ΝΤΟΥΓΚΙΝ, ΠΟΥΤΙΝ, ΜΠΑΙΝΤΕΝ ΚΑΙ «ΜΕΤΑ-ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ»

| Συνωμοσία

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ ΕΔΩ

ΣΤΕΙΛΤΕ ΜΗΝΥΜΑ

Το ελληνικό κοινό είναι εξοικειωμένο με τον Αλεξάντρ Γκελγιέβιτς Ντούγκιν. Ο πολυγραφότατος Ρώσος επιστήμονας, με τη μεγάλη επιρροή στο περιβάλλον του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, είναι γεωπολιτικός, παραδοσιοκράτης και θεωρητικός της Ευρασιατικής Ένωσης. Ο αριστερός Τύπος στην Ελλάδα τον αποκαλεί θεωρητικό του φασισμού. Σε αφιέρωμά της η ισπανική εφημερίδα «AS» με τίτλο «Ποιος είναι ο Αλεξάντρ Ντούγκιν: ο φιλόσοφος που εμπνέει τον Πούτιν», λέει ότι ο Ρώσος επιστήμονας ασκεί «μεγάλη επιρροή στον Πούτιν και προτείνει το τέλος του δυτικού φιλελευθερισμού για τη δημιουργία του ολοκληρωμένου λαϊκισμού ως νέα ιδεολογία».

Παρουσιάζοντάς τον, η εφημερίδα αναφέρει ότι «με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η φιλοπόλεμη πολιτική του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν δεν μπορεί να γίνει κατανοητή χωρίς τη φιγούρα του εθνικιστή φιλοσόφου Αλεξάντρ Ντούγκιν. Προερχόμενος από οικογένεια με στρατιωτικούς δεσμούς (ο πατέρας του ήταν συνταγματάρχης της KGB), γεννήθηκε στη Ρωσία και αφού απέκλεισε το ενδεχόμενο καριέρας στον στρατό της χώρας, αποφάσισε να σπουδάσει φιλοσοφία και πολιτικές επιστήμες… Η θεωρία του υπερασπίζεται την επιστροφή μιας αυτοκρατορικής Ρωσίας.

Ο Ντούγκιν, 57 ετών, πιστεύει σε μια ευρασιατική αυτοκρατορία που εκτείνεται από την Πορτογαλία έως το Βλαδιβοστόκ, ένα ρωσικό λιμάνι που μοιράζεται σύνορα με τη Βόρεια Κορέα και την Κίνα. Σε αυτή τη μεγάλη αυτοκρατορία, η Ρωσία θα ήταν ο κύριος άξονας. Αυτοπροσδιορίζεται ως ‘εχθρός της δυτικής φιλελεύθερης ηγεμονίας’ και πιστεύει ότι η υπεράσπιση ‘όλων των πολιτισμών’ τον καθιστά ‘επικίνδυνο για τη Δύση και τις παγκοσμιοποιητικές ελίτ της’… ‘Ο Πούτιν, κατά κάποιο τρόπο, είναι ευρωπαϊστής. Η θέση του είναι η θέση μου: είμαι ευρωπαϊστής, αγαπώ τις αξίες του ευρωπαϊκού πολιτισμού, της τέχνης, της φιλοσοφίας... αλλά θέλω την παραδοσιακή Ευρώπη. Την αιώνια Ευρώπη. Ο Πούτιν είναι ριζικά ενάντια στον ατλαντισμό των ΗΠΑ. Δεν θέλουμε να καταστρέψουμε την Ευρώπη, θέλουμε να την ξαναχτίσουμε’, λέει ο Ντούγκιν».

Η ΛΑΪΚΙΣΤΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ

Σε συνέντευξη που παραχώρησε ο Ρώσος διανοούμενος στον αείμνηστο Γερμανό δημοσιογράφο Μανουέλ Οξενρέιτερ (πηγή: www.akmep.info), τονίζει ότι «η αναβίωση της Ρωσίας του Πούτιν μπορεί να γίνει κατανοητή ως ένα νέο μείγμα της σοβιετικού τύπου στρατηγικής της αντιδυτικής πολιτικής και του παραδοσιακού ρωσικού εθνικισμού» και προσθέτει ότι «το φαινόμενο Πούτιν παραμένει μυστήριο, ακόμη και για εμάς τους Ρώσους. Βεβαίως, μπορεί κανείς να αναγνωρίσει στοιχεία ‘εθνικού μπολσεβικισμού’ στην πολιτική του, αλλά και πολλά φιλελεύθερα στοιχεία. Παρεμπιπτόντως, αυτό ισχύει και για το κινεζικό φαινόμενο. Εδώ βλέπουμε και πάλι τον ειδικό κινεζικό κομμουνισμό αναμεμειγμένο με τον αντιληπτό κινεζικό εθνικισμό. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για την ανάπτυξη του ευρωπαϊκού λαϊκισμού όπου η απόσταση μεταξύ αριστεράς και δεξιάς εξαφανίζεται όλο και περισσότερο στο σημείο της συμβολικής δημιουργίας της αριστερής-δεξιάς συμμαχίας στην ιταλική κυβέρνηση: αναφέρομαι στη συμφωνία μεταξύ της ‘Lega Nord’ (δεξιός λαϊκισμός) και του κινήματος των ‘5 αστέρων’ (αριστερός λαϊκισμός). Βλέπουμε το ίδιο φαινόμενο προσχηματισμένο στη λαϊκιστική εξέγερση των ‘κίτρινων γιλέκων’ κατά του Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν στη Γαλλία, στην οποία οι υποστηρικτές της Μαρίν Λεπέν πολέμησαν μαζί με τους υποστηρικτές του Ζαν Λουκ Μελανσόν κατά του φιλελεύθερου κέντρου».

Ο ΤΡΑΜΠ ΗΤΑΝ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΤΟΥ

Για τους φιλελεύθερους, ο παραδοσιοκράτης, συντηρητικός, εχθρός του αμερικανικού ηγεμονισμού και θιασώτης της Τέταρτης Πολιτικής Θεωρίας Αλεξάντρ Ντούγκιν, υπογραμμίζει ότι άρχισαν να συνειδητοποιούν πως παρά τις νίκες τους, «υπήρχε ακόμα κάτι συλλογικό, κάποιο είδος ξεχασμένης συλλογικής ταυτότητας που έπρεπε επίσης να καταστραφεί. Καλώς ήρθατε λοιπόν στην πολιτική των φύλων!» και σημειώνει ότι ο Τραμπ ήταν «ο τελευταίος του είδους του. Ο Μπάιντεν είναι εκπρόσωπος της άφιξης της μετα-ανθρωπότητας». «Εναντιώνεται στην παγκοσμιοποίηση και αντιτάσσει το δόγμα της πολυπολικότητας. Έχει στενές επαφές με την ευρωπαϊκή Νέα Δεξιά του Αλαίν ντε Μπενουά. Το γαλλικό περιοδικό ‘Actuel’ έχει ήδη, από το 1995, τον Ντούγκιν ως τον ‘με την μεγαλύτερη επίδραση, Ρώσο στοχαστή της μετασοβιετικής εποχής’». Αυτά μπορεί κανείς να διαβάσει στην Wikipedia. Πρόκειται λοιπόν για μια εξέχουσα φυσιογνωμία, την οποία εδώ το σύστημα προσπαθεί να κρατήσει στο περιθώριο.

TAGS: