x 
Καλάθι - 0,00 €

Καλάθι

Το καλάθι σας είναι άδειο.

Ελεύθερη Ώρα

Λουκέτο στις Κοινωνίες από Ε.Ε.

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ

Για το μέγιστο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε, όχι μόνο εμείς, αλλά όλοι οι λαοί της Ευρώπης, δεν είπαν λέξη οι «εθνοσωτήρες» κατά την προεκλογική περίοδο. Ούτε και τώρα, τολμούν να το θίξουν. Άπαντες επιδίδονται σε μικροκομματικές αντιπαλότητες και σκορπούν υποσχέσεις που κανένα δεν πείθουν. Ποιο είναι αυτό το πρόβλημα; Η πολιτική λιτότητας που επιβάλλουν οι τραπεζίτες των Βρυξελλών στους πολίτες, για να μεγαλώσουν τα κέρδη των «ελίτ». Το σχέδιο τής Ευρωπαϊκής Ένωσης, ξεκίνησε με την κατασκευασμένη πανδημία, που έδωσε το πρόσχημα για «έκτακτα μέτρα». Δεν προέκυψε τυχαία ο COVID. Και η περιπέτεια των υποχρεωτικών εμβολίων του πονηρού Μπουρλά, είχε μελετηθεί από το Ιερατείο των Βρυξελλών.

Η μείωση τού πληθυσμού της Γης, απετέλεσε στόχο νοσηρών «επιστημονικών» εγκεφάλων, που εννοούν να μεθοδεύουν τις τύχες μας. Έβαλαν λουκέτο σε κοινωνίες. Ύστερα, ήλθε το μεγαλύτερο ενεργειακό και εμπορευματικό σοκ των τελευταίων 50 ετών, το οποίο προκλήθηκε από την απόφαση των δικτατόρων του μεγάλου κεφαλαίου, να επιβληθούν κυρώσεις, στον μεγαλύτερο προμηθευτή φυσικού αερίου της Ευρώπης. Τα τελευταία χρόνια, οι κυβερνήτες – άρχοντες τής Γερμανοευρωπαϊκής Ένωσης, κατέφυγαν σε τεράστια ελλείμματα για να καλύψουν τις καταστροφικές συνέπειες αυτών των κρίσεων που σχεδίασαν οι «ελίτ», όπως είχαν κάνει και μετά την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008. Με τον πονηρό αυτό τρόπο, επέτυχαν να συσσωρεύσουν μερικά από τα υψηλότερα  επίπεδα δημοσίου χρέους στην μεταπολεμική ιστορία. Και τώρα πάλι, όπως έγινε και προ δεκαετίας, ζητούν από τους εργαζόμενους και από τους απλούς πολίτες, να «πληρώσουν τον λογαριασμό». Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με υποκρισία Φαρισαίων, αφού προηγουμένως ενεθάρρυνε το δημόσιο χρέος τώρα ζητάει την μείωσή του σε όλο το μπλοκ.

Ας γυρίσουμε λίγο πίσω. Στις αρχές του 2020, η Ευρωπαϊκή Ένωση ανέστειλε τους απάνθρωπους αυστηρούς δημοσιονομικούς της κανόνες, προκειμένου να επιτρέψει στις χώρες, να ξοδεύουν όσα χρειάζονται. Αυτό μας είπε η πρόεδρος τής Επιτροπής, η μαντάμ Ούρσουλα φον ντερ Λάϊεν. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ο σύγχρονος παγκόσμιος δικτάτορας, παρενέβη τότε, ξεκινώντας ένα πρόγραμμα αγοράς ομολόγων, ύψους τρισεκατομμυρίων ευρώ, ώστε να ωθήσει τις κυβερνήσεις να χρηματοδοτήσουν τα διογκούμενα δημοσιονομικά ελλείμματά τους. Το επόμενο έτος, τα κράτη-μέλη συμφώνησαν επίσης σε ένα πολυδιαφημισμένο «σχέδιο ανάκαμψης» ύψους 750 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Οι ευρωλάγνοι έλεγαν πονηρά, ότι μ’ αυτά τα μέτρα, η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε διδαχθεί από τα λάθη του παρελθόντος, και είχε ξεπεράσει την προκατάληψή της υπέρ της λιτότητας! Αλλά, σύντομα αποκαλύφθηκε ότι τα δημοσιονομικά γεράκια της Ευρώπης, με πρώτη και καλύτερη την Γερμανία του Δ’ Ράϊχ, ξανάρχισαν τις συγκρούσεις των. Ο δημοσιογράφος Τόμας Φάτσι, γνωστός στον ευρωπαϊκό Τύπο, τα επεσήμανε όλα αυτά. Και ετόνισε, ότι η ευρωπαϊκή οικονομική και νομισματική ολοκλήρωση, είναι ένα θεμελιωδώς αντιδημοκρατικό σχέδιο, ένα σχέδιο που αποσκοπεί στο να θέσει την οικονομική πολιτική, εκτός ελέγχου των ψηφοφόρων. Η στέρηση των εθνών από τις εξουσίες τους για την έκδοση νομίσματος, ήταν ένας θεμελιώδης πυλώνας αυτού του σχεδίου ολοκληρωτισμού. Διότι κατ’ αυτόν τον τρόπο, οι κυβερνήσεις δεν έχουν άλλη επιλογή, από το να ακολουθούν τις πολιτικές που υπαγορεύονται από τον νέο εκδότη νομίσματος, δηλαδή την Γερμανοευρωπαϊκή ένωση…

Οι επιθυμίες των λαών, δεν παίζουν πλέον κανένα ρόλο. Οι κυβερνήσεις «ελίτ» των χωρών, για να αποφύγουν τις φωνές διαμαρτυρίας των εκλογέων τους, ενστερνίσθησαν αυτήν την διαδικασία ώστε να κρύψουν την κρίση του ευρώ. Και κυρίως, να δικαιολογούνται για τα αντιλαϊκά μέτρα που υιοθετούν. Διότι, κάποτε, πρέπει να μιλήσουμε ανοικτά. Η Ευρωπαϊκή Ένωση χρησιμοποίησε τις εξουσίες της, για να υπονομεύσει την δημοκρατία, και να επιβάλει αποκρουστική λιτότητα σε ολόκληρη την ήπειρο. Κι αυτή την λιτότητα, επιβάλλει σε χώρες κυρίως, όπως η Ελλάδα και η Ιταλία.  Η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα, κατευθύνει την μοίρα των λαών που έχουν χάσει με το ευρώ, την εθνική τους ανεξαρτησία.

Οι Βρυξέλλες ανακυκλώνουν τώρα το παλιό «Σύμφωνο Σταθερότητας» που σχεδίασαν για πρώτη φορά το 1997. Σύμφωνα με την πρόταση, οι χώρες με λόγο ελλείμματος προς το ΑΕΠ άνω του 3% ή λόγω χρέους προς το ΑΕΠ άνω του 60% - δηλαδή όρια που αποφασίστηκαν στην αισχρή εκείνη «Συνθήκη του Μάαστριχτ το 1992», θα πρέπει να εφαρμόσουν ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής. Όσο υψηλότερο είναι το έλλειμμα-χρέος, τόσο ταχύτερα θα πρέπει οι χώρες να μειώσουν τους δείκτες. Οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η πατρίδα μας, όπως και άλλες χώρες, θα έχουν επιπτώσεις στα λαϊκά στρώματα, στην μέγιστη πλειονότητα του πληθυσμού. Αυτά όλα, που εκθέτουμε πολύ συνοπτικά (τα γράφουν αναλυτικά ξένοι αρθρογράφοι) δεν τα μνημονεύει κανένα κόμμα.

Κανένα δεν τολμά να ομολογήσει ότι το ευρώ, είναι οι χειροπέδες στα χέρια των πολιτών όλων των χωρών. Το τι ψηφίζουμε, δεν έχει καμία σημασία. Όποια κυβέρνηση αναδειχθεί μετά τις δεύτερες εκλογές, θα είναι ετερόφωτη. Ασχέτως τι λένε οι πολιτικοί, τα προγράμματα χαράσσονται σύμφωνα με τις δυνατότητες που παρέχουν οι ξένοι δυνάστες των διεθνών Τραπεζιτών. Τα απροσχημάτιστα ψεύδη του Τσίπρα, που υποδύεται και τον… «λαϊκό αγωνιστή», εξαγρίωσαν τους ψηφοφόρους και τους έσπρωξαν μαζικά προς την Νέα Δημοκρατία, για να τον τιμωρήσουν. Τα κόμματα στην αγωνιώδη προσπάθειά τους να ανέλθουν στην εξουσία, αποφεύγουν να θίγουν το καθεστώς της ευρωπαϊκής σκλαβιάς, που απαιτεί πειθαρχία στο «στρατηγείο» των Βρυξελλών. Απ’ εκεί ξεκινούν τα δεινά, που δεν θεραπεύονται με την παρούσα κατάσταση.

Κι ο Μητσοτάκης που – όπως δείχνουν τα πράγματα – θα είναι και πάλι πρωθυπουργός, θα ακολουθήσει μέτρα, που θα κάνουν τους ψηφοφόρους να μετανοούν που τον εψήφισαν. ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, δεν πρόκειται όμως να καρπωθούν από τα εμπόδια που έχει η Νέα Δημοκρατία. Σαν Αντιπολίτευση, απογοήτευσαν αμφότεροι. Η ρητορική τους δεν βγήκε από τα παλαιοκομματικά πρότυπα. Κονταροχτυπιόνταν για προσωπικά θέματα, που ουδόλως απασχολούσαν τους ψηφοφόρους. Εξαντλούν ακόμα τα περιθώριά τους, σ’ αυτού του είδους την «πολεμική», επειδή δεν τολμούν να συγκρουστούν με τον παγκόσμιο δυνάστη, την Ευρωπαϊκή Ένωση, που εξυπηρετεί αποκλειστικά, τα συμφέροντα των διεθνών Τραπεζιτών.

Απ’ εκεί και πέρα, όταν μπορέσει και εμβαθύνει κανείς στην ουσία του προβλήματος, αντιλαμβάνεται πόσο κωμικά ακούγονται όσα λένε οι αρχηγοί περί «παροχών»! Ο Μητσοτάκης εκέρδισε, επειδή απέτυχαν παταγωδώς οι άλλοι να πείσουν, ότι ασκούν πραγματική Αντιπολίτευση. ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ αδυνατούν να καταλάβουν, ότι μπροστά στην πρωτοφανή τους ήττα, επιβάλλεται να αλλάξουν ηγεσίες. Ο Τσίπρας, δεν έχει να προτείνει τίποτε διαφορετικό απ’ όσα μας είπε μέχρι τώρα, και οι ψηφοφόροι του, τον αποδοκίμασαν. Η περίπτωση Ανδρουλάκη, παίρνει κάποιο κωμικό χαρακτήρα, αφού θέλει να εμφανίζεται ως… «θριαμβευτής»! Ο Δονκιχωτισμός, σε όλο του το «μεγαλείο». Θα είχε, ίσως, άλλη τύχη το ΠΑΣΟΚ εάν στην αρχηγία είχε τον Δημ. Μάντζο, που έδειξε ικανότητες.

Αξίζει, τέλος, να πούμε δύο καλά λόγια, γι’ αυτό το κόμμα που μέχρι χθες αγνοούσαμε. Την «ΝΙΚΗ» του κ. Δημ. Νατσιού, που έχει ξεκάθαρες εθνικές αρχές, σοβαρότητα και απέχει μία ανάσα από το κοινοβούλιο. Του αξίζει  μία καλύτερη τύχη…



e-genius.gr ...intelligent web software