Ούτε μία, ούτε δύο αλλά τρεις είναι οι εκκλησίες που γιορτάζουν, σήμερα, στο προάστιο του Αγίου Στεφάνου (Γεσίλκιοϊ) της Κωνσταντινούπολης. Κι όλες είναι αφιερωμένες στον Πρωτομάρτυρα Άγιο Στέφανο. Η μία είναι ορθόδοξη, η άλλη καθολική και η τρίτη αρμενική.
Η ρωμαιοκαθολική του Σεντ Ετιέν βρίσκεται στην είσοδο του προαστίου, στο κέντρο είναι ο ελληνορθόδοξος ναός του Αγίου Στεφάνου που ανοικοδομήθηκε το 1845 και εκεί κοντά βρίσκεται και η αρμενική εκκλησία Surp İstepan Ermeni Kilisesi.
Η περιοχή, από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι και τη Γενοκτονία των χριστιανών της Ανατολής, ήταν τόπος κατοικίας πολλών Ελλήνων και Αρμενίων, ενώ την επέλεγε η υψηλή κοινωνία για κυνήγι λόγω του πρασίνου που υπήρχε εκεί.
Παραμονή της γιορτής του Αγίου Στεφάνου, δηλαδή τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων, μετά τον μεγάλο πανηγυρικό εσπερινό αναβιώνει ένα παλαιό έθιμο, το κουρμπάνι. Πρόκειται για το τελετουργικό σφάξιμο και μαγείρεμα αρνιού, μοσχαριού, ταύρου ή αγελάδας, αν και τα τελευταία χρόνια σφάζεται και μαγειρεύεται και κοτόπουλο. Πριν από τη θυσία, στο σημείο όπου βρίσκεται η σαρκοφάγος, ο Μητροπολίτης Γέρων Δέρκων ευλογεί τα ζώα και οι κάτοχοί τους βουτούν ένα κομμάτι βαμβάκι ή ένα κομμάτι πανί στο αίμα των ζώων.
Στο παρελθόν ο Άγιος Στέφανος ήταν θέρετρο για τους ευκατάστατους Έλληνες της Πόλης.
Το όνομά του έχει συνδεθεί όχι μόνο με τον Πρωτομάρτυρα αλλά και με τη Συνθήκη Ρωσίας – Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που υπογράφτηκε το 1878 και είναι γνωστή ως Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου.
όπου το 1878 υπογράφηκε η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (φωτ.: el.wikipedia.org/A. Fabbretti)