Ο καταστροφικός σεισμός στη νοτιοανατολική Τουρκία, πλησίον των συνόρων της με την Συρία, μεγέθους 7,8 της κλίμακος Ρίχτερ, που συνετελέσθη στις αρχές Φεβρουαρίου και οι συνεχείς μετασεισμοί, έχουν συνταράξει τις ηγεσίες και τους λαούς των δύο χωρών, οι οποίες μετρούν αναρίθμητες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και ευρίσκονται αντιμέτωπες με την πλήρη κρατική διάλυση που προεκλήθη λόγω της καταρρεύσεως απειράριθμων κτιριακών συγκροτημάτων και υποδομών, στις πληγείσες από τον Εγκέλαδο περιοχές. Η Ελλάς και άλλες χώρες έσπευσαν άμεσα, ώστε να συνδράμουν στην αντιμετώπιση της προπεριγραφείσας καταστάσεως, αποστέλλοντας κυρίως στην Τουρκία, ανθρωπιστικό υλικό πρώτων βοηθειών για την αντιμετώπιση της τραγωδίας. Πανάξια υπήρξε και η συνεισφορά των απεσταλμένων στην Τουρκία, κλιμακίων της ελληνικής ΕΜΑΚ, τα ηρωικά στελέχη της οποίας, πρωτοστάτησαν στην διάσωση πλήθους ανθρώπων που ευρίσκοντο εγκλωβισμένοι στα ερείπια των πολυκατοικιών και κάθε κατασκευής που κατέρρευσε ένεκα των σεισμών. Είναι εξάλλου αντικειμενικά αποδεκτό από την πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού, ανεξαρτήτως κομματικών και ιδεολογικών τοποθετήσεων, ότι η απόφαση του ελληνικού κράτους να αποστείλει στην Τουρκία την δέουσα ανθρωπιστική βοήθεια, υπήρξε ορθή. Άλλωστε, τα βασικά στοιχεία που διαφοροποιούν τους Έλληνες από τους Τούρκους, είναι ο Απαράμιλλος Πολιτισμός που εκκινεί από την εποχή της Αρχαίας Ελλάδος, καθώς και ο πλούσιος συναισθηματισμός, ο έντονος ψυχισμός, ο γνήσιος ανθρωπισμός και η ανιδιοτελής αλληλεγγύη μας προς εκείνον που πραγματικά έχει ανάγκη, ήτοι στοιχεία ποιοτικά, ηθικά και ψυχικά που είναι συνυφασμένα με τις Λαϊκές Παραδόσεις μας και απορρέουν από τις Αρχές και τις Αξίες της Ελληνορθοδοξίας.

          Πέραν της Τουρκίας όμως, ο ανωτέρω σεισμός έπληξε εξίσου και την γειτονική Συρία. Η Συρία όμως, ήτοι μία χώρα φίλα προσκείμενη στην Ελλάδα, η οποία ουδέποτε υπήρξε εχθρική προς την Πατρίδα μας και δεν προκάλεσε στο παρελθόν γενοκτονίες και διωγμούς κατά του Ελληνικού Έθνους, ούτε και απείλησε με πόλεμο την Ελλάδα κατά την σύγχρονη εποχή, μία χώρα που διαθέτει έντονο το Ορθόδοξο Χριστιανικό στοιχείο, μία χώρα εν τέλει η οποία υπέστη και η ίδια ανυπολόγιστες καταστροφές από τον σεισμό, όπως και η Τουρκία, δεν έτυχε του ίδιου έντονου ανθρωπιστικού ενδιαφέροντος από την Ελλάδα. Εν ολίγοις, στην περίπτωση της Συρίας τα πάντα λειτούργησαν υποτονικότερα, είτε πρόκειται για την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας και την εν γένει αλληλεγγύη της Ελληνικής Πολιτείας, είτε όσον αφορά την δημοσιογραφική κάλυψη των επικρατουσών συνθηκών στις σεισμογενείς περιοχές, εκ μέρους των ελληνικών τηλεοπτικών διαύλων οι οποίοι αναλώθηκαν επί το πλείστον, στην μονόπλευρη προβολή των τεκταινομένων στην Τουρκία και όχι τόσο στην Συρία. Προφανώς, η Ευρωπαϊκή Ένωση και σύμπας ο Δυτικός Κόσμος, που καθορίζουν σε μέγιστο βαθμό κάθε κίνηση των υπαγόμενων σε αυτούς κρατών, τρέφουν μεγαλύτερη εκτίμηση στο μισαλλόδοξο τουρκικό καθεστώς Ερντογάν, εν συγκρίσει με το ηρωικό συριακό καθεστώς Άσαντ.

          Ως προς την πορεία των διμερών ελληνοτουρκικών σχέσεων, είναι πασιφανές ότι τις εντυπώσεις έκλεψε ο θερμός εναγκαλισμός των Υπουργών Εξωτερικών Ελλάδος και Τουρκίας, κ.κ. Νικολάου Δένδια και Μεβλούτ Τσαβούσογλου αντιστοίχως, κατά την επίσκεψη του Έλληνα αξιωματούχου στις πληγείσες περιοχές. Το εν λόγω στιγμιότυπο έκανε τον γύρο του κόσμου, γεννώντας προσδοκίες σε ορισμένους αφελείς, ανιστόρητους και πολιτικά ανίδεους, οι οποίοι πίστεψαν ότι με αφορμή τους σεισμούς και την αποστολή πάσης φύσεως βοήθειας στην Τουρκία εκ μέρους της Ελλάδος, η κατάσταση θα μεταβληθεί προς το καλύτερο. Διαπιστώσαμε έκπληκτοι ότι ειδικά στον χώρο των Μέσων Κοινωνικής Δικτυώσεως τα οποία καλώς ή κακώς διαμορφώνουν σε σημαντικό ποσοστό την Κοινή Γνώμη, ουκ ολίγοι χρήστες αυτών, ανήρτησαν τουρκικές σημαίες ως ένδειξη συμπαραστάσεως, υποστηρίζοντας ότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις θα εξομαλυνθούν. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο βέβαια, μόνο στην σφαίρα της φαντασίας ορισμένων υφίσταται. Η Τουρκία ακόμη και τώρα που κυριολεκτικά παραπαίει, δεν πρόκειται να τερματίσει τις παραβιάσεις στον ελληνικό εναέριο χώρο και στα θαλάσσια σύνορά μας. Αναλύοντας τα γεωπολιτικά δεδομένα, την τουρκική νοοτροπία και ιδιοσυγκρασία, είναι βέβαιο ότι η εκτόξευση των τουρκικών απειλών κατά της Ελλάδος θα συνεχιστεί αμείωτα, προκειμένου να μην ασκήσουμε τα κατοχυρωμένα από το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θαλάσσης, Κυριαρχικά Δικαιώματά μας, της επεκτάσεως των ελληνικών χωρικών υδάτων από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια και της ανακηρύξεως της Ελληνικής Α.Ο.Ζ. στο Αιγαίο Πέλαγος. Η Τουρκία θα συνεχίσει να εφαρμόζει το σχέδιο ισλαμικού εποικισμού της Ελλάδος μέσω της προωθήσεως λαθρομεταναστών στην Ελλάδα, δια του Έβρου και των ελληνικών θαλασσών. Θα εξακολουθεί να ζει με τις ονειρώξεις περί της ανύπαρκτης «γαλάζιας πατρίδας». Θα επιμείνει στην αμφισβήτηση της ελληνικότητος του Αιγαίου, όπως συμβαίνει από το 1996, μετά το θερμό επεισόδιο στα Ίμια, απαιτώντας ταυτόχρονα, την αποστρατιωτικοποίηση των Ελληνικών Νησιών του Ανατολικού Αιγαίου. Θα διατηρήσει τον παράνομο στρατό κατοχής στην Κύπρο απειλώντας την Μεγαλόνησο για νέα δεινά. Δεν θα παύσει την προσπάθεια αποσταθεροποιήσεως στην Δυτική Θράκη, υποδαυλίζοντας τα πάθη μέσω του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή, καταστρατηγώντας την 100 ετών Συνθήκη της Λωζάνης, η οποία πασιφανώς ομιλεί για μουσουλμανική και ουχί «τουρκική» μειονότητα, όπως αυθαίρετα και απαράδεκτα διατείνεται η Τουρκία. Η Τουρκία θα αρνείται πάντα την αναγνώριση της Γενοκτονίας κατά του Ελληνισμού του Πόντου και δεν θα ζητήσει συγγνώμη για τους ανελέητους διωγμούς που υπέστησαν οι  Έλληνες της Ιωνίας, της Κωνσταντινουπόλεως, της Ίμβρου και της Τενέδου, οι οποίοι ξεριζώθηκαν από τις πατρογονικές εστίες τους, αφού πρώτα μεγαλούργησαν επί 2,5 χιλιάδες έτη στις Αλύτρωτες Πατρίδες του Έθνους.

          Θα είναι ευχής έργον επομένως, εάν η ελληνική κυβέρνηση δεν παρασυρθεί από το πρόσκαιρο και φαινομενικά καλύτερο κλίμα, διότι είναι θέμα χρόνου αυτό να μεταβληθεί προς το χειρότερο και η Τουρκία να επιδείξει εκ νέου το πραγματικό απεχθές πρόσωπό της. Το αυτό συνέβη άλλωστε και το 1999, όταν ο Εγκέλαδος κτύπησε και τότε βάναυσα την Τουρκία και εν συνεχεία την Ελλάδα. Παρόμοια συμβάντα επίπλαστης και κροκοδείλιας τουρκικής υποχωρητικότητος συνέβαιναν ανέκαθεν, από την εποχή της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, κάθε φορά που οι Τούρκοι αισθάνονταν μειονεκτικά, έως ότου να ανασυνταχθούν και να επανέλθουν δριμύτεροι κατά του Έθνους των Ελλήνων. Ας το κατανοήσουν οι ιθύνοντες καλά και ας μην εθελοτυφλούν. Η αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας δεν πρέπει να συγχέεται με τις Διεθνείς Σχέσεις, την Εξωτερική Πολιτική και την Εθνική Άμυνα, ήτοι παράγοντες που δεν δύναται να μεταβληθούν επειδή η Τουρκία ευρέθη στην δίνη του φυσικού φαινομένου του σεισμού. Η Τουρκία είναι και θα παραμείνει ο προαιώνιος εχθρός της Ελλάδος, έστω και αν κάποιοι πιστεύουν ή τους συμφέρει να προβάλουν την βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, επειδή τάχα η Τουρκία αισθάνεται υποχρεωμένη στην Ελλάδα λόγω της χείρας βοηθείας που έτεινε η Χώρα μας σε μία δύσκολη στιγμή. Η Τουρκία δυστυχώς, θα συνεχίσει το τυφλό μίσος για την Ελλάδα διότι απλούστατα, στοχεύει πάγια στην ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ασχέτως εάν στην εξουσία ευρίσκεται ο «Σουλτάνος» Ερντογάν ή κάποιος εκπρόσωπος της κεμαλικής πολιτικής σχολής. Επομένως, το θέμα δεν είναι η Τουρκία και οι σεισμοί. Το ζήτημα είναι τι πράττουμε εμείς ως Έλληνες. Θα παραμείνουμε λοιπόν θλιβεροί θεατές της παρακμιακής εποχής που διαρκεί από το 1974 έως σήμερα, εκδηλώνοντας κατά καιρούς ενδοτικές και εθνομηδενιστικές τάσεις ή θα αναθεωρήσουμε την φοβική Εξωτερική Πολιτική μας, μετατρέποντας αυτήν σε Εθνική, Αντάξια των Ενδόξων Προγόνων μας, οι οποίοι ενίκησαν επανειλημμένως τον προερχόμενο από την Ανατολή κίνδυνο, καθιστώντας την Ελλάδα Μεγάλη και τους Έλληνες Υπερήφανους για την Σπάνια Καταγωγή τους και την Λαμπρή Ιστορία τους;