ΟΧΙ και στην (ε)αυτοπροδοσία

Του Κώστα Δημ. Χρονόπουλου, 

Ιατρού

Αυτονόητος ο σεβασμός, δικαιολογημένη η υπερηφάνεια, ευεξήγητος ο θαυμασμός για το έπος του 1940 και το Ελληνόπρεπο ΟΧΙ που είπε ο μεγάλος  Έλληνας  Ιωάννης Μεταξάς. Ασυγκράτητος ο ξεσηκωμός σύσσωμου του λαού που τον ακολούθησε, με αποτέλεσμα τα ασύλληπτα ελληνικά κατορθώματα. Έκτοτε ακούστηκαν, γράφτηκαν, υμνήθηκαν τα μοναδικά, υπέρλαμπρα επιτεύγματα  των Ελλήνων –Ηγεσίας και λαού– που άφησαν ενεό/άφωνο την υφήλιο(!). Το εύστοχο:  «Οι ήρωες πολεμούν ως Έλληνες» του Ο. Τσώρτσιλ τα είπε όλα. Αδια­φι­λο­­νίκητοι οι τρείς βασικοί παράγοντες /συντελεστές:

1. Ο Ι. Μεταξάς.
2. Οι 4τραετείς επίμονες και συστηματικές προετοιμασίες: ο εξοπλισμός , τα οχυρωματικά έργα, το υψηλό φρόνημα των ενόπλων δυνάμεών μας.
3. Ο λαός που ξεσηκώθηκε σύσσωμος, αγκαλιασμένος, αδελφομένος, συντεταγμένος, αποφασισμένος (πέρα από προσωπικές, ιδεολογικές, κομματικές διαμάχες /διαφοροποιήσεις) να αγωνιστεί και να θυσιαστεί για την Πατρίδα του!. Ένα μεγάλο Εύγε και μια επιβεβλημένη γονυκλισία!!!. Εκείνο το αδιανόητο κατόρθωμα έστειλε ένα εξαιρετικό μήνυμα: «Όταν οι Έλληνες είναι ενωμένοι, είναι ανίκητοι»!. Άραγε πόσοι ενστερνίστηκαν /συνειδητοποίησαν την σημασία του μηνύματος; Το κλέος/η εύκλεια, από τα ανδραγαθήματα του 1940, μας συγκίνησαν, φούσκωσαν τα στήθη μας από υπερηφάνεια, αφού εκείνοι ήταν δικοί μας άνθρωποι, περικλεείς πρόγονοί μας. Όμως δεν εμπνευστήκαμε –όπως οφείλαμε- ώστε να τους μιμηθούμε. Μας εγκατέλειψε η (αναμενόμενη) υψηλοφροσύνη.  Γιατί; Μα γιατί προδοθήκαμε … Ο γνωστός και μη εξαιρετέος ε φ ι ά λ τ η ς  ε α υ τ ό ς  μ α ς (συνεπικουρούμενος και από τον διαβόητο, διχαστικό κομματισμό, και τις ιδεοληψίες) επανήλθε δριμύτερος, αποφασισμένος να μας επαναφέρει στην –προσφιλή του –μιζέρια /κακομοιριά. (Ε) Αυτοπροδοσία !!!.

• Φθάσαμε στο αηδιαστικό σημείο κατάπτωσης κάποιων εκπαιδευτικών μας, οι οποίοι δεν θυσίασαν λίγα λεπτά (πριν την μαθητική παρέλαση), για να πουν στους μαθητές τους το θεμελιώδες /βασικό : τι γιορτάζουμε και γιατί γίνεται παρέλαση την 28^η Οκτωβρίου. Μαθητές που ρωτήθηκαν, ή δεν γνώριζαν ή ανέφεραν τον Κολοκοτρώνη και τον Καραϊσκάκη ή τον Θεμιστοκλή !.....

• Κομματικοεμποτισμένοι, πωρωμένοι, ιδεοληπτικοί Έλληνόφωνοι, τυπικοί/προγραμματισμένοι ιστορικοί διαστροφείς, έχουν ως αποστολή: την αμαύρωση των πραγματικών και αδιαμφισβήτητων γεγονότων που διαδραματίστηκαν τότε! Θλίψη!.

• Κάποιοι από αυτούς ισχυρίζονται πως το ΟΧΙ δεν το είπε ο Ι. Μεταξάς, αλλά ο Ελληνικός λαός (ο οποίος συνηθίζει να κοιμάται τις νύχτες εκτός από τους κ ο μ μ α τ ο π λ η γ ι κ ο ύ ς  ξενύχτηδες που απεργάζονται σχέδια αποδόμησης των κομματικών /ιδεολογικών αντιπάλων τους).

• Άλλοι επιμένουν –παρά τα αδιάσειστα αποδεικτικά στοιχεία που υπάρχουν –πως ο Ι. Μεταξάς ήταν γερμανόφιλος /Ναζί. Ουδέν αναληθέστερον. (Σ.Σ Κάποιοι –για τα ιστορικά μπάζα προοριζόμενοι –το συμπεραίνουν αυτό επειδή είχε μετεκπαιδευτεί στην Νο  ένα τότε στρατιωτική Σχολή του Βερολίνου , όπου και υπάρχει τιμητική πλακέτα /επιγραφή : «Ουδέν στρατιωτικόν πρόβλημα άλυτον δια τον Ιωάννη Μεταξά»).                                                                                   
• Ο Ι.Μ ήταν : Αγγλόφιλος.  Πίστευε πως οι Βρετανοί θα κερδίσουν τον πόλεμο, αγωνίστηκε εναντίον του Φασισμού και βοήθησε στην ήττα του Ναζισμού. Αλήθεια πως εξηγείται ( από τους  α μ μ ο κ έ φ α λ ο υ ς ) το γεγονός πως όταν πέθανε, οι Σημαίες στο Ηνωμένο Βασίλειο κυμάτισαν μεσίστιες ;. Μήπως επειδή έπρεπε να τιμηθεί ο Φασίστας Γερμανόφιλος Ναζί; . Όταν τυφλώνει ο κομματισμός, επέρχεται διανοητικός ευνουχισμός, αδρανοποιείται η κριτική σκέψη, τότε το μήνυμα που προανέφερα, προσπερνά χωρίς καν να αγγίξει τα …. ντουβάρια.

• Έχω αναφερθεί και σε άλλα δεδομένα, πράξεις και φράσεις, Κομμουνιστών της εποχής (Θεοδωράκης, Φαράνος κ.α) που τίμησαν τον Ι.Μ, σε άρθρα μου για την 4^η Αυγούστου. Είτε αρέσει , είτε όχι, το ΟΧΙ το είπε ο  Έ λ λ η ν α ς  Ι ω ά ν ν η ς  Μ ε τ α ξ ά ς!. Εκείνος ηγήθηκε ενός αποφασισμένου γενναίου λαού. Έτσι γράφτηκε η υπέρλαμπρη ιστορική σελίδα, του Έπους του 1940!.                                        
• Τώρα αν κάποιοι Ελληνόφωνοι, κομματοδιατρεφόμενοι  πολιτικά  και ιδεολογικά, αποτυχημένοι, θέλουν να μειώσουν το εθνικό ανάστημα εκείνου, επειδή δεν ήταν «δικός» τους, είναι κάτι που προσωπικά κατανοώ, δεν συγχωρώ, ούτε και μπορώ να (τους)βοηθήσω. Μόνον στον δυσπερίγραπτο τόπο μας τα Κόμματα και οι αλλοπαρμένοι ιδεοληπτικοί, γράφουν –ο καθένας τους – την …. Ελληνική Ιστορία. Αιδώς Αχρείοι!. Πρέπει όποιος μεγαλουργεί να είναι «δικός» μας (ισχύει για ομοϊδεάτες, για ηγέτες, ποδοσφαιριστές, κ.ο.κ αδιάκριτα και άκριτα).

Είναι κάτι που έχει περάσει στο DNA μας, το κουβαλάμε υποχρεωτικά, και εκείνο μας το ανταποδίδει: Μας επιβαρύνει, μας κυρτώνει /καμπουριάζει, και συνακόλουθα, χωλαίνουμε να προχωρήσουμε μπροστά. Πολλές δε φορές μας οδηγεί σε απογοητευτική οπισθοπορεία /καρκινοβασία(!). Αν δεν αλλάξει ριζικά  η νοοτροπία μας, αν δεν ανανήψουμε ώστε να συνειδητοποιήσουμε την αναγκαιότητα διαφορετικής συμπεριφοράς, τότε αντλούμε μάταια «εις πίθον Δαναίδων» οι δυστυχείς.  Δεν γίνεται /δεν πάει άλλο, να τα βλέπουμε όλα κάτω από /ή με το πρίσμα, των δικών μας απόψεων, επιθυμιών, ιδεοληψιών, κομματικού προσανατολισμού. Υπάρχουν και άλλοι μάλιστα ξεχωριστοί, που δεν (έτυχε) να είναι σύντροφοι, συνοδοιπόροι, ομοϊδεάτες, ή συναγωνιστές μας. Τι να κάνουμε; Τι μπορούμε να κάνουμε;. Τίποτα απολύτως.  (Σ.Σ Ίσως η Πολιτεία –αν δεν ήταν και η ίδια προβληματική –μέσω Παιδείας/Καλλιέργειας– να τους μάθαινε  τα …. αυτονόητα).

Από τα παραπάνω δικαιολογείται η ειρωνική συγκατάβασή μου, όταν –σε κάθε Επέτειο – ακούω φαιδρά (sic) πολιτικά (κομματικά ορθότερα) μηνύματα.

ΥΓ Ευελπιστώ πώς αν ξαναβρεθούμε σε ανάλογο κίνδυνο θα ξαναενωθούμε.  Όμως με ποια –ανάλογη – Ηγεσία

Άλλωστε τα θαύματα των ….  νεκραναστάσεων δεν συνηθίζονται πλέον. (Σ.Σ Επιπρόσθετα θα αποκλειστούν/εμποδιστούν από … «Αριστερούς αντιφρονούντες» σε περίπτωση που, όπως ιστορικά είθισται να συμβαίνει, -συμπτωματικά; - οι ….Λάζαροι είναι «Δεξιοί»).