x 
Καλάθι - 0,00 €

Καλάθι

Το καλάθι σας είναι άδειο.

Ελεύθερη Ώρα

H λοιμική της επιβεβλημένης κομματοκρατίας

Το δομικό πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζει η αξιωματική αντιπολίτευση συνίσταται εις το γεγονός ότι πνέει τα λοίσθια και φυλλορροεί, ένεκεν και συνεπεία της πρωτοφανούς ήττας και εν ταυτώ, το εσωτερικό πλήγμα το οποίο εκ βάθρων υπέστη, λόγω της τραγικής μειώσεως των ποσοστών της.

Τούτο εξηγείται εκ του γεγονότος ότι κατ’ ουσίαν ουδόλως ήσκησε δριμεία αντιπολιτευτική κριτική προς το νυν κυβερνών κόμμα, πέραν της, φληναφηματικής υφής, ιδεολογικής ρητορικής, γεγονός το οποίο απέδειξε ότι αφενός πρόκειται δια ένα άκρως κουρασμένο κόμμα λόγω της επί μακρού παραμονής του Αλέξη Τσίπρα και εξ ετέρου ότι πρόκεται δια ένα ιδεολογικώς κορεσμένο κόμμα και άκρως ακραίο το οποίο τείνει να περιοριστεί εις ένα μικρό ποσοστό, ως ανέκαθεν ίσχυε.

Τα μέχρι τούδε πεπραγμένα, αποδεικνύουν  πανηγυρικά, ότι ο Σύριζα ήτο ένα κόμμα εύλογης και δεδικαιολογημένης αγανακτήσεως της κοινής γνώμης, μετά την αισχρή διακυβέρνηση, Ν.Δ-Πασόκ-Δήκκι, εν έτει 2012-2014, διαρκούντος του δεύτερου μνημονίου και εντεύθεν, το οποίο δια της στιλπνής πλην κιβδήλου συνθηματολογίας, συσπείρωσε την πλειονοψηφία των πολιτών, οι οποίοι ευαγγελίζοντο δήθεν μία αριστερή διακυβέρνηση εντός Ευρώπης, πλην όμως εκτός Ευρώ και εν γένει καθόλα απαλλαγμένη από μνημονιακές δεσμεύσεις, πλην όμως ταύτα, απεδείχθησαν όνειρα θερινής νυκτός καθότι ο Σύριζα απετέλεσε το πιο συστημικό φιλοαμερικανικό κόμμα, άρρηκτα προσδεδεμένο εις τις επιταγές της Μέρκελ και εν γένει της Γερμανικής επικατοχής.

Τρανή απόδειξη τούτου καθίσταται το θεσμικό πραξικόπημα, να ποδοπατηθεί η βούληση του Ελληνικού λαού διά του δημοψηφίσματος του  Ιουλίου του 2015, όπου ασμένως και ανενδοιάστως μετέτρεψε το Όχι εις Ναι, με αποτέλεσμα να κλυδωνισθεί εκ βάθρων το θεμέλιον της Δημοκρατίας, η βάση δηλαδή της πηγής των ελευθεριών, δηλονότι η λαϊκή κυριαρχία, πλην όμως και τότε δεν άλλαξε τίποτε, διότι μοιραία, το αυτό κόμμα δέον όπως διαδοχικά κατά το σύστημα, κυβερνήσει, όπερ και εγένετο, έως το 2019.

Ο Σύριζα, εκποιώντας γηθοσύνως και μετά περισσής ανέσεως το Μακεδονικό, αφού κατήργησε τον Οκτώβριο του 2015, την προστασία της πρώτης κατοικίας εκτός Νόμου Κατσέλη, μετά ταύτα, επέτρεψε την σωρεία μεταναστών να εισβάλλουν ανεξέλεγκτα εις την Πατρίδα μας ωσεί εποικισμού, διαμηνύοντας ότι η Θάλασσα δεν έχει σύνορα, το Αιγαίο ανήκει  εις τους ιχθείς του και άλλα ιλαροτραγικά αλλά και εν ταυτώ ιδιαίτατα επικίνδυνα δια την εξωτερική πολιτική και την σοβαρότητα της χώρας, εις τις Διεθνείς σχέσεις.

Ως εκ τούτου, δοθέντος ότι το Πασόκ, συν τω χρόνω προϊόντι αναβιώνει, συνεπάγεται εξ όσων φαίνεται, ότι ο λαός, ο οποίος μετατοπίστηκε εις τον Σύριζα, επαναπατρίζεται εις την βάση της Κεντροαριστεράς αφήνοντας τον Σύριζα περιχαρακωμένο εις τις ακραίες ανθελληνικές ιδεοληψίες του.

Τα γενεσιουργά αίτια της ήττας, πέραν του γεγονότος ότι ο Αλέξης Τσίπρας επί 17 έτη, άγνωστον πώς, απετέλεσε τον αδιαμφισβήτητο ηγέτη ενός κόμματος εξουσίας, ο οποίος καίτοι λαμβάνει δεύτερη συντριπτική εκλογική ήττα, ιδίως τώρα, παρά ταύτα, παραμένει κραταιός, παρά τις όποιες εύλογες εστίες στάσης και αμφισβητήσεως έχουν δημιουργηθεί εις τους κόλπους του εν λόγω κόμματος.

Είναι λοιπόν πρόδηλο, ότι άλλοι είναι οι αφανείς ιθύνοντες νόες οι οποίοι κινούν αδήλως τα νήματα και λαμβάνουν τις αποφάσεις δια τους ηγέτες των κομμάτων, πλειστάκις, δια ακαταλήπτων εις εμέ κριτηρίων, τα οποία αφίστανται της αντικειμενικής πραγματικότητας ή τουλάχιστον της εις ημάς προσπελάσιμης αντίληψης περί των πολιτικών πραγμάτων.

Εν πάση περιπτώσει, το ζήτημα καθίσταται καίριο και ζέον κατά πόσο δηλαδή ο Σύριζα μετά και την δρομολογούμενη ήττα της 25ης-06-2023, θα δύναται να συνεχίσει με τον Αλέξη Τσίπρα ή και κατά πόσο το ίδιο το κόμμα θα υφίσταται με αυτά τα ποσοστά ή θα επανέλθει εις την χρόνια προτεραία του κατάσταση, ήτοι, ένα κόμμα το οποίο ασθμαίνοντας εισήρχετο, εις την Βουλή.

Η έλλειψη ιδεολογίας αλλά και ενός αρκούντως πειστικού αφηγήματος εν συνδυασμώ και μετά την 4ετή διακυβέρνηση του Σύριζα,  δημιούργησε την εντύπωση προς την κοινωνία, ότι κάπου επαναπαύτηκε, μη έχοντας την ικμάδα αλλά και την διάθεση να τροφοδοτήσει ένα όραμα προς τον κόσμο, πέραν της πεπατημένης ρητορικής, της ιδεολογικής διχοστασίας και της εξυπηρετήσεως των ημετέρων.

Εν κατακλείδι, ο Σύριζα, εν πολλοίς μεταξύ άλλων, καθίσταται πρωταίτιος δια την συντριπτική νίκη της Ν.Δ, η οποία εξίσου ήτο τραγική κατά την παρελθούσα διακυβέρνηση, πλην όμως, ουχί μόνον διατήρησε τα ποσοστά της ούσα κυβέρνηση, αλλά τα επαύξησε, κιόλας, σημειώνοντας απαράμιλλο ιστορικό προηγούμενο, τούτο διότι μεταξύ άλλων, ο λαός ψήφισε με γνώμονα, «δυοίν κακοίν προκειμένοιν, το μη χείρον βέλτιστον».

Η συμβολή της τέχνης της προπαγάνδας και της πολιτικής ψευδολογίας αναγορεύονται και τυποποιούνται συστηματικά και διαχρονικά ως τις δυό θεμελιώδεις συνιστώσες του πυρήνα της μαχόμενης πολιτικής, διότι επ’ άπειρον επηρεάζουν σαφώς και ποδηγετούν υποβολιμαία την κοινή γνώμη προς μία ορισμένη κατεύθυνση, την οποία οι πολιτικοί βούλονται και βουλεύονται, ως επί το πλείστον, ενάντια εις το αντικειμενικό δημόσιο συμφέρον, πράγμα όμως το οποίο αδυνατούν, λόγω πλάνης, να συνειδητοποιήσουν με ενάργεια και να διακρίνουν οι πολίτες.

Ανεξαρτήτως όμως των βαρύγδουπων φράσεων και εμβριθών πολιτικών αναλύσεων, ή νομικών διαπιστώσεων, άχρι τούδε, συνάγει κανείς, εκών- άκων, ή ανεξαρτήτως εάν συντάσσεται με την Ν.Δ ή εμπίπτει στην ενταύθα Ν.Δ του κ. Μητσοτάκη, ή όσης τεκμηριωμένης έντασης διαφωνία και αν λυσιτελώς προβάλλει, ενάντια εις την διαχείριση εισέτι και της εξωτερικής πολιτικής, διαρκούντος του Ρωσο-Ουκρανικού Πολέμου, ή την σφοδρή επίκριση για τις πλημμέλειες της πανδημίας, δια τους στυγνούς πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, για τα θεσμικά πραξικοπήματα, εις την Δικαιοσύνη, για τις τραγικές θεσμικές αβελτηρίες εις τον κρατικό μηχανισμό και την αιτιώδη πρόκληση της νωπής εθνικής τραγωδίας, το μόνον βέβαιο, είναι ότι η πλειονοψηφία του Ελληνικού λαού, μόλα ταύτα, τον εμπιστεύτηκε, δίδοντάς του κραταιά και στέρεα εντολή, να αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας, ίσως εις την πιο κρίσιμη καμπή της Ελλαδικής ιστορίας, καθ’ ην διακυβεύονται μείζονα ιστορικά ζητήματα, ιδίως, ως πανθομολογουμένως φημολογείται, ως προς την συνεκμετάλλευση του Αιγαίου.

Ωσαύτως, καλώς ή κακώς, η αντικειμενική κρίση καθίσταται ότι το κόμμα της Ν.Δ παρέμεινε αλώβητο, εις τις αλλεπάλληλες κρίσεις (μνημόνια, εθνικά θέματα, πανδημίες) και εις τους χρόνιους κλυδωνισμούς, εξ αντιδιαστολής με τα λοιπά κόμματα, παρά της Ν.Δ εκ δεξιών, ή εις το Κέντρον, ή εις την Αριστερά, τα οποία φυλλορρόησαν, καίτοι διακυβέρνησαν, όπως εν προκειμένω η αξιωματική αντιπολίτευση του Αλέξη Τσίπρα, η οποία υπέστη προδήλως φθορά εις τις πρόσφατες εκλογές, παρά το γεγονός ότι δεν ήτο κυβέρνηση.

Εις τον αντίποδα πάλι,  άξιο ιστορικής μνείας καθίσταται ότι ο κ. Μητσοτάκης, ουχί μόνον εκ των ιδιαίτατα εξ αντικειμένου δυσχερών τετραετιών, κατόρθωσε να διατηρήσει, όντας ως κυβέρνηση εις την πρώτη γραμμή και αναποδράστως εις το στόχαστρο της εν γένει συλλήβδην κοινοβουλευτικής αντιπολιτεύσεως, αλλά και της εξω-κοινοβουλευτικής δριμείας κριτικής, αλλά και της Διεθνούς πολλές φορές αποδοκιμασίας, αλλά έτι περαιτέρω και επί μάλλον και μάλλον να αυξήσει, έστω και δι’ ολίγον τα ποσοστά του, πράγμα το οποίο τον αναγορεύει, μεταπολιτευτικά, τουλάχιστον ιστορικά, έως αποδείξεως του εναντίου, τον αδιαμφισβήτητο ηγέτη της Ελλάδας, ο οποίος απηχεί, τον μέσο Έλληνα, εις τα λεγόμενα του οποίου νιώθει ασφάλεια, ευαρεσκόμενος ο εν λόγω πολιτικός ανήρ να εξακολουθεί να πηδαλιουχεί την Πατρίδα μας.

Εν κατακλείδι, μολονότι εγώ διαφωνώ εκ βάθρων, με τις μέχρι τούδε επιλογές του, αλλά και με τα κριτήρια ενάσκησης  της ψήφου του καθεύδοντος Ελληνικού λαού, πλην όμως εκ του αποτελέσματος και της κρίσιμης ιστορικής στιγμής την οποία σήμερον διανύουμε, έχει γραφεί μία πρωτόγνωρη τροχιά επιτυχίας μακράν δια το συγκεκριμένο πολιτικό πρόσωπο, το οποίο άλλους πολίτες τους ευχαριστεί και άλλους τους προβληματίζει. Το μέλλον, το γε νυν έχον, προοιωνίζεται, εξ αντικειμένου άδηλον .

 



e-genius.gr ...intelligent web software