ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ ΕΔΩ
Του Γιάννη Οικονομίδη
Λίγοι γνωρίζουν ότι η Κύπρος είναι η μόνη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της οποίας ο προκαθήμενος εκλέγεται με τη συμμετοχή και του λαού.
Οι αρχιεπισκοπικές εκλογές της 18ης Δεκεμβρίου ανέδειξαν τρία πρόσωπα ως επικρατέστερα στο λεγόμενο τριπρόσωπο. Από αυτούς έχοντας πάρει και τη μερίδα του λέοντος των ψήφων, επικρατέστερος βάσει των προβλέψεων υποψήφιος για το νέο αρχιεπισκοπισκοπικό θώκο, ήταν ο Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος.
Οι αρχιεπισκοπικές εκλογές της 18ης Δεκεμβρίου ανέδειξαν τρία πρόσωπα ως επικρατέστερα στο λεγόμενο τριπρόσωπο. Από αυτούς έχοντας πάρει και τη μερίδα του λέοντος των ψήφων, επικρατέστερος βάσει των προβλέψεων υποψήφιος για το νέο αρχιεπισκοπισκοπικό θώκο, ήταν ο Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος.
Όμως σε μία ανατροπή της τελευταίας στιγμής απέναντι στη λαϊκή βούληση, η Ιερά Σύνοδος της κυπριακής έκκλησίας έδωσε το θρόνο στο Μητροπολίτη Πάφου Γεώργιο, που τελικά υποστηρίχθηκε από 11 ιεράρχες ενώ ο Αθανάσιος - μόνο από 4. Ένα μέλος της συνόδου απείχε από την ψηφοφορία.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας του Ορθοδόξου ποιμνίου του νησιού, που έγινε στις 18 Δεκεμβρίου και καθόρισε τους τρεις κληρικούς που επρόκειτο να συνεχίσουν τον αγώνα για το αξίωμα του Αρχιεπισκόπου Κύπρου, ο Γεώργιος κατέλαβε τη δεύτερη θέση, λαμβάνοντας την υποστήριξη του 18,39 % των ψήφων των Ορθοδόξων πολιτών της Κύπρου που προσήλθαν στις κάλπες. Παρά το γεγονός ότι έχασε σημαντικά από τον Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιο (Νικόλαο), τον οποίο υποστήριξε το 35,68% των όσων ψήφισαν, ο Γεώργιος εκπλήρωσε τον κύριο στόχο του - να μπει στην πολυπόθητη τριάδα και να τρέξει στο δεύτερο στάδιο των εκλογών.
Τι μεσολάβησε όμως μέσα σε μόλις πέντε μέρες που ανέτρεψε τα προγνωστικά και τη θέληση του λαού;
Μα φυσικά το αόρατο «χέρι« της νέας τάξης πραγμάτων που διορίζει τους παγκόσμιους ηγέτες, τους οποίους θέλει να έχει υπό έλεγχο. Λέγεται Δύση, δυτικός κόσμος ή Αμερική;
Δεν είναι τυχαίο ότι η εκλογή του νέου Αρχιεπισκόπου έγινε είδηση σε όλα τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης του κόσμου, ενδεικτικής της σημασίας του νησιού και της εκκλησίας του για τα δόλια σχέδια ελέγχου και παγκόσμιας εξουσίας της ΝΤΠ.
Σε τι διέφερε ο Γεώργιος από τον Αθανάσιο; Σε ένα βασικό σημείο για τους υποκινητές της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Στη θέση που είχε πάρει ο Αθανάσιος που ήταν λιγότερο «καθαρή» - σε σχέση με το Γεώργιο- απέναντι στο Ουκρανικό.
Ο Αθανάσιος είχε υποστηρίξει ότι η κυπριακή εκκλησίας πρέπει να είναι γέφυρα ανάμεσα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και στο Πατριαρχείο Μόσχας αναφορικά με τη διάσπαση που προέκυψε με αφορμή το Ουκρανικό. Όμως επί της ουσίας έλεγε ότι το θέμα έχει κλείσει, προφανώς για να μην έχει επιπτώσεις στην εκλογική αναμέτρηση. Άγνωστο θα παραμείνει το τι θα έπραττε αν αναλάμβανε τον αρχιεπισκοπικό θώκο.
Υπενθυμίζεται ότι η σύγκρουση ξεκίνησε στις αρχές του 2019 όταν ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναγνωρισε μια νέα εκκλησία στο έδαφος της Ουκρανίας όπου επί δεκαετίες βρισκόταν υπό τον έλεγχο του Πατριαρχείου Μόσχας.
Με τον τρόπο αυτό ξεκίνησε ένας ιερός πόλεμος που έπαιξε κομβικό ρόλο και στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, τη νέα πράξη στον οκταετή εμφύλιο πόλεμο.
Η Κύπρος δεν ήθελε αρχικά να αναγνωρίσει τη νέα εκκλησία για να μη δυναμιτίσει περαιτέρω το κλίμα στην παγκόσμια ορθοδοξία. Εν μέσω όμως πιέσεων από το αόρατο χέρι της Νέας Τάξης Πραγμάτων, η Ιερά Σύνοδος υπό τον Μακαριστό Χρυσόστομο είχε βρει μια «μεσοβέζικη» λύση ώστε να μην υπάρχουν εντάσεις και ρήγματα εντός της κυπριακής εκκλησίας. Και το θέμα παρέμεινε στάσιμο, με κάποιους να αναγνωρίζουν, ενώ κάποιους άλλους όχι.
Ο νέος προκαθήμενος της Κυπριακής Ορθόδοξης Εκκλησίας Γεώργιος Γ', υποστηρίζει τη λύση στο πρόβλημα του διαιρεμένου νησιού και τον τερματισμό της κατοχής του βόρειου τμήματος της Κύπρου από την Τουρκία. Αυτό δήλωσε στην πρώτη του ομιλία μετά την εκλογή του το Σάββατο.
Τι δήλωνε ο Αθανάσιος Λεμεσού για το Ουκρανικό
Σε πρόσφατη συνέντευξη του, ο Αθανάσιος Λεμεσού έλεγε:
«Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας ομοφώνως, συμφωνούντος του Αρχιεπισκόπου, – και μάλιστα ο ίδιος είπε αυτό το πράγμα – αποφασίσαμε να παραμείνουμε ουδέτεροι, για να μπορέσουμε να λειτουργήσουμε σαν γέφυρα κοινωνίας μεταξύ του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και του Ρωσικού Πατριαρχείου. Και είπαμε θα μείνουμε ουδέτεροι σε αυτό το θέμα και ο Αρχιεπίσκοπος θα αναλάμβανε να κάνει επαφές να βοηθήσουμε να ξεπεραστεί η κρίση. Γιατί η Εκκλησία είναι Μία, δεν είναι Εκκλησία Ρωσική και Ελληνική. Η Εκκλησία του Χριστού είναι Μία. Ξαφνικά ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος, όπως είναι ο χαρακτήρας του τέτοιος, χωρίς να ενημερώσει καν την Σύνοδο, χωρίς να μας ρωτήσει, εμνημόνευσε ξαφνικά τον Επιφάνιο στην χειροτονία του Επισκόπου Αρσινόης. Και εγώ αντέδρασα σε αυτή την κίνηση, όχι γιατί μνημόνευσε τον Επιφάνιο, αλλά διότι αθέτησε την εντολή της Ιεράς Συνόδου, που η εντολή της Ιεράς Συνόδου είναι δεσμευτική για όλα τα μέλη της και για τον Αρχιεπίσκοπο. Μετά, όταν είδα ότι η Ι.Σ, φερομένη σωστά κατά την γνώμη μου, εκάλυψε τον Αρχιεπίσκοπο και είπε “εντάξει το έκαμε που το έκαμε, δεν ήταν καλά που έγινε, αλλά το έκαμε ο Αρχιεπίσκοπος, δεν μπορούμε τώρα να διαφωνούμε. Ας προχωρήσει ο Αρχιεπίσκοπος όπως αποφάσισε”. Εγώ το απεδέχθηκα αυτό το πράγμα και συλλειτούργησα με τον Αρχιεπίσκοπο στην πρώτη ευκαιρία που είχα, στην ονομαστική του εορτή, και κατακρίθηκα για αυτό. Και είχα άριστη σχέση με τον Αρχιεπίσκοπο. Θέλω να πω ότι η Ι.Σ. είναι αυτή που καθορίζει την πολιτική, την διαχείριση κάποιων εκκλησιαστικών θεμάτων».
