών. Οι Συριζαίοι υπέγραψαν την προδοσία, και η Νέα Δημοκρατία προτίμησε να σωπάσει για να μην πέσει στην δυσμένεια των ξένων πατρώνων. Η «ένωση» αυτή, όμως έγινε «Γερμανοευρωπαϊκή ένωση».

Ο ηγεμονικός ρόλος τής Γερμανίας, είναι γεγονός. Οι απόγονοι τού Χίτλερ, πήραν την ρεβάνς για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και, χάρις στα γεγονότα τής Ουκρανίας, η Γερμανία βρήκε ευκαιρία να ξεχάσει τα δικά της και να υποδύεται τον… «υπερασπιστή των αδυνάτων»! Βασίζεται στην αμνησία τού κόσμου. Ενώ θα έπρεπε μετά την λήξη τού Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, να μην δοθεί ποτέ ηγεμονικός ρόλος στην Γερμανία, της παρέδωσαν το πηδάλιο του ευρωπαϊκού σκάφους. Δυστυχώς, η Γαλλία που τόσα τράβηξε κι αυτή από το Γ’ Ράϊχ, τα λησμόνησε. Λησμόνησε όμως, και την υπερήφανη στάση τού στρατηγού Ντε Γκωλ, που δεν δέχθηκε κηδεμονία από τρίτους. Κατ’ αρχήν, η Γερμανία με πονηρό τρόπο πήρε το τιμόνι τού ευρωπαϊκού οχήματος.

Τι είχε συμβεί; Ο πρωθυπουργός τής Αγγλίας, Άντονυ Ήντεν, είχε προσφερθεί να δεσμεύσει μόνιμα βρετανικές στρατιωτικές δυνάμεις στην ηπειρωτική Ευρώπη. Η Συνθήκη των Βρυξελλών του 1948, θα επεκτεινόταν στην Δυτικοευρωπαϊκή Ένωση, στην οποία θα εντασσόταν η Γερμανία και η Ιταλία. Κι όμως, τότε όλοι μιλούσαν για προστασία έναντι τής Γερμανίας. Οι Γάλλοι συμφώνησαν να επιτραπεί στην Γερμανία να έχει στρατό, όχι όμως μεγαλύτερο από μισό εκατομμύριο άνδρες. Έτσι, η Γερμανία θα εντασσόταν στο ΝΑΤΟ, ως κυρίαρχο κράτος. Αυτές οι συνθήκες, θα σηματοδοτούσαν ουσιαστικά και απερίσκεπτα την ενδυνάμωση και κυριαρχία τής Γερμανίας. Ήταν σαν οι Δυτικοί Σύμμαχοι, να είχαν υπογράψει ειρήνη, με τους χθεσινούς εχθρούς. Αμέσως η Γερμανία αυθαδίασε, και θυμήθηκε τον παλιό της εαυτό. Κι έτσι το 1953 κατόρθωσε να πείσει τον Αμερικανό στρατηγό Ρίτζγουέϊ, να ζητήσει να αμνηστευθούν όλοι οι Γερμανοί αξιωματούχοι που είχαν κατηγορηθεί για εγκλήματα πολέμου!

Είναι κωμικό λοιπόν, σήμερα να πρωτοστατεί το Βερολίνο και να κάνει λόγο για εγκλήματα πολέμου από τους Ρώσους! Μιλήσαμε πιο πάνω, για την εθνικά υπερήφανη στάση τού Ντε Γκωλ. Δεν δέχθηκε πάνω από το κεφάλι του, ούτε Αμερικανούς, ούτε Γερμανούς. Δυστυχώς, σήμερα μετά την δεύτερη νίκη στην Γαλλία του Μακρόν, γίνεται λόγος για τον Γαλλο-γερμανικό άξονα. Το Βερολίνο πανηγυρίζει. Γι’ αυτό πολέμησαν με τόση μανία την Μαρί Λεπέν. Έτρεμαν όλοι μην τυχόν και εκλεγεί, επειδή είχε τονίσει ξεκάθαρα, ότι δεν αποδεχόταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την ασυδοσία τής Γερμανίας. Κι όχι μόνο. Είχε πει, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν  λειτουργεί πλέον προς όφελος των εργαζομένων. Δεν απέκλειε την αποχώρηση τής Γαλλίας απ’ αυτή την σύναξη. Γι’ αυτό, κινητοποιήθηκε όλο το εγχώριο και ξένο «κατεστημένο» να την πολεμήσει. Την είπαν «φασίστρια», «ακροδεξιά» και άλλες τέτοιες ανοησίες.

Εκείνη όμως, είναι Γαλλίδα με ανεξάρτητη σκέψη, όπως ήταν ο Ντε Γκωλ. Ο πατέρας τής Λεπέν μπορεί να είχε «ακροδεξιό» παρελθόν. Αλλά, η κόρη τι φταίει; Δεν είχε αποδεχθεί ποτέ την ιδεολογία τού πατέρα της. Είναι κάτι σαν την περίπτωση τής οικογένειας Ράλλη. Ο Ιωάννης Ράλλης, ήταν αναμφισβήτητα κατοχικός πρωθυπουργός, συνεργάτης των Γερμανών. Ο γιος του όμως, ο Γιώργος Ράλλης, δεν συμφωνούσε με τις απόψεις τού πατέρα του. Ο ίδιος πολέμησε στο Αλβανικό πόλεμο το 1940, και όταν ο πατέρας του στην Κατοχή ορκίστηκε πρωθυπουργός, εκείνος θυμωμένος έφυγε από το σπίτι του. Αυτά τότε, για να καταλάβουμε, για ποιο λόγο όλοι ρίχθηκαν με τόση μανία κατά της Λεπέν.

Βήμα – βήμα η Γερμανία βαδίζει στον πλήρη έλεγχο τής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τώρα καταργεί την αρχή της ομοφωνίας σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής… Η υφυπουργός Ευρώπης και κλίματος τής Γερμανίας Άννα Λούρμαν, σε συνέντευξή της αναφέρθηκε στις επιδιώξεις τής χώρας της, για την κατάργηση τής ομοφωνίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, λέγοντας, ότι «υπάρχει  μία αυξανόμενη συνειδητοποίηση στα κράτη – μέλη, ότι πρέπει να λάβουμε μία πιο αποφασιστική κοινή στάση στο μεταβαλλόμενο γεωπολιτικό πλαίσιο…». Ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Ντράγκι, εδήλωσε παράλληλα, ότι: «Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να ξεπεράσει την αρχή τής ομοφωνίας σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, και να λαμβάνει αποφάσεις με… ειδική πλειοψηφία…»!

Αυτό θέλουν τα «αφεντικά» των Βρυξελλών. Αργά, αλλά σταθερά, να υπακούουν όλοι στις αποφάσεις που θα λαμβάνουν αυτές οι «σχετικές πλειοψηφίες». Να τις δέχονται όλοι αδιαμαρτύρητα, έστω και αν είναι σε βάρος των χωρών τους.

Καταλαβαίνει κανείς, με πόση ταχύτητα θα προωθηθεί η τουρκική επεκτατική ατζέντα εντός τής Ευρωπαϊκής Ένωσης, αν καταργηθεί η προϋπόθεση της ομοφωνίας για την λήψη αποφάσεων. Οι φιλότουρκοι Γερμανοί και οι χώρες που πρόθυμα λειτουργούν σαν «δορυφόροι» τής Γερμανίας, θα διαμορφώσουν μία «ειδική πλειοψηφία», η οποία θα εκχωρεί ελληνική κυριαρχία, στους προαιώνιους εχθρούς μας, χωρίς εμείς να έχουμε δικαίωμα να φέρουμε αντίρρηση… Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι η κάλυψη τής δικτατορίας της παγκοσμιοποίησης, και γι’ αυτό, θα πρέπει να αναθεωρήσουμε τις «συμμαχίες» μας.

Εξ αιτίας της Γερμανοευρωπαϊκής ένωσης, από ανεξάρτητο κράτος, θα καταντήσουμε υπόδουλοι Γερμανών και Τούρκων. Το γεγονός ότι κανένα κόμμα δεν τολμά να μιλήσει γι’ αυτούς τους κινδύνους, δείχνει σε τι σημείο έχει φτάσει η πολιτική σήψη και παρακμή. Με ψευδεπίγραφες ταμπέλες «Δεξιάς», «Αριστεράς», ή σουρεαλιστικής «αλλαγής», όλοι κοροϊδεύουν. Ο Λαός όμως, χρειάζεται μία αληθινή εθνική παράταξη, που θα ενδιαφέρεται μόνο για τα ελληνικά συμφέροντα. Δεν θα είναι υπηρετικό προσωπικό των Βρυξελλών, για να γελάει ο σουλτάνος Ερντογάν, που ετοιμάζεται για «θερμό επεισόδιο» στο Αιγαίο, επειδή το ΝΑΤΟ και οι λεγόμενοι «εταίροι» στις διαφορές μας με τους δόλιους εξ Ανατολών γείτονες, μας λένε αδιάφορα:

«Κάντε διάλογο…». Που σημαίνει, να υποχωρήσουμε εμείς στις αξιώσεις της Άγκυρας…