Αγανακτεί, εξοργίζεται, περιφρονεί,

& στο τέλος απορρίπτει κι ΑΠΕΧΕΙ…

Μόνο το 42% ψήφισε τα κόμματα

του λεγόμενου «δημοκρατικού τόξου»

Κυνήγησαν το «τέρας» κι αυτό γιγαντώθηκε!

Χιλιάδες ψηφοφόροι ψήφισαν στις πρόσφατες εκλογές άλλα κόμματα και όχι τα συστημικά ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Και η πλειοψηφία του λαού σ΄ ένα ποσοστό που αγγίζει το 58% απείχε από την εκλογική διαδικασία με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Με άλλα λόγια δηλαδή ο λαός μετέτρεψε την αγανάκτηση, την οργή και την περιφρόνησή του σε ΑΠΟΧΗ και τους έστειλε στο καναβάτσο. Είναι ο ίδιος ο λαός που στο δημοψήφισμα με ένα 62% εναντιώθηκε στα μέτρα λιτότητας, στα μνημόνια και στην εξαθλίωση που τον οδηγούσαν οι τοκογλύφοι και εταίροι των Βρυξελλών και της γερμανικής ΕΕ. Αυτό το 58% της αποχής εκφράζει και πάλι την απέχθειά του απέναντι στους ξένους δυνάστες που επιδιώκουν να του αλλάξουν τον ελληνικό τρόπο ζωής, αρνείται την αριστερή και δεξιά πολιτική ορθότητα, στέκεται απέναντι στα κόμματα του δήθεν δημοκρατικού τόξου και παραμένει πιστό στις παραδοσιακές αξίες του Γένους.

Αυτό το μεγάλο ποσοστό του ελληνικού λαού που ακόμα ανθίσταται παρά την προπαγάνδα των ξένων και εγχώριων συμφερόντων, αν υπήρχε σήμερα ένας ηγέτης σαν τον Τάσσο Παπαδόπουλο, ή σαν τον Χριστόδουλο, θα κατόρθωνε να το εκφράσει και να διασφαλίσει το μέλλον της χώρας. Δυστυχώς τους “φάγανε”!!! Και τον Τάσσο και τον Χριστόδουλο! Η Ελλάδα σήμερα έχει πολιτικούς ηγέτες που προσκυνούν τις ξένες δυνάμεις και εκτελούν τις εντολές τους για την εφαρμογή των γεωπολιτικών τους σχεδίων!

Και για να καλύπτονται απέναντι στο λαό επιμερίζονται διαχρονικά τις ευθύνες της διαχείρισης ώστε να μένουν στο απυρόβλητο και ταυτόχρονα να αυτοχαρακτηρίζονται ηγέτες κομμάτων του δήθεν δημοκρατικού τόξου που ευστόχως η πανουργία του Ευάγγελου Βενιζέλου ενέταξε στην πολιτική ορολογία. Υπάρχει μεγαλύτερος ρατσιστικός χαρακτηρισμός από αυτόν; Ποιος πλην του λαού μπορεί να βαφτίσει ένα κόμμα δημοκρατικό ή όχι; Και ποιος θα μπορέσει να ξεχωρίσει ποιος έφταιξε περισσότερο από τον άλλον αφού όλοι υπηρέτησαν τον ίδιο αφέντη; Σε τι διαφέρουν δηλαδή σχετικά με τις ευθύνες διαχείρισης ο Γιωργάκης από τον Κωστάκη, τον Αντώνη και τον Βαγγέλη ή τον Αλέξη; Όλοι υπέκυψαν στην Μέρκελ και στις ΗΠΑ και σαν καλά παιδιά εφάρμοσαν τις εντολές. Και επειδή θα βρεθεί κάποιος που θα ισχυριστεί ότι δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς, η απάντηση είναι μία: Αφού υπήρχε τέτοια εθνική ανάγκη, γιατί δεν ενώθηκαν σαν μια γροθιά απέναντι στους ξένους; Και γιατί δεν βρέθηκε ένας από αυτούς να προτάξει το εθνικό συμφέρον και να υψώσει τη φωνή του; Δεν λέω να βγαίναμε από το ΝΑΤΟ, ή να τα σπάγαμε με τις ΗΠΑ ή να φεύγαμε από την ΕΕ. Όχι! Να συμφωνούσαμε με τους εταίρους σε όλα αλλά με προϋποθέσεις. Όχι ξεβράκωτοι! Αυτό δεν το κατορθώσαμε. Και δεν το πετύχαμε γιατί όλοι τους ήθελαν να γίνουν πρωθυπουργοί! Κι ο Γιωργάκης και ο Αντώνης και ο Βενιζέλος και ο Αλέξης. Να γιατί οι ξένοι τους έβαλαν στη σειρά ώστε ο καθένας στην ώρα του να προσθέσει και μια αλυσίδα στο λαιμό του λαού! Μπορείτε να φανταστείτε όλους τους πολιτικούς αρχηγούς υπό τον Παπούλια τότε και αργότερα υπό τον Παυλόπουλο να πηγαίνουν μαζί στις Βρυξέλλες; Ό,τι χειρότερο για τους δυτικούς! Δεν το έκαναν. Ήθελε ο καθένας να φανεί πιο άξιος από τον άλλον για να κριθούν όλοι στο τέλος ως μοιραίοι, άβουλοι κι αντάμα ανεπαρκείς να διαχειριστούν τα προβλήματα.

Τώρα απέναντι στα δήθεν κόμματα του δημοκρατικού τόξου υψώνονται τα κόμματα που αντιτίθενται στην πολιτική της δεξιάς και αριστερής πολιτικής ορθότητας. Και μπορεί σήμερα που είναι η αρχή να έχουν μικρά ποσοστά αλλά η ουσία είναι πως εκφράζουν την πλειοψηφία του λαού που δεν έχει μετατραπεί ακόμα σε ψήφο. Ίσως στις προσεχείς εκλογές να γίνει το επόμενο βήμα και μπουν στη Βουλή. Τότε τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Τίποτα όμως δεν πάει χαμένο. Οι διεργασίες των τελευταίων ετών, οι ζυμώσεις, οι διάφορες κινήσεις οδήγησαν σήμερα στο ζητούμενο. Όλοι άρχισαν να υπολογίζουν τον παράγοντα του νέου αντισυστημικού αντιπάλου! Χωρίς τους ναζιστές και φασίστες. Χωρίς τις αγκυλώσεις του παρελθόντος. Χωρίς παρωχημένα συνθήματα και χωρίς πατριδοκαπηλίες.

Στα δήθεν δημοκρατικά και προοδευτικά κόμματα επικρατεί σήμερα μια σύγχυση και ένας φόβος. Σήμερα ακούγεται αυθεντικά ο λόγος της Ρωμιοσύνης, απέναντι στα συνθήματα του ορθολογισμού και της νέας τάξης πραγμάτων. Σήμερα ορθώνεται ο λόγος του Ευαγγελίου στη ζωή απέναντι στην αθεϊστική τάση των ορθολογιστικών κομμάτων. Σήμερα εκφράζεται η πηγαία πατριωτική διάθεση χωρίς τους καθ΄ έξιν πατριδοκάπηλους .Σήμερα εκφράζεται ο έμπρακτος σεβασμός απέναντι στο θεσμό της οικογένειας και η αντίθεση στην παρά φύση ζωή και στην σεξουαλική ασυδοσία.

Βέβαια θα υπάρξει αντιπαλότητα. Θα υπάρξει πόλεμος ιδεών. Και εκεί οι νέοι εκφραστές των διαχρονικών αξιών του Γένους δεν έχουν πρόβλημα. Οι δυσκολίες βρίσκονται αλλού. Η πρώτη δυσκολία είναι η προσαρμογή των νέων κομμάτων, η διαχείριση και η διατύπωση των ιδεών τους με πολιτικούς όρους και συμπεριφορές. Η Βουλή δεν είναι ιερά σύνοδος ούτε κατηχητικό σχολείο. Θα πρέπει λοιπόν να προσαρμοστούν για να μη γίνουν περίγελος. Και η δεύτερη δυσκολία είναι ο ελλοχεύων κίνδυνος να παρασυρθούν από αλλότρια πονηρά πνεύματα και να υποταχτούν σε συμφέροντα που θα θελήσουν να τα ποδηγετήσουν. Η μελλοντική πορεία είναι πολύ επικίνδυνη. Πριν φέξει όμως πάντοτε επικρατεί μαύρο σκοτάδι…