Του Γιώργου Μιχαλόπουλου

Άκου, πατέρα! Η Ελεύθερη Ώρα, η μεγάλη σου ερωμένη όπως μου έλεγες, έχει σήμερα γενέθλια! Έγινε 41 ετών και βαδίζει στα 42! Άκου, πατέρα! Πού πας καραβάκι με τέτοιο καιρό, έγραφες στα πύρινα άρθρα σου και τα έβαζες με Θεούς και δαίμονες για να υπερασπιστείς τα Ιδανικά σου. Για το «Έθνος και την Αλήθεια», έγραφες στην προμετωπίδα της Ε.Ω. στις 19 Ιανουαρίου του 1981 και με έκανες κι εμένα να ερωτευτώ και το Έθνος και την Αλήθεια!

Άκου, πατέρα! Εκεί ψηλά που μας βλέπεις, να είσαι Υπερήφανος για όλους εμάς. Τους Πιστούς στο Όνειρό σου. Τη Χαρούλα, την Κατερίνα, τη Βούλα, τον Βαγγέλη, τον Νίκο, τον Χάρη, τον Ζαχαρία, τη Μαργαρίτα, τον Γιάννη, τον Παναγιώτη, τον Άγγελο και τη Βιβή, σε όλους όσους σε πιστέψαμε και συνεχίζουμε…

Άκου, πατέρα! Τούτη η γραφή υπάρχει για σένα, μέσα από Εσένα. Είναι Όρκος αίματος προς όλους τους Αναγνώστες ότι θα συνεχίσουμε για το Έθνος, την Αλήθεια και την Ορθοδοξία. Η πορεία συγχωρεί τα λάθη, δεν συγχωρεί την προδοσία. Και εμείς θα συνεχίσουμε την Πορεία σου, με κάθε τίμημα, με κάθε κόστος!

Άκου πατέρα! Το ποίημά σου από τη συλλογή σου «Είσοδος από την έξοδο κινδύνου», έχει χαραχθεί για πάντα στη ψυχή μου:

Φτιαγμένος από άγνωστο μέταλλο.

Φράγμα από πέτρες άγνωστου αστερισμού.

Πολέμαρχος με άγνωστα όπλα.

Εραστής ατελείωτος όσο και μοναχικός.

Με ωδίνες στο πρόσωπό του, όσο και με φτερά γελοίου…

Τον γνωρίζαμε.

Ζούσε ανάμεσά μας

Αλλά δεν τον ξέραμε…